Interview Tshimanga: "Zo'n reactie als Vadis zou ik nooit geven"

Het zonnetje schijnt en de thermometer geeft een aangename veertien graden aan. Tshimanga loopt er echter een beetje beteuterd bij. Hij heeft net het verdict gekregen van een onschuldig duel op stage in Cyprus: kuitbeenbreuk en wellicht acht weken buiten strijd. En dat een week voor de Oost-Vlaamse clash tegen AA Gent.

Ontdekt op het voetbalpleintje

Toch maakt de Usain Bolt van Lokeren ruim anderhalf uur tijd vrij voor een openlijke babbel in het gezelschap van zijn ontdekker, Dimitris Papanikitas. De cool en het relativeringsvermogen van Tshimanga zijn een opvallende constante in het gesprek. Hoog van de toren blazen, het is geen eigenschap die je Tshimanga kan toeschrijven. “Hij is nooit een dikke nek geweest”, stelt Papanikitas.

Tot zijn dertiende had Tshimanga nog niet in ploegverband gespeeld.

Papanikitas is een Antwerpse Griek, de broer van ultraloper Marc Papanikitas, en was meer dan twintig jaar actief in het Belgische jeugdvoetbal. Zo ontdekte hij de voetbalparel in Tshimanga. “Ik zag hem voor het eerst tijdens een looptochtje langs het voetbalpleintje in Valaar, een klein dorpje waar iedereen elkaar kent”, vertelt hij met een enthousiasme alsof het gisteren was.

Tshimanga trapte op zijn zesde voor het eerst tegen een bal, ruim zeven jaar later had hij nog nooit in ploegverband gespeeld. “Maar ik zag meteen dat hij een goede voetballer was: tweevoetig, technisch onderlegd, een uitstekende balbehandeling en snel voetenwerk.”

Papanikitas overtuigde de jonge Tshimanga om bij Wilrijk te gaan voetballen. “Ik was toch een beetje verrast”, lacht de zwarte parel van Lokeren. “ Voor mij was voetbal gewoon een hobby. Ook nog bij Wilrijk en Duffel. Pas toen ik bij Lokeren (Papanikitas werd jeugdtrainer bij de Waaslanders en nam Tshimanga mee, nvdr.) kwam, begon ik voor het voetbal te leven en te werken. En het is Dimitris die me daar gebracht heeft. Daarvoor ben ik hem dankbaar. Zonder hem was ik misschien nog zaalvoetballer.” Ook Lierse had de kans om Tshimanga vast te leggen, maar daar voelde hij zich niet goed thuis.

Doelpunten vanop dertig meter

Wat waren de kwaliteiten van Derek bij de jeugd?

Papanikitas: “De tweevoetigheid van Derek was een grote surplus. En ook zijn mentaliteit voor, tijdens en na de wedstrijd waren opmerkelijk. Hij was altijd met voetbal bezig, maar bleef er ook altijd heel rustig onder. Hij is niet de jongen om veel tamtam te maken. En zijn vrije trappen waren ook een sterk punt. Derek kon doelpunten maken vanop dertig meter.”
Tshimanga: “Maar bij Lokeren lopen er nu voldoende spelers rond die een vrije trap kunnen nemen. Ivan Leko, Killian Overmeire, Benji De Ceulaer, … Het is niet aan mij om mezelf op te dringen.”

“Ik heb geen zwakheden.” (Derek Tshimanga als jonge voetballer)

Papanikitas:  “Een van zijn mindere punten was zijn morfologie. Derek heeft niet het lichaam en de kracht van een Bancé. En ook zijn kopspel en coaching waren niet goed.”

Dimitris haalt even een evaluatieformulier van Tshimanga als 15-jarige voetballer boven. Bij de vraag ‘Wat zijn je zwakheden?’ vulde de jonge Tshimanga “Ik heb geen zwakheden” in. Derek lacht. En wat waren zijn hobby’s toen, willen we ook weten. “Slapen en voetbal”, lacht Dimitris.

Tshimanga: “Nu ga ik nog altijd op tijd slapen.  Rond elf uur, half twaalf lig ik in mijn bed.”

Laten we het terug even over je mindere kwaliteiten hebben, Derek.
Tshimanga: “Maar dat kopspel is nu veel beter. Ik heb er veel op getraind en heb dit seizoen nog geen duel verloren. Het was vooral een kwestie van timing. Op die coaching wordt gehamerd door Peter Maes. Mijn positiespel en rendement moeten ook nog beter. Maes wil dat ik eenvoudiger ga voetballen en efficiënter word, zowel aanvallend als verdedigend.”

Papanikitas: “Peter Maes is een sleutelfiguur in de carrière van Derek. Hij roept en brult op hem. Dat zal hem beter doen worden.”
Tshimanga: “Dimitris riep vroeger ook veel op mij, maar dat was niets in vergelijking met Maes. De trainer is wel correct en weet waarom hij roept. Hij wil de spelers corrigeren. Ik zal het ook altijd accepteren. Ik luister liever naar oudere mensen met ervaring dan dat ik met hen in discussie ga. Zoiets als Vadis (de speler van Club Brugge ging in de clinch met Club-icoon Gert Verheyen, nvdr.) zal ik nooit doen. Zo zit ik niet in elkaar.”

“Mijn papa is te lui om naar Lokeren te komen. En mama, die vindt het te koud.” (Derek Tshimanga over zijn ‘voetbalgekke’ ouders)

Twee vaders

Zes dagen op zeven was Dimitris met Derek op zwier. “En dan gingen we zondag nog in Park Den Brandt lopen”, voegt de Antwerpse Griek er snel aan toe. Het is dus niet onlogisch dat Dimitris een grote invloed heeft gehad op de Lokerse verdediger. Papanikitas lacht: “Toen we in de wagen een van de vele discussies hadden, zei Derek altijd dat ik tegen hem was.”

Tshimanga: “Maar ik heb wel altijd geluisterd en zijn kritiek aanvaard. Hij is voor mij een tweede vader geworden. We hebben een hechte vriendschapsband gecreëerd.”

Derek, je vader hield zich vroeger nooit met voetbal bezig. Volgt hij je nu?

Tshimanga: “Mijn vader was nooit geïnteresseerd in voetbal, maar ik neem hem dat niet kwalijk. School was veel belangrijker voor hem. Nu volgt hij me wel. Ze weten thuis ondertussen alles over voetbal en we praten er veel over. Maar hij komt niet veel kijken. Hij is meestal te lui om naar Lokeren te komen. En mama, die vindt het te koud.”

Morgen leest u hier het tweede deel van het dubbelinterview met Derek Tshimanga en Dimitris Papanikitas. Daarin hebben ze het over zijn dure pizza's, Afrikaanse danspasjes en waarom Tshimanga niet naar Standard mag gaan.