Column Tribune: Gouden Ivorianen

Wat een fel contrast. Terwijl Dindane Aruna op Gran Canaria luidop droomt van de Gouden Schoen, droomt Yaya Touré in Donetsk stilletjes van het gezelschap van Yapi Yapo. Niet het Donetsk dus dat het Club Brugge vorig seizoen lastig maakte in de voorronde van de Champions League, wel Metalurg, het kleine broertje van Shakthar, zeg maar het Cercle van Brugge. Aruna en Touré, twee Ivorianen, beiden hebben gouden voeten. En alle twee komen ze van de school van Jean-Marc Guillou. Maar of ze even gelukkig zijn?

Die Ivorianen, er valt wat van te zeggen. Moeten ze ook in het buitenland gedacht hebben. In Beveren wisten ze niet wat ze zagen toen plots het wereldberoemde Time en het Franse Le Monde aan de deur stonden. Zij verstaan niet dat Beverse supporters naar het stadion komen, “want Beveren is toch de voorstad van Antwerpen waar het Vlaams Blok heerst?”. Ook een Britse en een Franse televisieploeg werken aan een documentaire. Ja de Ivorianen in Beveren zijn ‘hot’. En ze hebben er daar sinds kort nog een paar goudhaantjes bijlopen, zagen we tijdens het indoortoernooi in Gent. Vooral Romaric speelde zich in de kijker met zijn trefzekerheid en duelkracht. Ook de twee anderen, Junior en Igor Lolo, zijn technisch verfijnd. Opvolgers voor Yaya en Eboué, zegt trainer Helleputte, die natuurlijk rekening houdt met hun vertrek. Net als Kaiper en Yapi Yapo niet lang meer zullen blijven.

Eerder verhuisde ook Venance Zézé Zézéto. Vorig jaar ster bij Beveren, nu aan het wegkwijnen op de bank van AA Gent. Het ging er allemaal zo speels en gezellig aan toe tussen zijn makkers op de Freethiel. Maar in het Ottenstation... Geen landgenoten en misschien ook geen knusse omgeving? De ‘we-moeten-hem-toch-niet-meer-in-de-watten-leggen-dan-een-ander-gedachte’. Staat Touré straks hetzelfde lot te wachten in Donetsk, mocht Yapi Yapo niet komen? Zézéto kan nog af en toe een bezoekje brengen aan zijn vrienden in Beveren. Maar bij heimwee snel van Oekraïne over en weer vliegen naar België, neen, dat zal er niet in zitten.

Toch zijn er Ivorianen die het wel maken zonder hun zwarte broeders. We moeten niet in het buitenland gaan zoeken. Kijk naar Didier Zokara van Racing Genk. Over zijn basisstek centraal in de verdediging valt al een tijdje niet meer te discussiëren. En Dindane natuurlijk, Aruna voor Perazic, die straks de Gouden Schoen past in Brugge. Worden die wel in de watten gelegd en beter begeleid of zijn het gewoon klasbakken met karakter? Jammer dat we alle Ivoriaanse voetbalkunstenaars niet aan het werk zullen zien op de komende Africa Cup. Want ze hebben eigenlijk allemaal gouden voeten. Maar gouden voeten hebben, het heeft zo z’n voor- en nadelen. Het kan letterlijk en figuurlijk. Vraag dat maar aan Aruna en Touré.

Jan de Jong