Column Tribune: Marc(o) bedankt Mark(us)

Wat was dat weer van die haat tussen de Nederlanders en de Duitsers? Dat alle Oranjefans maar een lieve mail - het moeten niet altijd levensbedreigende mails zijn - sturen naar Markus Merk, de Duitse arbiter die gisteren de partij tussen Nederland en Tsjechië in goede banen leidde. In ‘Oranje banen’, zeg maar. Nederlands bondscoach Marco Van Basten mocht niet alleen zijn doelman Edwin Van der Sar en spits Van Hooydonck feliciteren na de 2-0 zege, ook de ref. De opvolger van Advocaat doorstond zijn eerste echte test met glans, aldus de media bij onze noorderburen. "De volmaakte tovenaarsleerling", stond vanmorgen te lezen in De Volkskrant. Laat ons er eens goed mee lachen.  

 

Ik weet niet of u de samenvatting van de wedstrijd gezien heeft? Maar stel u eens het wedstrijdverloop voor indien, in de Arena gisteravond, een onpartijdige ref stond te fluiten. Die had, bij een 1-0 stand, voor de fout van John Heitinga op de alleen doorgebroken Milan Baros een vrije trap gegeven plus een rode kaart. Merk liet doorspelen. De overtreding van Nigel de Jong even later, nog steeds bij 1-0, op diezelfde Baros verdiende bezegeld te worden met een strafschop. Merk keek de fase door de vingers. En dan ben ik – al heeft dat niks met de scheids te maken natuurlijk – de kopbal van Köller nog tegen de lat vergeten. Ook bij 1-0. Oké, kansen moet je afmaken en de fouten van de ref mag je niet als excuses opwerpen. Maar de euforie die nu bij onze noorderburen heerst…

 

Buiten ‘Voetbal International’ slaat geen enkele Nederlandse krant een negatieve toon aan. By the way, ook voor de wedstrijd viel er geen zinnetje kritiek te lezen. Wat een contrast met wat de vorige bondscoach, Dick Advocaat, allemaal onder ogen kreeg. Het opportunisme dat in de aanloop van de match tegen Tsjechië in de kranten stond, nam nooit geziene proporties aan. Zo was het resultaat tegen Tsjechië niet eens belangrijk. En wat dacht u van deze: het WK in Duitsland is zelfs geen doel. “Met Van Bastens kennis van de wetten van het topvoetbal weet hij of een uitschakeling perspectief biedt of niet.” Als Nederland erbij is in 2010 is het ook al goed.

 

Wel, wel. Maar goed, ik was dus voorbereid op de vele superlatieven die gingen verschijnen in de Nederlandse dagbladen. Tot ik de volgende zinnen van Jaap van Essen, journalist van GPD, kwam te lezen. Hij heeft het over een heuse revolutie in het internationale voetbal die Van Basten aan het ontketenen is. "De leer van de Hollandse School is dankzij San Marco terug van weggeweest. Waar Dick Advocaat in Portugal het loon van de angst incasseerde, weet Marco van Basten dat wie niet waagt ook niet wint. En dus was de tweede Oranjetreffer een zegen voor het voetbal. Zowel in Nederland als de rest van Europa."

 

Dit tart toch alle verbeelding? Mijnheer van Essen, de Vlaamse pers is alvast niet onder de indruk als je vanmorgen onze kranten openslaat. Ze zagen geen aanvallend voetbal. Oranje won wel, maar dat had weinig te maken met de tactische aanpak van Van Basten, maar meer met geluk, luidt het eensgezind.

 

Gelukkig dat Van Basten nog eerlijk was achteraf: "Het had heel anders kunnen aflopen met mijn ploeg. De Tsjechen hebben verscheidene kansen gehad, wij drie en we scoorden twee keer. En er was een gevaarlijk moment bij die mogelijke penalty. Het zat ons niet tegen."

 

"Hij kwam, zag en overwon", schrijft De Telegraaf vandaag over Van Basten. "Hij kwam, zag, maar deed alsof z’n neus bloedde", zou ik ervan maken. En dan hebben we het niet over de tweede beste Nederlandse voetballer aller tijden natuurlijk, maar over zijn bijna naamgenoot.

 

Jan de Jong (Bronnen VI en De Standaard)