Dit is zo'n 'we hadden het toch gezegd' momentje. David Hubert koos voor een middenveld met Stroeykens, Rits en Leoni. Tegen Onyedika, Vanaken en Jashari kom je dan een hoop lengte en kracht te kort. Op dat moment heb je Dendoncker nodig op je middenveld, maar blijkbaar had die meer nut in de verdediging.

Catastrofale pass Stroeykens

Vreemd en de wedstrijd was er dan ook naar. Club was vanaf minuut 1 baas: ze wonnen alle duels, voetbalden zonder probleem door het midden en scoorden ook vroeg. Een oerdomme pass van Stroeykens op Simic werd afgesnoept en Vermant - verrassend de voorkeur gekregen op Jutgla - scoorde zijn eerste goal van het seizoen.

Dat Anderlecht de rust haalde met slechts 1-0 op het bord was enkel en alleen aan Coosemans en een paar superreddingen te wijten. De thuisploeg was zo dominant dat Mignolet amper een bal zag die 45 minuten. Op elke positie was blauw-zwart sterker. En als Vanaken aan de bal kwam wist iedereen dat er een kans ging komen.

Hij stuurde de ballen doorheen de defensie alsof het telegeleide raketten waren. Waarom David Hubert deze opstelling koos, was vrij onbegrijpelijk, want er zat nul snelheid in. Amuzu, Edozie en Degreef zaten allemaal op de bank. Verschaeren moest sukkelen op links. Nicky Hayen haalde tactisch de bovenhand.

Mogelijk biedt Belisia Bilzen meer weerwerk

Het was een zootje bij paars-wit. Tzolis moet zich bij momenten afgevraagd hebben wie er nu eigenlijk op hem verdedigde, want Sardella was veelal nergens te bekennen. 3-0 bij de rust had niet overdreven geweest, verre van zelfs. En Club hoefde daarvoor niet diep te gaan. De expected goals van Anderlecht stond op... 0,03.

Niemand was op niveau bij de bezoekers behalve de doelman. Drie minuten na rust werd een doelpunt van Club afgekeurd voor heel nipt buitenspel, maar hoe makkelijk ze weer tot die kans kwamen... Skov Olsen met de vrijstaande voorzet, Tzolis moederziel alleen voor doel.

Nog voor het uur greep Hubert eindelijk in. Ashimeru en Amuzu voor Verschaeren en Leoni. Mignolet moest zowaar eens een redding verrichten op een poging van Stroeykens. Intussen had Club wel al drie keer moeten scoren als ze iets secuurder met de mogelijkheden waren omgesprongen.

De 2-0 kwam er dan toch toen Vanaken - uiteraard - Talbi zag wegspurten op rechts zonder dat er één verdediger van Anderlecht in de wijde omgeving te bespeuren viel. Coosemans probeerde de bal te onderscheppen, maar kwam te laat en werd omspeeld. Daarna was het een koud kunstje voor Talbi voor een leeg doel. 

Nog eens herhalen: zelden een zo pijnlijke afstraffing gezien qua spelniveau. Op vrije trap maakte Simic er nog 2-1 van. Dat had Club helemaal aan zichzelf te wijten. In de slotfase miste de als spits ingevallen Zanka zelfs onbegrijpelijk de 2-2. Maar het is toch allemaal Club dat zichzelf nog schrik aanjoeg.