Interview Voetbalkrant sprak met David Brocken

“Het gaat goed met David Brocken in Noorwegen. En het gaat ook goed met zijn club Valerenga. Nadat het vorig seizoen play-offs moest spelen om in de hoogste klasse te blijven, staat de ploeg van trainer Kjetil Rekdal nu derde. De fans dragen Rekdal en Brocken op handen. “In mijn eerste officiële wedstrijd tegen Newcastle, scandeerden ze mijn naam al na 20 minuten”, zegt Brocken. “Het gaf me een bijzonder goed gevoel.” Een positief bericht vanuit Noorwegen.”

Na bij Lierse, Anderlecht, Lommel SK en provincialer Schoten gespeeld te hebben, trok David Brocken dus naar Noorwegen. “Dat was om terug te kunnen leven als profvoetballer”, aldus Brocken. Want provinciale, dat was niks voor hem. “Na het debacle van Lommel, dienden zich niet echt voorstellen aan uit eerste klasse. Er zaten enkele ex-profvoetballers bij Schoten, dus hoopte ik daar op een waardige manier te kunnen voetballen. Maar er was veel jaloezie. Vele goede voetballers, dat wel, gasten die bewust voor dat niveau kiezen zodat ze tijdens de week hun werk hebben en ‘s zondags hun voetbal. Ambitieus als ik was, was ik dan ook blij toen me plots iemand opbelde die voorstelde om een week te testen bij een Noors team. Ik besefte dat het misschien m’n laatste kans was om van het profbestaan te proeven. De test was zeer positief, ze stelden me direct een contract voor. Ik heb ook de omgeving wat kunnen verkennen, hoe men hier werkt en leeft. In overleg met mijn gezin besloten we om op het avontuur in te gaan.”

“Kjetil Rekdal"
De aanpassing van provinciale naar de profcompetitie in Noorwegen verteerde Brocken goed. “Door mijn ambitie en het besef dat profvoetbal iets fantastisch is, heb ik me er voor 110 procent op toegelegd. Mijn ervaring in de Belgische eerste klasse was natuurlijk ook een pluspunt. Of er veel verschil is? Ik denk dat op technisch gebied de Noorse competitie iets hoger staat dan de Belgische. Maar tactisch en fysiek staat men in België verder. Men hanteerde hier vroeger een beetje ‘kick and rush’, maar daar zijn de meeste ploegen van aan het afstappen. Men wil meer en meer van achteruit voetballen. Moest een Noorse ploeg 10 keer tegen een Belgische ploeg spelen, denk ik dat de Belgen 4 keer winnen, de Noren 3 keer en 3 keer een gelijkspel. Nog een verschil is dat ze hier maar met 14 ploegen in competitie zijn.”

Dat hij bij Valerenga ook Kjetil Rekdal terugzag, versnelde de aanpassingsperiode. “Kjetil is nog steeds dezelfde persoon. Hier doet hij trouwens meer dan enkel trainer te zijn. Hij wordt hier enorm bewonderd. Hij heeft de club dan ook van tweede klasse terug naar eerste gebracht een aantal jaren geleden. Wat onze relatie betreft: we weten wat we aan elkaar hebben. Maar het is niet zo dat ik mijn lot verbind aan dat van hem. Het is natuurlijk wel leuk als je ergens nieuw bent en dat daar een bekend gezicht is.”


“Frietjes en stoofvlees"
De eerste wedstrijd zal Brocken ook niet snel vergeten. “De supporters waarderen me erg. Op de fansite zou ik één van de populairste spelers zijn. Tijdens de Europese match thuis tegen Newcastle, scandeerden ze mijn naam al na 20 minuten. Het was mijn eerste officiële wedstrijd voor Valerengen. Het gaf me een bijzonder goed gevoel. Ik word nu af en toe herkend op straat, omdat Valerenga de meeste supporters over heel Noorwegen heeft. Maar voetbal is hier wel niet de eerste sport. Skiën en ijshockey zijn hier het voetbal en wielrennen van België. Al moet gezegd dat het voetbal in de lift zit, volgens de kranten stijgen de toeschouwersaantallen hier.”

Het leven dan in Noorwegen. “Tijdens de zomermaanden gebeurt hier alles een beetje zoals bij ons. Maar tijdens de wintermaanden zijn de meeste mensen hier een beetje geïsoleerd door de vele sneeuw en de bijtende kou. Dan ligt hun sociaal leven een beetje stil. Engels wordt hier door iedereen gesproken. Maar aangezien ik buitenlander ben, vind ik het noodzakelijk om iets van de Noorse taal op te pikken. Ik heb 2 maal in de week Noorse les. Simpel maar leerrijk. Alsook van hun rijke cultuur probeer ik iets te weten te komen. Het verhaal van de “ viking” is uitermate boeiend. De Noorse keuken? Dat gaat best, maar als je deze vraag aan Kjetil Rekdal moest stellen, dan krijg je: Eén van de enige punten dat ik mis is de Belgische keuken. Zeker frietjes en stoofvlees (lacht).”

“David over het EK, Lierse en Anderlecht"

„Ik had wel tot m’n 35ste bij Lierse willen blijven”


“EK"

“Noorwegen zit er niet bij. Maar er is wel belangstelling voor het EK. In de kleedkamer kunnen we er mekaar gelukkig niet mee pesten. Maar het leeft hier zeker omdat er nog 2 Scandinavische landen mee doen. De Noren zijn niet jaloers op hun buurlanden die mee mogen. Voor hen is het tornooi nu meer interessant. Of het niveau in Zweden en Denemarken hoger is tegenover het voetbalniveau van Noorwegen? Daar kan ik zelf niet goed over oordelen. Maar als ik mijn ploegmakkers mag geloven, zal dat niveau een beetje hetzelfde zijn.”

“Lierse"

“Ik heb van alle momenten bij Lierse genoten. Ik heb er ook alles meegemaakt: tegen de degradatie vechten, Europees spelen, de landstitel winnen en de beker winnen. En niet vergeten: Champions League gespeeld. De titel was de bevestiging van een zeer solide groep met een fantastische trainer. Is nog altijd het hoogtepunt uit mijn loopbaan. Zeker omdat wij, Nico en ik, samen de enige zijn die alle 34 wedstrijden hebben gespeeld. De beker winnen was een prachtige manier om afscheid te nemen van de club van mijn hart. Of ik nog terugkeer naar Lierse? Een zeer moeilijke beslissing, ik zou het heel graag doen. Dan zou het puur gevoelsmatig zijn.”

“Anderlecht"

“Ik ben nog steeds blij dat ik die keuze gemaakt heb, tijdens die periode stond ik als voetballer het scherpst. Nu, had Lierse me het aanbod gedaan dat ze me als allerlaatste voorstelde, zonder dat andere teams naar me solliciteerden, had ik wel getekend tot mijn 35ste. Ik heb een eerlijke kans gekregen bij Anderlecht. Daar is alles wel zeer gericht op het resultaat. De druk is daar ook het grootst. Maar ondanks dat alles hadden we een goede groep. Ik heb er zelf veel van geleerd, zowel als mens en als voetballer. Ik ben vertrokken bij Anderlecht omdat ze een voorstel kregen van Standard en trainer Antheunis me niks in de weg wilde leggen. Daaruit maakte ik voor mezelf uit dat ik mijn kans moest gaan in het Luikse.”

Foto's: Marc De Noël
Eindredactie: Jan de Jong