Oude gloriën Kristof Snelders: "Het meest heb ik mij geamuseerd bij Cercle, vooral met déze speler"

Kristof Snelders, zoon van ex-assistent bondscoach Eddy Snelders, mag dan niet dé grootste naam uit het Belgisch voetbal zijn, hij heeft er wel een mooie carrière opzitten. Hij speelde onder meer bij Brussels, Lierse en Cercle Brugge.

Momenteel werkt hij in het bouwbedrijf van zijn grootvader. Daar begon hij al mee toen hij in tweede klasse speelde bij Waasland-Beveren. Geleidelijk heeft de spits zich in dat bedrijf opgewerkt. Hij is nog actief als voetballer, bij Antonia Zoersel in eerste provinciale.

"Ik ben begonnen met voetballen bij de jeugdploegen van het toenmalige Germinal Ekeren. Toen werd ik opgemerkt door Feyenoord, ik ben dan een seizoen uitgeleend aan AA Gent. Ik heb daar trouwens mijn eerste minuten in de eerste klasse gespeeld. Maar uiteindelijk ben ik toch teruggekeerd naar den Beerschot."

"Ik heb daar altijd graag gevoetbald en ben er met pijn in het hart vertrokken. Omdat het nogal laat beslist was dat ik moest vertrekken, heb ik snel voor FC Brussels gekozen. Bij die zotte voorzitter Johan Vermeersch. Als we daar een match slecht speelden, kwam die ons gewoon in ons gezicht uitschelden. Dan werd het muisstil binnen."

Die zotte voorzitter kwam ons in de kleedkamer gewoon uitschelden! -

Het beste gevoel had Selders in het Waasland, bij Beveren. "Mijn mooiste momenten heb ik beleefd bij Beveren. De jaren voor de fusie voelde je dat daar iets leefde. Iedereen was enthousiast over de samensmelting met Red Star-Waasland. De supporters, de staf, het bestuur. We speelden daar in een zalige ambiance."

"Brammeke Verbist, da was ne straffe"

"Ik stak regelmatig iets uit, maar Brammeke Verbist die was daar ook straf in. Wij speelden samen bij Cercle Brugge, dat was toen een heel plezante groep. Grappen en grollen, stoten uithalen, dat deden we daar allemaal."

"Ik herinner mij een verhaal... In den tijd hadden de buitenlanders daar Nederlandse lessen. Die kregen ze van zo'n oude professor. Op een gegeven moment kreeg Bram het idee om mee naar die lessen te gaan. Hij stelde zich toen voor als iemand uit Kazachstan, from very poor family."

"De rest van de groep wist dat natuurlijk en die lagen dicht van het lachen. Verbiest maakte dan ook de oefeningen Nederlands voor iedereen, die ze dan allemaal juist hadden. Uiteindelijk heeft Verbiest dat toegegeven aan die professor, hij kon er gelukkig mee lachen."

Spelen met een bekende naam? Geen voordeel!

"Het feit dat onze pa ook op hoog niveau gevoetbald heeft, is nooit een voordeel geweest. Ik heb het gevoel dat men altijd te veel van mij verwachtte. Ik zen den Eddy ni hé, ik zen de Kristof. (lacht)"