Column Topclubs en scheidsrechters

Anderlecht en Club Brugge zijn groot in België, maar in Europa blijven het meelopers. Na de eerste speeldag in de Champions League beklagen zij zich erover dat de scheidsrechters teveel in hun nadeel blazen, maar in de Jupiler League klagen zij helemaal niet over de voordelen die ze hebben.

Het was geen strafschopfout van Daniël Zitka. De bal had niet op de stip gemoeten, maar hij lag er wel en daar kun je toch niets meer aan veranderen. Mendoza werd geprovoceerd, maar hij moest niet met die bal gooien. En Ignacio zal waarschijnlijk geen sanctie oplopen. Maar in de Belgische competitie krijgen Club Brugge en Anderlecht de scheidsrechters wel eens mee zoals ze ze in Europa wel eens tegen krijgen.

Op een heel seizoen komen scheidsrechterlijke beslissingen toch in evenwicht. Een buitenspelgeval, een bal al dan niet over de lijn, ... : het maakt allemaal deel uit van het spel en het heeft zijn charmes. De ene keer heb je geluk; de andere keer baal je wel eens. Uiteindelijk zal er toch een evenwicht zijn op een gans seizoen. Ongeveer dan toch. Klagen en zagen heeft echter weinig zin. Scheidsrechters hebben het immers steeds moeilijk met kritiek en vinden het niet aangenaam als ze beschuldigd worden van intimidatie.

Als volgende week Zitka op dezelfde manier naar de bal gaat in een duel met Roy Makaay zou het mij niet verbazen dat de bal opnieuw op de stip gaat. Niet omdat het dan om Bayern Munchen gaat. Wel omdat die scheidsrechter dan denkt: ''Voor die mekkeraars van Anderlecht kan ik toch nooit goed doen.''

Indien Anderlecht en Club Brugge weer aansluiting willen vinden bij de Europese suptop zullen ze daar zelf voor moeten zorgen. Dan mag een strafschopgeval geen 45 minuten blijven hangen alvorens je ten strijde kan trekken. In België moeten ploegen als Lokeren en Lierse ook al jaren tegen de scheidsrechters 'ten strijde trekken'.

Jorg Keldermans