Column Column: Crisis nadert voor Duivels

Op de vooravond van de cruciale kwalificatiewedstrijd van onze Rode Duivels is de nationale ploeg in een diepe crisis. België heeft nog maar één kans over om haar start niet definitief te missen en dat is vanavond tegen Servië. Ik wil niet pessimistisch zijn, maar ik zie het drama al in de lucht hangen.

 

Dat onze Belgische competitie internationaal niet zoveel meer voorstelt, is alom bekend. Toch kon de nationale ploeg zich aardig verweren. De laatste zes edities van een WK was België altijd vertegenwoordigd, opmerkelijke prestaties. Alleen bij EK’s wil het niet echt lukken. Op het laatste WK, in Japan, werd België nog door een scheidsrechterlijke blunder uit het tornooi gekegeld.

 

Maar zelfs onze nationale ploeg zit in het slop. Thuis tegen Litouwen werd slechts gelijk gespeeld en in Spanje gingen we roemloos ten onder. Dat er in Spanje verloren werd, is geen schande, maar de manier waarop is dat zeker wel. Wat nog het meeste pijn doet, is dat we zelfs tegen voetbaldwergen à la Litouwen het verschil niet meer kunnen maken. Het wordt stilaan tijd dat onze voetbalbobo’s zich eens gaan bezinnen over de toekomst van ons voetbal, want zo kan het niet meer verder. 

 

Waar is de tijd dat de groten van deze aarde met schrik naar België afzakten? De tijd dat de spelers nog durfden sterven op het veld? Volgens mij licht juist daar het knelpunt bij de Belgen. Onze spelers zijn “vedetten” geworden die ervoor terugdeinzen hun shirt nat te maken. Een selectie voor de nationale ploeg moet je verdienen en niet krijgen op basis van een of andere reputatie. Waarom lukt het kleine landen als Letland om op tornooien, naar hun normen, te schitteren? Omdat het voor deze spelers een eer is om hun land te mogen verdedigen. Als er bij ons een speler terecht of onterecht uit de selectie valt, gaat hij in de media ten aanval zonder eerst eens naar zichzelf te kijken of hij al dan niet in vorm is. Ik krijg hoe langer hoe meer de indruk dat de nationale ploeg de speeltuin is voor voetballers zoals Sonck en Buffel.

 

Het is toch niet normaal dat de nationale ploeg voor de helft uit gefrustreerde bankzitters bestaat. In mijn ogen moet je geselecteerd worden op basis van je huidige vorm. Dat een aantal spelers bepalend zijn in de nationale ploeg is normaal, maar je kunt toch niet je ploeg samenstellen met allemaal bankzitters? Die jongens wachten gewoon bij hun club op de volgende interland, zodanig dat ze nog eens een wedstrijdje kunnen spelen.

 

Veel wisselmogelijkheden heeft Aimé Antheunis nu ook weer niet. Onze vaderlandse wordt dan ook overstelpt met buitenlandse spelers. Het is dan ook logisch dat de visvijver kleiner wordt. Maar als er dan eens spelers in binnen- of buitenland een hoog niveau halen, staan zij niet in de basis. Neem nu Stein Huysegems, de Nederlandse media zijn vol lof over zijn manier van spelen. Hij is een van dé dragende spelers van het succesvolle AZ. Zijn plaats wordt ingenomen door Wesley Sonck, uit de kern bij het kwakkelende Ajax. Dit is toch onlogisch. Wie trekt nu bewust het niveau omlaag? Dit betekent toch dat er volgens naam en niet volgens voetbalkwaliteiten geselecteerd wordt.

 

Het zal mij dan ook benieuwen of de wedstrijd tegen Servië gewonnen wordt. Dat land bezit niet alleen over goede voetballers, maar ook over voetballers die wel het eergevoel hebben om voor hun land bergen te verzetten. Ik hoop natuurlijk dat onze jongens het goed gaan doen, maar bang denk ik terug aan die andere wedstrijd in dat ander voormalig Joegoslavische staat, namelijk Kroatië. Ook die wedstrijd werd roemloos verloren.         

 

 

Door Jimmy Wouters