Seizoensanalyse Club Brugge

Trond Sollied is een koppige steenezel. De Noor kreeg dit jaar meer kritiek dan in de vorige drie jaar dat hij trainer was bij Club samen. En toch bleef de voormalige speler van Rosenborg zijn systeem hanteren wat er ook gebeurde. En er gebeurde eigenlijk heel veel in het Jan Breydelstadion. Vooral voor kerstmis was het af en toe serieus moeilijk om de crisissfeer weg te houden van de twaalfvoudige kampioen. Sollied zette echter door en haalde andermaal zijn gelijk. Club pakte de tweede plaats in de competitie, kende een mooie Europese competitie en won de Belgische beker.

Club begon met ongeveer dezelfde kern aan het seizoen 2003-04. Het liet enkele 'overbodige' spelers vertrekken en haalde achterin Tomislav Butina, Ivan Gvozdenovic en David Rozenahl bij. Uiteindelijk zou enkel de laatste echt zijn stempel op het geheel kunnen drukken, ook al was de Tsjech een tijdje uit roulatie door een blessure. Het seizoen startte sterk voor Club. In de supercup zette het La Louvière opzij met de strafschoppen; in de competitie won het de topper tegen Genk met het kleinste verschil en de derby tegen Cercle en men verraste vriend en vijand door Borussia Dortmund uit de Champions League te houden.

Toen stokte de motor. Club verpletterde Antwerp nog wel, maar liet in eigen huis punten tegen La Louvière en Gent en verloor op Staaien. Eén rode draad in het geheel: late en vermijdbare tegendoelpunten. Eens te meer zat Butina daar wel voor iets tussen. De Kroatische doelman liet in Dortmund al zien niet echt de opvolger voor Dany Verlinden te zijn en ook in de competitie liet Butina enkele steekjes vallen. Desondanks zal de Kroaat binnenkort naar het EK gaan. Club leek weer op de rails te zitten na het gelijkspel op Anderlecht en de ruime zege tegen Westerlo, maar een zwarreeks volgde. Na het Europese succes in Milan volgde vier uitnederlagen op rij. Zowel Heusden-Zolder, Germinal beerschot, Lokeren als Standard deden Club de broek uit. Thuis liep het gelukkig iets beter en kon Club toch enkele belangrijke zeges binnenhalen.

Voor de eerste keer in vele jaren kon Brugge wel nog eens Europees overwinteren. In een moeilijke groep haalde het mooi de derde plaats voor Ajax. Club verloor in Amsterdam en thuis tegen Milan, maar stuntte wel op San Siro danzij een magistrale uithaal van Mendoza en klopte in eigen huis Ajax met dank aan de Noren Lange en Saeternes. Het Spaanse Celta Vigo werd twee keer door een laat doelpunt op een gelijkspel gehouden.

In de winterstop versterkte Club zich gevoelig. Het kocht Victor weg bij Germinal Beerschot, haalde het jonge talent Jonathan Blondel bij Tottenham Hotspurs en de Kroaat Balaban bij Aston Villa. Laatstgenoemde speelde door verschillende blessures nog niet, maar de andere twee deden dat wel. En met bravoure. Toch was er na de eerste wedstrijd uit de terugronde veel twijfel bij blauw-zwart. Club verloor onverdiend in Genk en keek op dat ogenblik tegen een grote achterstand aan op de concurrentie. Club telde 21 punten achterstand op Anderlecht, 11 op Standard en 6 op Genk, de nummer drie. Club draaide de knop echter om. Blondel en Victor stonden op. Verheyen, Clement, Simons en good old Dany Verlinden stuwden Brugge naar negen overwinningen op rij. Cercle, Antwerp en La Louvière kregen er samen 13 om de oren. Club smeerde Anderlecht een eerste uitnederlaag aan en won in Beveren. Door die reeks en het falen van de concurrenten had Club begin april plots de tweede plek toch te pakken. Even leek het nog te gaan mislopen door gelijke spelen in Charleroi en Moeskroen. De zege thuis tegen Standard, met andermaal een levensbelangrijke treffer van Lange, deed alle twijfels wegnemen. Club won nog met 0-9 in Bergen: een record met drie doelpunten van Verheyen op zes minuten en bezorgde Dany Verlinden kippevelmomenten in de afsluiter tegen Lierse (3-0).

De kers op de taart moest dan nog komen. Club had een finaleticket voor de Belgische beker afgedwongen na zeges tegen Sporting West, Gent, La Louvière en Moeskroen. In de finale maakte CLub het vooral zichzelf moeilijk. Het scoorde de zes doelpunten: twee tegen de eigen ploeg. Toch won Club verdiend de negende beker uit de clubgeschiedenis: een record in België.

Volgend jaar doet Club ongetwijfeld weer mee voor de prijzen. Het kwam gesterkt uit de terugronde en wil volgend jaar Anderlecht absoluut het vuur aan de schenen leggen. Met de steun van gemiddeld bijna 24.000 toeschouwers moet dat lukken. Met dit aantal is Club overigens Genk weer voorbij. Eerste afspraak in augustus: de supercup tegen Anderlecht!