Anderlecht wint zijn eerste match in de groepsfase van de Conference League van Silkeborg

Weet u, ondergetekende speelt soms met vrienden eens van die snelheidsgezelschapsspelletjes. U kent ze wel, honderd kaartjes op tafel en haal er maar eens twee dezelfde uit. Nee, daar zijn we geen krak in. En dan heb je van die vriendinnen die schijnbaar moeiteloos op twee minuten een stapeltje voor hun neus verzamelen waar jijzelf enkel van kan dromen. Die moeten soms ook denken: 'Slak!'

Wel, zo moet Fabio Silva zich ook voelen bij Anderlecht. De Portugees was tegen Silkeborg weeral de bedrijvigste man. Een kwartiertje liet hij het opbouwen over aan zijn ploegmaats. Trainer Felice Mazzu had immers gezegd dat hij frisser in de box moest komen. Maar ja, toen hij ze zo zag sukkelen en worstelen met de bal ging hij er zich toch weer zelf mee bemoeien.

Niks te zien

Niemand anders bewoog, niemand anders maakte een actie voorwaarts. Ja, je had Hoedt, die slag om slinger een splijtende pass of een lange bal wou geven, maar de Nederlander moet intussen ook eens gaan beseffen dat hij niet de reïncarnatie - de man is zelfs nog springlevend - van Franz Beckenbauer is. Vier jaar hadden de fans erop gewacht en dan kregen ze zo'n schouwspel. Gevaar die eerste helft? Zoals ik als de afrekening verzamelde kaartjes eraan komt: niks!

Geef mij maar Risk of De Kolonisten van Catan, tactische spelletjes. We dachten dat Anderlecht daarom ook Felice Mazzu had binnengehaald. Een trainer die met zijn tactiek een resultaat kon neerzetten. Niet te veel breien, maar vol in de aanval. Wel, nog niet veel van gezien. Intussen moet de coach zich toch wel al zorgen beginnen maken. De fans beginnen te fluiten en veel vooruitgang zien we niet. 

Onterecht afgekeurd, dan maar weer Duranville

We begrijpen het wel. Als je hiervoor bij je baas hebt moeten smeken om vroeger te mogen vertrekken... Een Excel-file invullen was interessanter geweest. Tot invaller Verschaeren de lont aan het kruitvat stak. Zijn goal werd - onterecht - afgekeurd voor buitenspel. Anderlecht toonde vanaf het uur meer inzet en intensiteit. De 16-jarige Duranville moest ook weer mee de meubelen komen redden. 

En dat deed hij ook. Murillo verstuurde een diepe bal en ieder ander menselijk wezen had bij het zien vertrekken daarvan al voor zichzelf uitgemaakt dat het niet de moeite was om er achter te lopen. Niet l'Eclair. Zijn snelheid is ongezien, want hij haalde het leer nog voor de achterlijn in en haalde er zelfs een penalty uit door voorbij zijn man te willen gaan. Hands! De ref legde de bal op de stip en Silva klaarde de klus. Maar wat was het weer zwoegen en zweten tegen een team waar het kwaliteitsverschil veel groter had moeten zijn.