Een uitverkocht stadion, een knap georganiseerde openingsceremonie, twee elftallen die op de volle buit aasden, een Italiaanse topscheidsrechter… De sfeer in en rond het stadion deed vermoeden dat het om een grootse wedstrijd ging. Niets was minder waar.

De Zwitsers startten veelbelovend aan hun eerste wedstrijd. Onder het bewind van aanvoerder Frei kreeg de thuisploeg enkele uitgelezen kansen om op voorsprong te komen. De Dortmundaanvaller toonde zich echter niet efficiënt genoeg. Tsjechië speelde behouden en verscheen sporadisch voor het doel van Benaglio. Koller was er dicht bij, maar de boomlange aanvaller werd correct afgevlagd voor buitenspel. Sionko kreeg even later het leer toegespeeld in de zestien. De snelle middenvelder kon zich echter geen weg banen doorheen de Zwitserse muur. Net voor de pauze sloeg voor Frei, de sterspeler bij de Zwitsers, het noodlot toe. De aanvaller ging door de knie en moet wellicht forfait geven voor de rest van het EK. Een mentale domper voor de hele natie.

Na de pauze kregen we een identiek spelbeeld. Een strijdend ambitieus Zwitsers elftal tegenover een uitgekookt, vandaag inspiratieloos, Tsjechië. Magnin zweepte geregeld zijn ploegmakkers op. Enkele vloeiende knappe acties leverden de Zwitsers geen doelpunt op. Een wet in het voetbal zegt dan…

En zo geschiedde. De beslissing viel aan de overkant. Na een lange bal van Ujfalusi werkte de buitenspelval bij het gastland totaal niet. Sionko (foto) glipte doorheen de rode muur en werkte gemakkelijk af, 0-1. Hakan Yakin, ingevallen voor pechvogel Frei, kreeg meteen na deze achterstand de kans om gelijk te maken. Zijn kopbal ging echer naast. De thuisploeg voerde de druk op, maar kreeg de Tsjechische ervarenheid niet ontwricht. Na een goede redding van Cech op een schot van Barnetta, en de rebound van Vonlanthen op de dwarsligger, moesten de Zwitsers vrede nemen met een goede prestatie zonder punten. [NW]