Westerlo-STVV wedstrijdanalyse

Westerlo-STVV : analyse

Een schamele 1 op 9 uit drie thuiswedstrijden na de winterstop betekende dat STVV dringend op zoek moest naar de drie punten in het Kempenland om zich in de subtop te handhaven en gelijke tred te houden met tegenstander Westerlo.

Met dat doel voor ogen hield coach Mathijssen vast aan de 4-3-3 van tegen Anderlecht, al werd die lichtjes anders ingevuld. Thomas Caers nam zijn vertrouwde linksachterpositie terug in ten nadele van Stijn Vangeffelen en Kris Buvens mocht op het middenveld Wouter Vrancken komen vervangen na diens aangekondigde vaandelvlucht richting AA Gent. Voorin mochten Benji De Ceulaer en Bram Vangeel weer plaats nemen naast diepe spits (?) Jochen Janssen.

Jan Ceulemans, met een contractverlenging op zak, opteerde voor een 4-4-2 met Paas en Dosumnu als speerpunten. Chelsea-aanwinst Keenan startte op de bank en in de verdediging moest Elejiko plaats ruimen voor Mario Verheyen.

STVV startte niet onaardig, maar na een goed openingskwartier volgende een cruciale fase die de wedstrijd in een definitieve plooi zou leggen. STVV-verdediger Nicky Hayen wierp zich in de baan van een hard afstandsschot van Wagemakers en kreeg daarbij de bal via de lat tegen de arm. Ook al leek Nicky niet echt de intentie te hebben om de bal uit het doel te weren, toch besliste scheidsrechter Wouters op aangeven van zijn opgejutte linesman tot de zwaarste sanctie over te gaan: strafschop en een rode kaart voor de ongelukkige Nicky, die ook al in de heenwedstrijd tegen de mannen uit het Kuipke vroegtijdig mocht gaan douchen.

Jacky Mathijssen slachtofferde aanvaller Vangeel en bracht Wouter Vrancken in om de defensie te vervolledigen. Tijdens de rest van de eerste helft moesten tien strijdende Kanaries nauwelijks onderdoen voor het elftal uit de Kempen, maar balbezit werd veel te zelden omgezet in doelgevaar. Daarvoor speelde speerpunt Janssen een te zwakke wedstrijd en kreeg De Ceulaer weinig of geen bruikbare ballen. Westerlo bracht ook niet veel en dus gingen de Kanaries de rust in met de kleinste achterstand.

Wouter Vrancken, die reeds tijdens de eerste 45 minuten regelmatig inschoof, had blijkbaar de opdracht gekregen om in de tweede helft meer en meer mee naar voren te trekken, zodat STVV in de praktijk nog met drie achteraan overbleef. Dit leverde echter offensief niet veel op en leidde er tot overmaat van ramp toe dat STVV zichzelf blootstelde aan de counters van de thuisploeg. Even na het uur resulteerde dat een tweede doelpunt toen Mobudi Paas simpel wegstuurde en de spits de klus afmaakte.

Het tweede doelpunt brak helemaal de veer bij de Haspengouwers, die bovendien Thomas Caers verloren met een lichte hersenschudding na een kopduel met Verheyen. Trainer Mathijssen deed toen een roekeloze gok door Van Imschoot het veld op te sturen in plaats van de meer verdedigende Vangeffelen. Gevolg: Achteraan konden de overgebleven verdedigers Voets en Dello het niet meer bolwerken tegen de voortdurende tegenstoten van Westerlo.

Bij de thuisploeg kraaide de dartele Dosunmu van plezier omwille van de geringe tegenstand die hij ondervond. De topschutter begon twintig minuten voor tijd dan maar aan een leuke wandeling doorheen de achterste STVV-rangen en bracht uiteindelijk de bal voor het doel van Belic, waar Peter Voets het leer ongelukkig tegen de netten werkte. Daarmee kwam de 3-0 eindstand op het bord. STVV sleepte zich naar het einde van een wedstrijd die alweer een zware opdoffer werd voor de meegereisde fans.

Toegegeven, de omstandigheden zaten niet mee en het harde oordeel van scheidsrechter Wouters was voor enige discussie vatbaar (zelfs tegenstrever Paas gaf dat achteraf ruiterlijk toe), maar toch zat er in dit STVV weer te weinig bezieling en bracht men weer niet de nodige creativiteit op het middenveld, om nog maar te zwijgen over de scherpte vooraan. Geen doelpunten en ditmaal ook nauwelijks een doelkans... de malaise duurt voort.

Deze negatieve spiraal waarin STVV zowel op sportief als op extra-sportief vlak is terecht gekomen, moet dringend omgebogen worden, wil de club zijn trouwe aanhang niet volledig in de kou zetten. Gezien de kloof die Westerlo nu geslagen heeft en de dreiging van de grijze middenmoot, kunnen de Kanaries het best over een andere boeg gooien en toekomstgericht werken door enkele jongeren speelgelegenheid te geven. Misschien staat er dan volgend seizoen wel weer een volwaardige eersteklasseploeg op het veld en hebben de STVV-fans nog wat aan de speelsheid spelvreugde van youngsters als Slechten en Baratto.