Seizoensanalyse Moeskroen

Naast Westerlo is Moeskroen de absolute verrassing van de voorbije jaargang. De Henegouwers eindigden op een gedeelde vierde plaats en totaliseerde 59 punten. Opvallend veel voor een club in de terugronde van het seizoen 2002-2003 de nederlagen opstapelde en amper nieuwe spelers bijhaalde in het tussenseizoen.

Toch was het eenvoudig om de redenen voor deze heropleving te zoeken. Moeskroen kon dit seizoen een gans jaar rekenen op Mbo Mpenza die het niveau van het spelpeil al snel kon opkrikken. Ook de terugkeer van Georges Leekens is enorm belangrijk gebleken voor de grensploeg. De komst van Leekens zorgde echter voor opschudding. Lorenzo Staelens moest immers plaats ruimen voor Mac The Knife en voorzitter Detremmerie speelde het spel hard. Hij kreeg echter al snel gelijk. Het was immers Leekens die de ploeg in het verleden al groot maakte en die de Mpenza’s en Vidovic bij de Rode Duivels bracht.

Het seizoen begon echter matig. Een knap gelijkspel tegen Standard kreeg geen onmiddellijk gevolg. De ploeg kon niet winnen ondanks een massa aan positieve kritieken. Waar vorig seizoen de kopjes dan al snel naar beneden gingen, bleef men nu hard verder werken en de 4-0-zege tegen Cercle zorgde voor het nodige vertrouwen. Moeskroen zette een 16 op 18 neer en schoof naar de top van de rangschikking. Naast Mpenza was dit vooral het werk van topschutter Luiigi Pieroni en de Australische verdediger Stephen Laybutt. Beiden onbekende spelers kwamen de club bij het begin van het seizoen versterken en groeiden uit tot het kransje verrassingen van de competitie. Pieroni was nochtans geen hoogvlieger bij Club Luik, maar trapte de ballen met de ogen dicht tegen de touwen. Laybutt blonk dan weer uit in eenvoud en degelijkheid en zorgde samen met de ‘verrezen’ Geoffrey Claeys voor een degelijk geheel achterin. Bovendien had Francky Vandendriessche de wedstrijd met de nationale ploeg in Kroatië volledig van zich afgeschud.

In de toppers tegen Anderlecht (0-1) en Club Brugge (4-2) kwam Moeskroen in de heenronde nog te kort, maar na de winterstop haalde het tegen de topdrie telkens een punt. Net die hoeveelheid aan gelijke spelen kostte de ploeg van Leekens een Europees ticket. Enkel Anderlecht verloor minder wedstrijden dan Les Hurlus, maar de 14 gelijke spelen waren er teveel aan. Waar Moeskroen voor de winterstop de kleinere ploegen gemakkelijk kon afhouden, lukte dat erna veel minder. Antwerp en Charleroi waren zelfs te sterk en ook Heusden-Zolder, Lierse en Cercle wisten kostbare punten weg te snoepen. Toch bleven de kritieken positief. Pieroni kwam uiteindelijk uit op 28 doelpunten, Mpenza op elf.

Het einde van het seizoen verliep toch licht in mineur. De bekerfinale werd nipt gemist in de dubbele confrontatie met Club Brugge waarvan vooral de wedstrijd op Le Cannonier veel stof deed opwaaien met twee discutabele Brugse doelpunten. Verder was het vooral in de bestuurskamer hommeles. Trainer Georges Leekens wilde graag vertrekken en hogerop; Kandidaten genoeg, maar voorzitter Detremmerie boog niet en wilde Leekens aan zijn contract houden. Leekens zag zo een job bij Genk aan zijn neus voorbijgaan. Uiteindelijk kocht hij zichzelf vrij en ging naar AA Gent. Een jammere zaak voor Moeskroen dat zijn bezieler vervangt door Philippe Saint-Jean, de huidige trainer van tweede klasser Tubize. Bovendien verkast ook prijsbeest Pieroni naar Auxerre en volgt Laybutt Leekens naar het Ottenstadion. Blijft het vraagstuk Mpenza die op Anderlecht wacht om zijn droomtransfer te verwezenlijken.