Seizoensanalyse Charleroi

Heenronde

Met Sporting Charleroi zijn we volledig onderin de rangschikking aangekomen. De Henegouwers zijn het al enkele jaren gewend om in de onderste regionen te vertoeven, maar wisten daar telkens miraculeus weg te komen. Dit jaar hopen ze op de konijnenpoot van trainer Robert Waseige om de ploeg van de degradatie te redden.

Het grote probleem van Charleroi ligt in aanvallend opzicht. Met amper negen doelpunten in zeventien wedstrijden kom je niet veer. Het aantal tegendoelpunten ligt bovendien opvallend laag voor een ploeg die laatste staat. Club Brugge en Racing Genk incasseerden bijvoorbeeld al meer doelpunten dan de Karolo’s. Maar liefst zeven wedstrijden werden met 1-0 verloren, nog eens enkelen met slechts één doelpunt verschil. Als het scorend vermogen iets hoger zou liggen, had de ploeg niet in de kelder van het klassement vertoefd. De eerste zege van Charleroi kwam er pas op de elfde speeldag tegen Heusden-Zolder. Ook bij Lokeren werd uiteindelijk nog gewonnen, maar twee zeges in zeventien wedstrijden is te weinig om het behoud te verzekeren. Het grote voordeel van Charleroi ten opzichte van de andere degradatiekandidaten is dat het kan rekenen op enorm betrouwbaar sluitstuk. Bertrand Laquait is gegeerd wild op de Belgische markt en heeft verschillende capaciteiten. Hij groeide ondanks al uit tot leider op het veld. Voor doelman Laquait kent Frank Defays een tegenvallend seizoen. Hij maakte al enkele inschattingsfouten die kostbare punten kostten. Charleroi kende bovendien al de nodige tegenslagen waardoor kostbare punten in de slotfase van een wedstrijd verloren gingen.



Terugronde

Sporting Charleroi besloot, net als andere degradatiekandidaten, om tijdens de winter te gaan shoppen om het behoud te verzekeren. Opvallendste aankoop was Victor Ikpeba, ex-speler van FC Luik, AS Monaco, Borussia Dortmund en Betis Sevilla. Ook De Iraniër Dariush Yazdani kwam de Henegouwers versterken.

Na de winter startten de Karolo’s vrij sterk. Het puurde vier punten uit zijn eerste twee matchen (waaronder een 4-3-thuiszege tegen Racing Genk), maar daarna stokte de machine weer wat. Charleroi leek wel even buiten gevaar te zijn, maar toch bleef het in de degradatiezone rondzwerven. Vooral in de onderlinge duels met andere degradatiekandidaten faalde Charleroi : zowel op Antwerp als op Heusden-Zolder werd met 3-1 verloren. Het behaalde echter ook wat mooie overwinningen : Op Sint-Truiden werd met 1-2 gewonnen en tegen Westerlo hield men na een 3-1 de drie punten thuis. Maar naar het einde van het seizoen toe kwam Charleroi steeds meer in nauwere schoentjes te zitten : na de 3-1-nederlaag in en tegen GBA en na enorme supportersdruk, hield trainer Robert Waseige het teleurgesteld voor bekeken. Hij werd onmiddellijk vervangen door STVV-oefenmeester Jacky Mathijsen, die het behoud dan toch nog bewerkstelligde : Hij behaalde met zijn club in de drie resterende matchen 7/9 (1-0 tegen Moeskroen, 1-1 op Standard en 1-0 tegen Bergen) waardoor Charleroi zich toch nog wist te redden!

Het was een moeilijk seizoen voor Charleroi, waarin het tweemaal van trainer wisselde en het eigenlijk een heel seizoen in de onderste regionen meedraaien. Dankzij een sterk slot (o.m. dankzij nieuwbakken coach Jacky Mathijsen) en gestuwd door heel wat supporters, wist Charleroi toch nog vrij te blijven van degradatie