Seizoensanalyse Antwerp

Vanaf vandaag mag u dagelijks rekenen op een seizoensanalyse van de Jupiler League. Alle clubs zullen hierin besproken worden en we beginnen uiteraard bij de staart. Eerste in de rij is Antwerp FC. We eindigen met Anderlecht.

Stamnummer 1 is niet meer. Althans niet meer op het hoogste niveau in België. De ‘Royal Antwerp Football Club’ liet zich als een mak lammetje naar de slachtbank leiden. Een korte stuiptrekking deed de hoop op de Bosuil weer even oplaaien. Tevergeefs. In plaats van de schuld steeds te verschuiven had men in Antwerpen beter eens de hand in eigen boezem gestoken. De schuld ligt niet bij andere ploegen en evenmin bij de scheidsrechters of de voetbalbond zoals men wel eens durft te beweren. Een falend bestuur, slecht doordachte trainerswissels (zeker het moment van de wissel) en een ploeg die aaneenhangt als los zand. Dat zijn eerder de echte redenen van de degradatie van de oudste club van ons land.

De oorzaken van het slechte seizoen dateren al van voor de slechte seizoensstart van Antwerp. René Desaeyere, veel te laat als trainer aangesteld, kreeg van het bestuur niet de nodige versterkingen. Acht punten na acht wedstrijden waren het logische gevolg en Desaeyere werd al meteen bedankt voor (niet-)bewezen diensten. Vooral de zware thuisnederlagen tegen Club Brugge, Standard en aartsrivaal Germinal Beerschot, alle partijen eindigden op 0-4, deden de stoel van de trainer destabiliseren. Zijn opvolger, de ‘taxichauffeur’ van Servische afkomst Doy Perazic, deed het zowaar nog slechter. In de 9 resterende wedstrijden voor de winterstop behaalde hij met Antwerp maar 1 overwinning en 2 gelijke spelen.Tijdens de winterstop mocht Perazic logischerwijze de club verlaten.

Vlak na nieuwjaar tekende Marc Grosjean, eerder het seizoen ontslagen bij Bergen, een contract bij de Great Old. Nog maar eens vlak voor de hervatting van de trainingen. The story continues … De eerste Waalse trainer bij RAFC deed het beter dan zijn beide voorgangers tesamen. Al is dat nu niet direct iets om te koop mee te lopen. In tegenstelling tot zijn voorgangers mocht Grosjean wel rekenen op enkele versterkingen. Sommigen wogen te licht en anderen (Perreira, Manchester United-huurlingen Johnson en Bardsley) werden geteisterd door blessures. Maar alles ten spijt kon ook hij geen geheel creëren bij rood-wit. Vijf op zevenentwintig, maar toch mocht Grosjean aanblijven. Het leek de goede beslissing want Antwerp behaalde plots 3 overwinningen op rij. Een laatste stuiptrekking zo leek want in zijn laatste 5 wedstrijden was de ploeg een schim van de ploeg die won tegen Moeskroen, Racing Genk en Cercle Brugge. Op Beveren werd de kelk nog tot op de bodem geledigd. Een mooi afscheid was hen niet gegund. Maar verdienden ze dat eigenlijk wel?

Na vier jaren bij de elite zakt Antwerp terug naar tweede klasse, terug naar het vagevuur. Paul Bistiaux gelooft in een wedergeboorte van zijn club. Wil hij die wedergeboorte zelf nog meemaken zal men in de Metropool op zoek moeten gaan naar geld. In voetbal begint alles met geld. Maar zonder eindigt het daar ook. En in Antwerpen lopen de geïnteresseerde investeerders niet dik gezaaid. Het is gelukkig nog niet zover maar het zou bijzonder spijtig zijn voor België mocht de oudste club van het land een financiële dood sterven.