Interview Deel 1 - VERLEDEN - een terugblik op Dirks carrière, de prille spelersjaren, het kampioen spelen met Lierse enz...

Donderdag 30 januari spraken we af met Dirk Huysmans. Het werd een aangename babbel over zijn verleden, het heden bij GBA en natuurlijk de Gouden Stud verkiezing, waar je ook een filmpje van kan bekijken op deze website. Het interview wordt dus gesplitst in Verleden, een terugblik op Dirk carriere, Heden, over GBA, problemen aldaar en verwachtingen voor de toekomst en last but not least de Gouden Stud verkiezing.

Hoe kijk je terug op je periode bij K. Lierse S.K?
Ik ben op mijn 12de naar Lierse gekomen, en vier jaar later stond ik al in de eerste ploeg. Ik was net 16 toen ik onder toenmalig trainer Barry Hulshof in de eerste ploeg ben terechtgekomen. Als ik bedenk dat ik toen op mijn zestiende in de eerste ploeg kwam en tegen Franky Van der Elst speelde (wedstrijd tegen Club Brugge nvdr), die nu mijn trainer is bij GBA. Dan weet je hoe snel het leven kan gaan en dat je maar best geniet van elke minuut als voetballer. Op mijn 22ste werd ik kampioen met Lierse, dat was onvergetelijk en ik heb ook de nationale ploeg meegemaakt. Ik heb ook moeilijke tijden doorgemaakt, het jaar voordat Lierse kampioen speelde heb ik heel erg afgezien door een blessure aan de kruisbanden. Daar heb ik zes maand door stilgelegen.

Was het moeilijk om terug te komen?
Ja, dat is heel erg moeilijk geweest, ook gevoelsmatig. Je zit daar maar bij je kameraden op de training en kan zelf niet meedoen, dat is ontzettend moeilijk. Je wil keihard terugknokken, maar de tijd staat precies stil. Vooraleer je terug wat niveau bereikt ben je al 8-9 maanden verder. Gelukkig dat ik toch nog tijdig terug was om in het kampioenenjaar de meerderheid van de wedstrijden te kunnen spelen. Daar ben ik heel blij om. Als je de allerlaatste wedstrijd tegen Standard bekijkt, die we met 0-3 winnen, dat ik daar eerst drie kansen de nek omwring en toch de openingsgoal scoor… Dat was voor mij een hele ontlading, net zoals voor die 11.000 dolle Liersesupporters die meegekomen waren. Dat was gewoonweg fantastisch, daar doe je het voor, als voetballer. Zoiets mogen meemaken is de ultieme bekroning.

Wel opvallend in je periode bij Lierse is dat er een jaar ontbreekt, in je derde seizoen val je uit de kern, hoe kwam dat?
Wel, dat jaar kwam er een nieuwe trainer in de persoon van Helleputte. Deze vond dat ik een heel groot talent was, maar dat het nog iets te vroeg was en ikzelf iets te onervaren om een gans seizoen in de eerste ploeg mee te draaien. Dan heeft hij gewoon gezegd van, we gaan u een jaartje laten meespelen bij de reserven om nog aan uw niveau te werken. Dat jaar zijn we overigens met de reserven kampioen gespeeld. Een paar jaar later kwam Eric Gerets en deze geloofde wel in de jeugd en toen heb ik ook opnieuw de kans gekregen..

Onder Gerets speelde je kampioen en vertrok je naar Standard. Het liep er wat stroef, Zefilho liep er ook rond, jullie vielen afwisselend in. Dan komt dat bekende neusmasker…
Als ik het van het begin mag uitleggen… Ik had in het kampioenenjaar al voor nieuwjaar getekend bij Standard, wat dus al niet mocht. Intussen loopt er al gedurende 7 jaar een proces tussen mij en Standard. Ik ben toen naar Standard getrokken omwille van Jos Daerden, die wou mij absoluut in zijn ploeg. Die werd ontslagen een drietal weken voordat de competitie eindigde. Toen kwam Aad De Mos en erg gelukkig was ik niet onder hem. Even later tegen Harelbeke kreeg ik een enorme slag op mijn gezicht met als resultaat een gebroken neus. Daarvoor moest ik een aantal weken een masker dragen om mijn neus terug recht te krijgen. In die periode maakte ik 5 goals in 4 wedstrijden. Op dat moment was mijn neus genezen en mocht ik stoppen met het masker te dragen. Toch werd ik overhaald om nog een keer mijn masker te dragen. Dit omdat we die volgende wedstrijd moesten spelen tegen Lierse, mijn ex-club en ze dan zeker wisten dat ik scoorde. Ondanks mijn protesten dat het masker mij niet die doelpunten had laten maken, heb ik het gedragen. (lacht) Maar het was blijkbaar uitgewerkt want we eindigden die wedstrijd op 0-0.

Je wilde toch wel scoren tegen je ex-ploeg?
Jawel hoor, je wil perse uitblinken tegen je ex-ploeg. Ik stond zo wat in the picture, een wedstrijd tegen mijn ex-club, veel gescoord de afgelopen wedstrijden, dat masker er nog eens bij… Ze legden veel druk op mij, en ikzelf deed dat ook, ik wilde absoluut scoren.

Dan kom je na dat seizoen bij Standard plotseling terug naar Lierse?
Ik voelde me absoluut niet thuis bij Standard. Daar heerste toch een heel andere mentaliteit. Van de supporters absoluut geen kwaad woord maar de groep spelers bezat geen enkele samenhorigheid. Als je van een club gelijk Lierse komt, heb je het heel moeilijk om te aarden. Ik had de keuze om terug naar Lierse te gaan of AA Gent.

Het werd Lierse, daar heb je dan twee jaar onder Walter Meeuws gespeeld en de beker behaald. Wel moeilijke momenten beleefd. Nadien naar GBA..
Ja, terug naar Lierse en 12 doelpunten gescoord dat seizoen, waarvan drie in de beker. In die belangrijkste wedstrijd zat ik op de bank en mocht ik een paar minuten invallen. Ja, dan beleef je dat niet zo intens, als bijvoorbeeld een Jürgen Cavens die tweemaal scoorde. Maar de vreugde was wel even groot. Ik had toen zoiets van, volgend seizoen ga ik er terug keihard voor, want ik wil er opnieuw staan, maar de trainer heeft er anders over beslist, ik ben dat volgende seizoen heel veel wedstrijden mogen invallen maar slechts zelden mogen starten.
Op het eind van het seizoen kreeg ik dan te horen dat ik ofwel voor een andere club mocht kiezen, of naar de B-kern verwezen zou worden. Dat maakte de keuze wel makkelijk, en dus heb ik voor GBA gekozen. Daar heb ik eerst met een blessure gesukkeld aan de achillespees. Nadien ben ik kunnen terugkomen en heb ik een aantal wedstrijden gespeeld en ook enkele doelpunten gemaakt.

Wordt vervolgd in deel 2: Het heden...