Union zette vanaf het begin stevig de toon: er zou gestreden worden voor de bal. Hazard mocht het een paar keer aan de lijve ondervinden en ook Huerta kreeg een paar tikken. Niks overdreven, maar gewoon het mentale spelletje spelen. En ja, Union moest er eigenlijk maar twee echt viseren.

Loopgravenvoetbal is niks voor Anderlecht

Hazard en Huerta waren de enige overgebleven creatieve spelers die David Hubert nog rondlopen had. Angulo ja, maar dat is elke keer alles inzetten op rood of zwart en zien waar het balletje valt. De Ecudoraan kan heel goed zijn, maar ook heel slecht.

Zonder Verschaeren, Stroeykens en Dolberg moest Anderlecht wel mee de loopgraven intrekken en dat is nu eenmaal hun sterkte niet. Dat van Union des te meer. Ze lieten elke aanvalsgolf van Anderlecht breken op hun achterste muur om hen zo moedeloos te maken.

Wel, bij Sardella was dat blijkbaar wel al gelukt na een halfuur. Toen Niang oprukte vertikte de rechtsachter om nog een sprintje in te zetten en hij jogde terug. Niang kon voorzetten, David miste zijn schot, maar Khalaili kon van dichtbij niet meer missen. Union is gewoon beter in dat knokspelletje. Ze bewegen als één blok, verdedigend en aanvallend.

Leoni stoot zich twee keer aan dezelfde steen

Anderlecht kreeg geen deftige kans bij elkaar gevoetbald. Union had zelfs stomweg 0-2 kunnen maken toen Leoni over de bal trapte en het razendsnel richting Coosemans ging waar Ivanovic uit buitenspel scoorde. Maar goed, de thuisploeg dus...

Niemand die voorbij zijn rechtstreekse tegenstander geraakte. Niet Huerta, niet Hazard. De eerste grote kans voor Anderlecht was er in minuut 69: Leoni trapte keihard op Moris. Even later verloor diezelfde Leoni - voor de tweede keer dus - de bal op het middenveld met een foute pass en maakte Niang de 0-2 op de counter. De ruimte die er lag... die gaf Union heel de match niet weg. 

In zo'n match lijk je toch heel wat meer met een Simic achteraan te zijn. Die heeft tenminste het vuur en de agressiviteit. En hij kan ook nog eens voor gevaar zorgen op stilstaande fases. 

Anderlecht weet weer waar ze staan in vergelijking met hun concurrenten: de vierde plaats is waar ze op dit moment thuishoren. Zeker met deze ploeg waar duidelijk de creativiteit van Verschaeren, Stroeykens en Dolberg in ontbreekt. En Union? Die staan ook op de plaats waar ze moeten zijn.