Europese gala's: Antwerp - Vitosha

Tegenwoordig kampeert de Royal Antwerp Football Club in de Belgische Tweede Klasse, maar een dikke tien jaar geleden scheerden de Bosuilen nog hoge Europese toppen. Het hoogtepunt was wellicht de Europabekerfinale tegen Parma, maar wij gaan net iets méér terug in de tijd.

Onze teletijdsmachine brengt ons naar het jaar 1989. We schrijven 26 september. Antwerp ontvangt in het kader van de eerste ronde van de UEFA-Beker het Bulgaarse Vitosha Sofia in wat later een historische wedstrijd zou blijken...

 

In Sofia speelde Antwerp knap 0-0 gelijk tegen de Bulgaren. Voor de wedstrijd was het dan ook optimisme troef op de Bosuil, want thuis kon Antwerp iedereen aan. Toch pakte het wedstrijdbegin anders uit. Vitosha startte erg sterk en kwam al na vijf minuten op voorsprong: Savov bereikte met een knappe doorsteekpas Slavcev. Volgens heel de Bosuil stond de Bulgaar offside, maar de scheidsrechter liet begaan. Slavcev omspeelde vervolgens de uitgekomen Wim De Coninck en legde de bal binnen. Onder gefluit van de hele Bosuil mochten de Bulgaren hun eerste feestje houden.

 

Antwerp liet de moed meteen zakken. De wedstrijd was nog geen halve minuut opnieuw afgetrapt, of de Bulgaren creëerden meteen een tweede kans. Iskrenov snoepte de bal meteen na de aftrap af en zette een rush op richting doel. Daar zou hij uiteindelijk de bal op de kruising trappen. De Bosuilen bakten er ondertussen niks van. Men probeerde wel, maar de broodnodige kansen creëeren lukte niet.

 

Het zat Antwerp bovendien absoluut niet mee: na een dikke twintig minuten spelen werd een doelpunt van Nico Claessen afgekeurd wegens buitenspel, tot grote woede van de hele Bosuil. Luttele seconden eerder had Mitharsky wel al de zoveelste kans op de 0-2 laten liggen. 

 

Terwijl de spelers van Vitosha Sofia meer tijd doorbrachten op de grond dan wat anders, toonden de keepers van beide teams zich wel. Zowel Wim De Coninck als Zdravkov, tot op de dag van vandaag nog steeds actief bij het Bulgaarse nationale team, moesten meermaals hun kunnen tonen. Voor de rust slaagden beide partijen er niet meer in om te scoren.

 

Na de rust creëerde Antwerp opnieuw enkele mooie kansen, maar de spelers van de Great Old toonden een duidelijk gebrek aan scorend vermogen. Zo kopte Frankie Dekenne een vrije trap van Frans Van Rooij onbegrijpelijk over. Ook de ingevallen Ralf Geilenkirchen kreeg een uitstekende kans, maar hij trapte pal op Zdravkov. Net als Alex Czerniatynski, die vlak voor het doel van Zdravkov de bal te ver voor zijn voet liet uitrollen en daardoor een torenhoge kans miste.

 

Een kwartier voor het einde kreeg Antwerp een nieuwe tegenslag: Frank Dekenne blesseerde zich in een duel voor eigen doel en moest naar de kant. De Antwerpse wissels waren al opgebruikt, zodat de Great Old met tien man verder moest. Er vielen zo heel wat gaten in de Antwerpse defensie, waar Donkov even van leek te profiteren. Hij ging alleen op doel af, maar legde domweg af voor Iskrenov, die slechts van uit buitenspel kon scoren. De scheidsrechter had dat ook gezien, dus ging het feestje niet door.

 

Wat later pakte Sofia opnieuw uit met een strakke counter: Iskrenov brak uit en legde af voor Mitharsky, die voor een leeg doel onbegrijpelijk miste. En wie de kansen niet afmaakt, krijgt het deksel op de neus. Dat mocht ook Vitosha Sofia ondervinden. Op een counter – dit keer van Antwerp – wist Geilenkirchen van uit een onmogelijke hoek te scoren. Hij zette de bordjes een kleine tien minuten voor het einde zo weer in evenwicht, zodat Antwerp weer mocht hopen.

 

Lang duurde de Antwerpse hoop echter niet. Luttele minuten later zette Iskrenov zich na een ingooi door de verzwakte Antwerpse verdediging en legde hij af voor Donkov, die de bal door de benen van De Coninck binnen legde. De volgende counter van Sofia was opnieuw raak: Mitharsky vertrok alleen van op de middellijn en legde de bal vervolgens feilloos binnen. 1-3, het kalf leek verdronken, maar het bleek zowaar het begin van het einde te zijn voor Vitosha...

 

Antwerp trapte meteen weer af en creëerde meteen een mooie kans. Claessen benutte die en zorgde zo voor de 2-3. Ondertussen was de blessuretijd al ingezet. Antwerp zou meteen na de 2-3 opnieuw toeslaan: na een vrije trap grabbelde Zdravkov wat, zodat Claessen met het topje van zijn voet nog kon binnen tikken. De score was weer in evenwicht, maar de grote vraag was hoeveel tijd de scheidsrechter Antwerp nog zou gunnen.

 

Genoeg zo bleek, want in de zesde minuut van de extra tijd kreeg Antwerp een vrije trap. Heel de Bosuil hield zijn adem in, wetende dat dit ongetwijfeld de laatste kans zou worden. De algehele stilte zou veranderen in een nooit geziene explosie toen Raphaël Quaranta de bal binnen kopte. 4-3, Antwerp was door! Supporters bestormden plots in grote getale het veld, terwijl de wedstrijd nog niet afgelopen was. De wedstrijd werd nog even verder gezet, maar al gauw maakte de scheidsrechter er een einde aan.

 

De Bulgaarse spelers vielen prompt allemaal op de grond en begonnen te schreien alsof hun moeder net voor hun ogen gestorven was, terwijl de vijfduizend supporters die nog aanwezig waren het veld waren opgestormd om hun helden vast te pakken. In het achterhoofd wist iedereen dat het een dikke UEFA-boete zou opleveren, maar wie dacht daar aan op zo’n moment...