Interview Voetbalkrant in gesprek met Wouter Vrancken

“AA Gent wil over vijf jaar gaan voor tweede plaats”

Wat ging dat geweest zijn voor Wouter Vrancken. Op de laatste speeldag afscheid nemen van zijn ploeg tegen zijn toekomstige werkgever. Maar geen STVV-AA Gent voor de middenvelder. Een blessure houdt hem aan de kant. Door een verkeerde ingreep hing er zelfs constant de dreiging van een fin de carrière boven zijn hoofd. Wij gingen eens ons licht opsteken bij Wouter hoe het nu zat met die gecompliceerde kwetsuur en wat er nu leuker is aan de Buffalo's dan aan de Kanaries.

Wouter, je geeft al 7 jaar het beste van jezelf op Staaien. Dan spreekt men stilaan van een clubspeler, maar je verraste vriend en vijand door voor AA Gent te tekenen...
-Wouter Vrancken: Na 7 jaar werd het toch eens tijd voor iets anders. Anders raak je vastgeroest aan een club. Nu ik 25 ben is het dan misschien ook het ideale moment voor een andere uitdaging.

-Waarom de Buffalo's?
-Wat me vooral aansprak waren hun ambities. Ze willen dan ook ieder jaar in de top 5 spelen, en binnen een jaar of 5 willen ze spelen voor de 2de plaats.

-Inderdaad, Gent heeft al een tijdje grote ambities, Arteveldstadion, subtop... maar ze staan wel achter geel-blauw momenteel...
-Dat beseffen ze daar maar al te goed, dat het een rampjaar was. Aan hun aankopen te zien willen ze toch echt wel hun ambities waarmaken. Ik hoop dat ik in die ambities een grote rol kan spelen.

-Waren er nog geïnteresseerde ploegen?
-Doorheen het seizoen was er regelmatig interesse, maar niet allemaal even concreet. En Gent was misschien het mooiste voorstel, familiaal en financieel samen.

-Wat zijn je mooiste herinneringen aan STVV?
-Ik heb er drie die ik koester. Mijn eerste wedstrijd in de eerste ploeg onder Hulshof, tegen Genk. De halve finale vorig jaar in de beker van België.
En mede door STVV ben ik ook bij de nationale ploeg van de beloften terechtgekomen.

-Met welk gevoel vertrek je?
-Met gemengde gevoelens… Ik speel hier 7 jaar, dus is het allemaal heel vertrouwd. En dat maakt het moeilijk om te vertrekken. Ook moet ik vele vrienden en een hechte spelersgroep achterlaten. Maar ik ben heel content dat ik kan gaan. Sportief en financieel ga ik vooruit, en de gesprekken waren heel positief. Ik ga dan ook met een goed gevoel die uitdaging tegemoet.

-Hoe verloopt de revalidatie?
-Ik zit op schema. Ik ben weer helemaal fit eind juni. En dus klaar voor volgend seizoen.

-Licht die operatie eens toe, want die bleek vrij gecompliceerd te zijn. Eén verkeerde trap en je kon het voetbal vergeten en dit niet alleen op het hoogste niveau...
-Ik had terug een pijngevoel de dinsdag na Standard. Toen ben ik naar de specialisten geweest, de besten van het land. En ze hebben me aangeraden, ook dokter Martens, om een operatie te laten uitvoeren. Anders bleef er een te groot risico op hervallen en dan was er ook een kans op een fin carrière. En nu is die kans fel verminderd.

-Ik liet me vertellen dat je op het laatste trainde met extra versterkte schoenen...
-Sinds de vorige kwetsuur heb ik steunzolen. Maar dat is niks speciaals, vele andere spelers dragen die ook.

-Je bent reeds begonnen aan de verhuis hoorde ik?
-Ik huur al een huis ja, maar echt veel is er nog niet verhuisd. We gaan eind juni naar ginder. We zijn wel volop aan ’t verven enzo. Maar we hebben nog tijd. Wanneer de kleine er is gaan we verhuizen.

-Hoe kijkt je vriendin, Karen, tegen een verhuis naar een grootstad aan?
-Ze gaat zeker graag mee, ze weet ook hoe belangrijk het is voor mij. Met de kleine zal ze daar ook wel weten wat te doen. Trouwens het hoofdkantoor van haar werk is gelegen in Gent. Een ideale toevalligheid.

-Laatste wedstrijd van het seizoen... STVV-AA Gent zou iets speciaal geweest zijn, geen spijt dat je daar niet bij zal zijn?
-Dat was de ideale afsluiter. Het zou een emotioneel moment geworden zijn. Maar voetbal is niet altijd zoals we het graag hebben. Dit zijn de risico’s van het vak en die moet je er gewoon bijnemen, willen of niet.

-Op Sclessin was je laatste wedstrijd voor de kanaries. Jij wist het, de fans niet... Wat ging er door je heen toen je voor het laatst het geel-blauwe legioen ging groeten?
-Ik wist het toen ook niet zeker. Omdat ik dinsdag na die wedstrijd iets voelde ben ik er dadelijk mee verder gegaan. En toen hebben ze me gezegd dat de beste oplossing een operatie was.

-Wat wil je nog kwijt aan de STVV-Fans? Het is nu de moment om het te zeggen…
-Ik wil alle fans bedanken voor hun jarenlange steun. Die band die ik heb met de STVV-fans is dan ook speciaal omdat ik ervan hield om me bij de fans te mengen. Ik heb hier dan ook goede vrienden gemaakt. Aan iedereen van de STVV-familie: BEDANKT!

Redactie: Mario Lelièvre
Foto's: Eddy Kellens
Eindredactie: Jan De Jong