Er werd op voorhand erg uitgekeken naar het Zuid-Europese duel. Het was al van 1964 geleden dat Spanje Europees Kampioen werd en van 1984 dat ze nog eens in de finale van een EK raakten. Het was dus te verwachten dat de druk bij Spanje zou liggen. Bij Italië ontbraken Pirlo en Gattuso die beiden een schorsing uitzaten. Spanje speelde het betere voetbal terwijl Italië het vooral op de counter probeerde. 

De belangrijkste dreiging kwam net voor het einde van de eerste helft van David Silva. Zijn schot ging net naast doel. Na de rust speelde Italië iets beter en kreeg het op het uur een kans via Camoranesi. Iker Casillas kon met de voet nog net redding brengen. De teleurstelling in de Italiaanse ploeg was zeker Luca Toni, die geen enkele keer kon dreigen en zelfs een mooie kans van Grosso deed mislukken. In de slotfase liet Buffon de bal ongelukkigerwijs uit zijn handen glippen maar Spanje kon de kans niet waarmaken want de bal kwam op de paal terecht. 

Waar al een hele tijd op aangestuurd werd, kwam er uiteindelijk ook; verlengingen. In die fase miste Silva nipt het doel en Di Natale geraakte niet voorbij Casillas. In de strafschopfase waren de Rossi en Di Natale de kop van jut waardoor Spanje voor het eerst in 24 jaar nog eens naar een halve finale van het EK kan doorstoten.