Column Tribune: Dikke middelvinger moment

De 93ste minuut, twee weken geleden in Bernabeu. David Beckham pakt eendomme gele kaart in de CL-wedstrijd tegen Monaco. Maar met voorbedachte rade: zo mist hij de partij in Monaco - die toch al binnen is - en kan hij met een schone lei beginnen aan de halve finale tegen één van de ploegen uit zijngeboorteland, wellicht Arsenal. Hij heeft geen sjans. Vanuit zijn skioord, waar hij ook zijn huwelijk probeert te redden, zal David het zich eeuwigbeklagen. Real ligt eruit. Arsenal ook. Mocht er al beweerd worden dat degrote ploegen moéten winnen en dat er gesjoemeld wordt in het Europesetopvoetbal: neen dus. De beste ploeg van het moment gaat gewoon door. Sorry Olivier Deschacht, de onverdiende nederlaag van Anderlecht voor de winterstop bij Bayern tenspijt.

We noteren vaak bizarre zaken. Voor AC Milan-Deportivo kwam thuisvoorzitter én premierBerlusconi voor de aftrap in de catacomben de tegenstander wat intimideren. ''Nergens mag dat, alleen in Italië wel'', was het oordeel van detv-reporter. Bij Real Madrid haalde één van de bestuursleden een anderestunt uit, al gebeurde dat wel tijdens een potje bekervoetbal in eigen land. DeKoninklijke stond aan de rust 1-0 in het verlies tegen Sevilla in de halvefinale en moest na een rode kaart van Zidane mettien verder. De topman van Real ging even de kleedkamer van scheidsrechter Iturralde González binnen, die daar zo van de kaart van was dat hij de tweede helft eenbeetje té opzichtig in het voordeel van Real floot. Enfin, toch volgens alle Sevilla-gezinden, die zich afvragen of de ref nu zijn cheque of mooie vakantiebestemming heeft gekregen, want Real verloor nadien wel debekerfinale van Zaragoza...

Toegegeven, bij een wedstrijd tussen een grootheid en een minderegod kijk ik ook wel met schrik uit welke scheidrechter het is. Gisterenwas ik er gerust op. Colina zou tijdens Monaco-Real niet onbewust de kant kiezen van deSpanjaarden. Ook zijn grensrechter niet. Die stak z'n vlag de lucht intoen Raul de tweede én belangrijke goal van Real binnenkopte. Buitenspel, volledig terecht, al scheelde het misschien maar een paar centimeter.Zou een grensrechter uit een klein land het gedurfd hebben de grote Raulaf te vlaggen? Ik herinner me ook een aantal fases tijdens Milan-Club. Een paar duels in het strafschopgebiedhad een thuisfluiter - of een ref die onder de indruk is als hijBerlusconi ziet staan in de wandelgangen - er kunnen toe brengen naar destip te wijzen. 'No panic, it was a friend of Trond'.

Een aantal kranten wijdde de jongste weken en maanden columns aan de scheidsrechters. Maarook of er al dan niet corruptie in het spel is. Een collega merkte terechtop: ''Als u dat denkt, zoek dan een andere sport.'' Gisteren heb ikgejuicht. Niet omdat Real of Arsenal eruit ligt. Of toch een beetje. Maarvooral om het mooie aan voetbal. Waar Goliath nog kan verliezen tegenDavid.

Of Real met ‘mooie David’ Beckham tegen ‘kleine David’ Monaco had verloren,daar durf ik geen geld opzetten. De Engelse voetbalster kon zeker voorextra kansen zorgen, maar het schortte toch vooral achteraan bij deKoninklijke. En durven we Monaco wel een 'kleine David' noemen? Na de 0-3zege van de Monegasken tegen Club Brugge in de Brugse Metten dichtte ikhen alvast veel kansen toe om ver te geraken. Maar vedetten als Figo,Zidane, Raul en Ronaldo lopen er niet rond. De komst van de Braziliaan deed Morientes uitwijken naar Monaco. Die Morientes scoorde wél eenbelangrijke goal tegen 'zijn club'. ''Ik weet niet of ik ga juichen'', zei hij vooraf. Hijjuichte. Samen met mij.

En misschien doe ik dat vanavond opnieuw. Deverrassingen van gisteravond smaken naar meer. Oké, dan zien wemisschien wel geen Goliath als AC Milan in de finale van de ChampionsLeague. Maar een provocerende Berlusconi in de catacomben evenmin. Mijn ‘dikke middelvinger moment’!

Jan de Jong