Belgische toekomst bij Chelsea

Het Nieuwsblad richtte vandaag zijn schijnwerpers op Yves Makabu Ma-Kalambay, een 18-jarige Belg van Congolese afkomst die sinds nieuwjaar als derde doelman meetraint met de A-kern van Chelsea. En onze jonge landgenoot voelt zich blijkbaar goed in zijn sas bij de Londense sterrenploeg. “Ze zijn zo lief voor mij”, zegt Ma-Kalambay over zijn teamgenoten, de voetbalvedetten Makelele, Petit en Babayaro en nog: “Als ik samen met Makelele en Petit op stap ben, vraagt iedereen me wie ik ben.”

De Congolese Belg kwam een jaar geleden van PSV over naar the blues in Londen. Grote club toen al, maar op dat moment was er wel nog geen sprake van Abrahmovitch, de schatrijke Rus die intussen al 160 miljoen euro in de club pompte en ook de sterren Crespo, Makelele, Geremi, Mutu en andere waren er nog niet. Ondertussen gaat het zowel de sterrenploeg als Ma-Kalambay voor de wind. Want iedereen in en rond Chelsea begint de jonge doelman nu te kennen en alhoewel hij op dit moment pas derde doelman is, lijkt hij volgens velen voorbestemd om het te schoppen tot numero uno bij the blues.

Grote jongen Yves (1 m 97 speelde tot zijn veertiende Anderlecht en is een jeugdvriend van Vincent Kompany): “Samen zijn we begonnen in de spits. We zijn daarna geleidelijk naar achteren geschoven”, vertelt hij lachend. Hij is logischerwijze ook supergelukkig met het debuut van Kompany bij de nationale ploeg. “Ik droom zeker ook van de Rode Duivels, maar eerst moet ik hier keihard blijven werken en dan komt het wel vanzelf”, meent Ma-Kalambay. “De eerste zwarte doelman worden van de Rode Duivels, dat lijkt me wel wat.”

Op een eerste officiële selectie is het nog eventjes wachten voor Ma-Kalambay. Voorlopig mag hij competitie-ervaring opdoen bij het jeugdteam van Chelsea. En daar is hij allesbehalve onopgemerkt. Want lazen we niet ergens bij het officiële verslag bij een wedstrijd tussen Chelsea en Aston Villa in de FA Youth Cup: “The giant 'keeper with the enormous gloves saved his team on several occasions in the first half but was finally beaten by a penalty a minute before the break.” J.M. Pfaff kan eindelijk rustig slapen. De toekomst lijkt verzekerd.