Afrikaanse talenten zwerven uit
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
De Afrikaanse voetbalbond (CAF) gaf onlangs toe dat het een blunder gemaakt heeft wat betreft het gezamelijke kwalificatietornooi voor het WK 2006 in Duitsland en The African Nations Cup in 2006. Deze twee tornooien vinden plaatsen in hetzelfde jaar, dus besloot de CAF (Afrikaanse voetbalbond) twee vliegen in één klap te slaan, door slechts één kwalificatiefase te organiseren voor beide tornooien.
De CAF telt momenteel 52 leden. Vanaf januari 2004 wordt Comores Eiland het 53ste lid. Na zestien november 2003 zal bijna de helft van deze 52 naties uitgeschakeld zijn. Maar dat betekent automatisch dat zij uitgeschakeld zijn zowel voor het WK in 2006 en The African Nations Cup. Erger is dat deze landen tot 2006 geen officiële competitieve interlands meer zullen spelen vermits er geen tornooien meer op het programma staan in het Afrikaanse continent.
CAF-lid Ismail Bhamjee erkent nu dat er een grote fout gemaakt is. De kleinere landen zullen nu twee jaar lang geen competitieritme op doen en dat is geen slimme zet. Het is één van die kleinigheden waarom de op en top profvoetballer liever niet voor een Afrikaans land uitkomt. Qua accommodatie en organisatie staat het Afrikaanse voetbal nog vaak een stap achter op de andere continenten.
Veel Afrikaanse voetballers kiezen daarom voor een Europese nationaliteit die ze kunnen verkrijgen dankzij de voormalige kolonies of naturalisatie. Sommige van de beste spelers uit Senegal en Kamoeren kozen voor de Franse nationaliteit.
Hieronder geven we u een lijst van spelers die oorspronkelijk een Afrikaanse nationaliteit hadden, maar toch voor een Europees land kozen. Het lijstje is nogal aan de indrukwekkende kant. Sommige Afrikaanse landen konden echte toplanden zijn indien zij hun beste spelers konden behouden. Maar een gebrek aan organisatie en structuur doet vele toppers hun vaderland de rug toekeren.
Algerije: Zidane (Frankrijk)
Senegal: Vieira, Ba (Frankrijk)
DR Congo: Makelele, Lukunku (Frankrijk), Mbo & Emile Mpenza, Kompany (België), Musampa (Nederland)
Ghana: Adu (USA), Asamoah (Duitsland), Desailly (Frankrijk), Boateng (Nederland)
Nigeria: Olisadebe (Polen), Ehiogu, Akinbiyi, Ndah (Engeland)
Ivoorkust: Kapo, Djirbril Cissé (Frankrijk)
Kameroen: N’Gotty, Nouma, Boumsong (Frankrijk)
Tunesië: Lamouchi (Frankrijk)
Somalië: Liverani (Italië)
Ethiopië: Hersi (Nederland)
Zambia: Earnshaw (Wales)
Mozambique: Abel Xavier (Portugal)
Zuid-Afrika: Dundee (Duitsland)
Gambia: Carew (Noorwegen)
Mali: Kanoute (Frankrijk)
De CAF telt momenteel 52 leden. Vanaf januari 2004 wordt Comores Eiland het 53ste lid. Na zestien november 2003 zal bijna de helft van deze 52 naties uitgeschakeld zijn. Maar dat betekent automatisch dat zij uitgeschakeld zijn zowel voor het WK in 2006 en The African Nations Cup. Erger is dat deze landen tot 2006 geen officiële competitieve interlands meer zullen spelen vermits er geen tornooien meer op het programma staan in het Afrikaanse continent.
CAF-lid Ismail Bhamjee erkent nu dat er een grote fout gemaakt is. De kleinere landen zullen nu twee jaar lang geen competitieritme op doen en dat is geen slimme zet. Het is één van die kleinigheden waarom de op en top profvoetballer liever niet voor een Afrikaans land uitkomt. Qua accommodatie en organisatie staat het Afrikaanse voetbal nog vaak een stap achter op de andere continenten.
Veel Afrikaanse voetballers kiezen daarom voor een Europese nationaliteit die ze kunnen verkrijgen dankzij de voormalige kolonies of naturalisatie. Sommige van de beste spelers uit Senegal en Kamoeren kozen voor de Franse nationaliteit.
Hieronder geven we u een lijst van spelers die oorspronkelijk een Afrikaanse nationaliteit hadden, maar toch voor een Europees land kozen. Het lijstje is nogal aan de indrukwekkende kant. Sommige Afrikaanse landen konden echte toplanden zijn indien zij hun beste spelers konden behouden. Maar een gebrek aan organisatie en structuur doet vele toppers hun vaderland de rug toekeren.
Algerije: Zidane (Frankrijk)
Senegal: Vieira, Ba (Frankrijk)
DR Congo: Makelele, Lukunku (Frankrijk), Mbo & Emile Mpenza, Kompany (België), Musampa (Nederland)
Ghana: Adu (USA), Asamoah (Duitsland), Desailly (Frankrijk), Boateng (Nederland)
Nigeria: Olisadebe (Polen), Ehiogu, Akinbiyi, Ndah (Engeland)
Ivoorkust: Kapo, Djirbril Cissé (Frankrijk)
Kameroen: N’Gotty, Nouma, Boumsong (Frankrijk)
Tunesië: Lamouchi (Frankrijk)
Somalië: Liverani (Italië)
Ethiopië: Hersi (Nederland)
Zambia: Earnshaw (Wales)
Mozambique: Abel Xavier (Portugal)
Zuid-Afrika: Dundee (Duitsland)
Gambia: Carew (Noorwegen)
Mali: Kanoute (Frankrijk)
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief