Column Sporten is gezond (?)

‘Je moet beweging hebben!  Je moet aan sport doen!’  Deze zinnetjes zal iedereen wel eens gehoord hebben als klein gastje of jong meisje toen je eens geen zin had om iets actiefs te doen.  Veelal gebeurde dit in combinatie met de uitleg dat sporten gezond was.  Volledig mee akkoord overigens, maar tegenwoordig rijst meer en meer de vraag of topsport nog wel gezond is.

 

‘Geef me nog maar een inspuiting’, zegt speler X tegen arts Y een paar uur voor de wedstrijd.  ‘Anders kan ik niet spelen en kost dat mij mijn basisplaats.’  Ik kan me niet van het idee ontdoen dat inspuitingen, die schering en inslag zijn in alle competities en ook buiten de voetbalsport, je lichaam geen goed kunnen doen.  Regelmatig keert een speler na een uiteindelijke operatie, meestal nadat hij een paar maand iedere week werd opgelapt, nooit meer terug op zijn oude niveau.

 

Voor het lichaam is dit zeker nefast maar eigenlijk is het maar peanuts ten opzichte van wat gebeurde met Miklos Feher, Marc-Vivien Foe en onlangs nog met de Braziliaan Serginho.  Alle drie vonden ze de dood op het veld.  En misschien wordt dit lijstje nog aangevuld met andere spelers zoals Khalilou Fadiga, vechtend met hartproblemen en bij Internazionale afgekeurd voor sport op het hoogste niveau.  Menselijke drama’s veroorzaakt door de mens te entertainen.

 

Kritiek werd geuit op de overvolle kalenders, waar een lichte verbetering merkbaar is.  Maar de druk die de clubs en de maatschappij uitoefenen op hun helden is er zeker niet minder op geworden.  Het moet alsmaar sneller en beter tot op een niveau dat voor de mens eigenlijk gewoon niet haalbaar is.  Logisch dat enkelen dan naar de dokter stappen voor een medicijntje.  Met de nodige risico’s natuurlijk.

 

Maar zolang dat onze maatschappij gezonde sport wil zal er weinig veranderen.  Enkele spelers herdenken lijkt dan voor velen dan ook makkelijker dan een volledige attitude te veranderen.