Column Tribune: Gruss Aus Aachen

 

Vorig jaar, rond deze tijd. "Dit is dan Tivoli." Neen, ik stond die koude decemberdag niet in de Boulevard de Tivoli in La Louvière, wel in de Krefelder Straße voor het stadion van Alemannia Aachen, spelend in de tweede Bundesliga. Ik was er op bezoek bij een Belgische vriend, die gekazerneerd is in Duitsland, rond Keulen. Ik wilde wel eens weten of hij niet overdreef wanneer hij het altijd had over "die schitterende markt met de prachtige Aachener Dom en het zo mogelijk nog mooiere oude Rathaus." Zij dienden als decor voor onze gesprekken over zijn leven in Duitsland, over het mijne in België en natuurlijk over onze grootste passie: het voetbal.

 

En dat bracht ons al snel bij Alemannia. Een ploeg waarvoor hij in al die jaren een enorme sympathie heeft gekregen. Andere ploegen uit de streek die in de Bundesliga voetballen, interesseren hem geen moer. Neen, geef hem maar het gezellige stadion van Tivoli, waar 35.000 man in kan. "Stel je voor dat ze hier ooit Europees spelen", droomde hij weg na een glühwein of vijf.

 

Dag op dag een jaar later. Zijn droom is werkelijkheid geworden. Alleen, de Uefa keurde Tivoli jammer genoeg af wegens de gebrekkige veiligheidsvoorzieningen. Aachen wilde eerst uitwijken naar het stadion van Roda JC in Kerkrade, twaalf kilometer verderop. “Kan niet”, was het antwoord van de Uefa. "Verhuizen naar een ander land mag alleen bij dreiging van terreuraanslagen." Het stadion van 1. FC Köln dan maar. Voor de eerste thuismatch tegen het IJslandse FH Hafnarfjördur trokken 21.700 fans naar het moderne, maar veel te grote Rhein Energie Stadion. Weg gezelligheid, wat niet wegnam dat de fans voor sfeer zorgden.

 

Zij lieten de Duitse tweedeklasser tot grootse daden inspireren. Nadat kipkap was gemaakt van de IJslanders (1-5 ginder, thuis wel maar 0-0), sloeg ze in de poules allesbehalve een mal figuur. Thuis werd Lille verslagen met 1-0, toen tweede in de Franse competitie. Na een 2-0 nederlaag in Sevilla, speelde Alemannia 2-2 gelijk tegen Sint-Petersburg. Eergisteren werd dan het - weliswaar al - uitgeschakelde AEK Athene met 0-2 opzij gezet op Griekse bodem. “Ze worden hier gek”, sms’te mijn vriend vanuit Duitsland, die in Aachen de match had gevolgd in één van de gezellige cafeetjes. “Laat ze maar komen, de grote ploegen in de 1/16de finales. Gruss aus Aachen!”

 

Het succesverhaal van Aachen duurt dus voort. Vorig jaar speelde Alemannia de bekerfinale van Duitsland en verloor het nipt met 3-2 van Werder Bremen. Een tweedeklasser in de bekerfinale, je gaat het in België niet snel zien gebeuren. In andere landen krijgen de ploegen uit de lagere klassen de topclubs uit de hoogste nationale afdeling altijd op bezoek. En zo vind je tussen de uitslagen van die bekers regelmatig verrassingen. Zo werden ook op Tivoli vorig jaar enkele stunts verwezenlijkt. Nadat Mönchengladbach was uitgeschakeld in de halve finale

met 1-0, mocht Aachen zich opmaken voor dé finale. Gezien Werder even later kampioen werd, mocht het daardoor Europees aantreden.

 

Maar er kwam wel nog een domper op het successeizoen. Aachen miste op een haar na de promotie naar eerste en dat kostte trainer Jörg Berger z'n kop. Voorzitter Horst Heinrichs was duidelijk: “De bekerfinale of niet, ik wil naar de Bundesliga.” Maar Alemannia verspeelde alles op de laatste speeldag. Op de laatste speeldag stond Aachen nog op de voor promotie noodzakelijke derde plaats, maar thuis tegen MSV Duisburg liep het volledig mis: 1-3 werd er verloren, waardoor Alemannia uiteindelijk zesde eindigde.

 

De nieuwe coach, Dieter Hecking, doet het momenteel in de competitie zo en zo met een vierde plaats, op vijf punten van leider Duisburg en drie van 1. FC Köln. Maar dat en de anti-climax van vorig seizoen wordt even vergeten. Vandaag zitten ze in de trommel voor de 1/16de finales van de Uefa Cup.