Nicky Hayen overtroefde Brian Riemer nog eens op tactisch vlak. En eigenlijk kon Riemer er zelfs niet aan doen. Hayen zijn opstelling deed de wenkbrauwen fronsen. Hij zette immers vier centrale middenvelders in de basis. Hij heeft die luxe, Riemer niet.

Hayen weer met de juiste keuze

Anderlecht werd overklast op het middenveld en kwam bij balverlies telkens een mannetje of zelfs twee te kort. Verschaeren, Rits en Stroeykens konden het allemaal niet belopen, zeker niet als ook De Cuyper en Odoi kwamen bijsluiten. 

Club dwong in dat eerste halfuur corner na corner af en Anderlecht kon de bal amper bij houden. De zoveelste hoekschop die De Cuyper trapte, belandde dan ook bij Odoi en die devieerde in één tijd naar de verste paal. Daar stond niemand en Schmeichel kon er ook niet meer bij: 0-1.

Dat Riemer niet kon corrigeren, is dan weer wel zijn schuld. Na de achterstand dwong Amuzu wel een kans af voor Dolberg, maar Mignolet passeer je zelfs met zijn arsenaal aan schijnbewegingen niet. En aan de overkant moest ook Schmeichel zijn kunnen tonen nadat Vanaken Jutgla alleen voor doel zette. 

Geen creativiteit bij Anderlecht, Vanaken meesterlijk

De voorsprong bij de rust was meer dan verdiend te noemen voor Club. Zoals vooraf al geanalyseerd viel het Anderlecht-middenveld gewoon te licht uit. En er was ook niemand met een individuele actie in huis. Nee, Anderlecht was niet goed. Te weinig individuele kwaliteit en durf. 

En bij Club dirigeerde Vanaken als vanouds. Die man kan je gewoon geen bal afhandig maken. En hij neemt altijd de juiste beslissing. Het verschil was groot. Riemer moest iets doen aan dat te kort aan middenvelders. Verschaeren was nergens en dat was toch de man waar de creativiteit van moest komen.

Maar Riemer liet hem staan en stuurde Dreyer helemaal naar binnen. Sardella moest het maar zien te rooien op de rechterflank. Beterschap? Die zagen we niet. Er was geen pressing en Club kon de bal gewoon rondspelen en de klok laten uitlopen. Op een manier die getuigde van heel veel ervaring. Tijd rekken als kunstvorm zeker? 

20 minuten voor tijd smeet Riemer er dan toch drie aanvallende wissels in: allemaal positie voor positie. Dat is niet echt gedurfd te noemen. In heel de wedstrijd dwong Anderlecht twee kansen af: Augstinsson kopte ook eens pal op Mignolet.