De geschiedenis van ... Internazionale (deel2)

In het seizoen 1965-1966 is Independiente opnieuw de tegenstander in de Wereldbeker voor clubteams. Internazionale weet weer te winnen: 3-0 over 2 wedstrijden. Tevens wordt dat seizoen de tiende Scudetto in de geschiedenis binnengehaald. In 1968 neemt voorzitter Moratti afscheid en dat is dan ook tevens het einde van de meest succesvolste periode van Inter tot nu toe. Als dank wordt het trainingscentrum La Pinetina naar hem genoemd.

 

De elfde Scudetto is een feit in het seizoen 1970-1971. De finale van de Europa Cup I het jaar daarop wordt echter met 2-0 verloren van Ajax Amsterdam. Het duurt maar liefst 7 seizoenen eer Internazionale weer een prijs kan pakken: in 1978 wint het voor de tweede maal de Coppa Italia, 39 jaar na de eerste. Het daaropvolgende jaar wordt andermaal de landstitel binnengehaald.

 

In 1982 wordt de derde en tot nu toe laatste Coppa Italia binnengehaald. Later dat decennium, meer bepaald in het seizoen 1988-1989, wordt de dertiende Scudetto binnengehaald. Sindsdien wachten de Nerazzurri nog altijd op een volgende landstitel. Wel wordt datzelfde seizoen ook de Italiaanse Super Cup veroverd. Belangrijke spelers uit die generatie waren de Duitse internationals Andreas Brehme, Lothar Matthäus en Jürgen Klinsmann.

 

Begin de jaren ’90 worden er bakken geld uitgegeven aan allerlei sterspelers die echter niet konden doen wat de tifosi van hen verlangden. Nochtans eiste de in 1995 aangetreden voorzitter Massimo Moratti dat Internazionale elke seizoen moet meedoen voor de landstitel. Op Europees vlak werd wel nog 3 maal de Uefa-Cup veroverd. In 1991 werd AS Roma over 2 wedstrijden met 2-1 verslagen, in 1994 werd het Oostenrijkse Casino Salzburg over 2 wedstrijden met 2-0 verslagen en op 6 mei 1998 pakte Inter haar laatste prijs tot nu toe door in Parijs in de finale van de Uefa-Cup Lazio Roma met 3-0 te verslaan.

 

Ook dit millennium bleef Internazionale doorgaan met het aankopen van grote namen die echter weinig tot niks bijdragen. Mooiste voorbeeld van deze transferpolitiek is Ronaldo. Ronaldo maakt zowel bij PSV Eindhoven als FC Barcelona het mooie weer. Bovendien werd hij uitgeroepen tot Europees- en Wereldvoetballer van het jaar. Inter nam hem over voor heel veel geld. Ronaldo lag echter meer geblesseerd in de lappenmaand dan dat hij speelde voor Inter. Uiteindelijk werd hij voor een appel en een ei doorverkocht aan Real Madrid.

 

Dit seizoen lijkt er echter een ommedraai te komen. De duurste transfer die Inter verrichte was die van coach Roberto Mancini. Verder werd ook Edgar Davids aangetrokken, die transfervrij was, en werd Juan Sebastian Veron geleend van Chelsea. Deze nieuwe aanpak lijkt vruchten af te werken want Internazionale is op het moment van schrijven en verschijnen van dit artikel nog de enigste ploeg in de Serie A die nog niet verloren heeft. Ook in de Champions League en de Coppa Italia vielen er nog geen nederlagen genoteerd. Benieuwd of deze aanpak ook tot het verkrijgen van bekers leidt…