Column 2004: Tering naar de nering

 

 

Door omstandigheden heb ik twee weken geen columns kunnen schrijven, waarvoor mijn excuses. Aangezien het bijna 2005 is, ga ik nog eens even terugblikken op 2004. Volgende week krijgt u dan mijn toekomstvisie voor 2005.

 

2004 werd gekenmerkt door de teloorgang van ons Belgische voetbal. Nochtans was het jaar al bij al zo slecht nog niet begonnen. Club Brugge overwinterde dan wel in Europa, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Eerst werd het door het nietige Celta uit de 2e ronde van de Champions League gehouden om vervolgens in de UEFA – cup te belanden. Daar brak het eigenlijk ook geen potten. Debrecen werd dan nog verslagen, maar tegen een Franse middenmoter, Bordeaux, kon het geen vuist maken. De rest van de Belgische ploegen waren dan al lang uitgeschakeld.

Anderlecht werd in haar poule laatste en zag op het laatste moment een Uefa-cup ticket naast haar neus voorbij glippen. Anderlecht behaalde uiteindelijk nog 7 punten, maar dat bleek niet voldoende om te ovewinteren.

In de Uefa - cup konden onze vaderlandse ploegen ook geen vuist maken. Lokeren werd door een veel sterker Manchester City in de eerste ronde uitgeschakeld, evenals La Louvière dat na twee verdienstelijke wedstrijden de duimen moest leggen voor Benfica.    

 

In de competitie deed Standard het verrassend goed. Het bleef lang op de tweede plaats staan, die het uiteindelijk aan Club Brugge moest afstaan. Het onverwachte succes zal deels te maken hebben gehad met het scorend vermogen van Emile Mpenza. Zoals Brugge voor de winterstop kwakkelde, zo klungelde Anderlecht erna. Het ging met 19 punten voorsprong op Brugge de winter in, maar hield er op het einde van de rit nog “slechts” 10 over. Het mocht verdiend het kampioenschap vieren. Maar het zal uiteindelijk de voorbode zijn voor wat later zou volgen.

Club Brugge won ook een vaderlandse trofee. In de finale van de beker van België werden de Ivorianen van Beveren verslagen. Aangezien Brugge in de voorronde Champions League mag aantreden, mag Beveren Europa in.

 

In juni viel het EK in Portugal plaats. België blonk daar weeral uit in afwezigheid. Zelfs geen scheidsrechter werd goed genoeg bevonden om nog maar 1 wedstrijd te leiden. EURO 2004 bewees nochtans dat ook kleine landen tot grote prestaties in staat zijn. Eerder al had FC Porto geheel onverwacht de Champions League veroverd. En dat met een budget vergelijkbaar met dat van Anderlecht. Waarom lukt dit dan niet met één van onze ploegen?

Terug naar Euro 2004 waar Griekenland alle grote Europese voetbalnaties te sterk af was. Griekenland had, in tegenstelling tot vele anderen, een echte ploeg op het veld staan. Met veel wilskracht en nationale trots kampten ze zich tot in de finale, waar ze het thuisland ontgoochelend achter lieten. Maar hoe is het in godsnaam mogelijk dat Griekenland zo’n stunt lukt? Het heeft niet zo gek veel inwoners als België, de plaatselijke clubs hebben dezelfde uitstraling, … Maar toch worden ze Europees kampioen.

 

Het seizoen 2003-2004 werd dus het jaar van de underdog.

 

Het seizoen 2004 -2005  begon even tragisch voor ons voetbal als dat het vorig eindigde. Andelecht was echter de enige ploeg die nog maar even de schijn hoog hield mee te kunnen in Europa. Het versloeg in de voorronde van de Champions League relatief eenvoudig Benfica Lissabon. Maar wat deed Anderlecht eigenlijk op het kampioenenbal? Het kwakkelde en krasselde als een gewond dier door Europa. Op elk vlak, elke positie, elk duel, kwam het 1 of meer stappen te kort. Het sloot haar campagne dan ook logischerwijze af met 0 punten. Een triest record dat het deelt met Spartak Moscow en Corise.

Club Brugge van zijn kant kwam nog niet eens in de Champions League. Het maakte zich in de voorronde tegen Donetsk belachelijk. Het plaatste zich vervolgens wel voor de poules in de Uefa-cup, waarin het reekshoofd was. In een poule met 4 vrij bescheiden opponenten, kon het zich zelfs niet bij de eerste drie plaatsen. In plaats van in elke wedstrijd voor de overwinning te gaan, begint het rekening en te tellen op zich op de valreep toch nog te kunnen plaatsen. Deze typische Belgische ziekte wordt Brugge dan ook fataal.

Naast Brugge kon ook Standard zich plaatsen voor de poules. Daarin speelde het op haar typische wijze met veel hoogtes en laagtes. De prestatie tegen Parma was hoopgevend, maar daarna werd het door Bilbao belachelijk gemaakt.

Net als Brugge en Standard wist ook Beveren zich te plaatsen voor de poules. Daarin behaalde het net als Anderlecht 0 punten.

 

De Rode Duivels trokken zich niet op aan de prestatie van de Grieken op het EK. In de kwalificatiewedstrijden voor het WK 2006 wisten ze in hun openingswedstrijd met moeite een puntje te rapen tegen Lithouwen. Vervolgens werd er verloren van Spanje en Servië. Bijgevolg is de kwalificatie voor Duitsland zo goed als onbestaande. Ook hier word de kwakkelende lijn die onze vaderlandse ploegen getrokken hebben netjes gevolgd.

 

Ook in de competitie is het huilen met de pet op. Club Brugge is leider, gevolgd door Anderlecht. Die twee zijn eigenlijk oud-standing in België, maar hun spelbeeld is alles behalve oogstrelend. De Jupiler League wordt gedomineerd door tweederangs buitenlanders. Eigen jeugd wordt geblokkeerd door buitenlandse rommel. Conceicao en Balaban zijn samen met een paar andere buitenlanders, de eningen die het niveau ietwat opkrikken. Maar zo zouden er eigenlijk veel meer moeten zijn. Op die manier komt het Belgisch voetbal dus niet vooruit.

Traditioneel traden dit jaar weeral de financiële problemen op de voorgrond. Lierse Sk was als eerste aan de beurt. Dankzij de investeringen van een industrieel werd het faillissement maar net afgewend. Lierse was nog maar net gered of daar kwam het volgende slachtoffer al op de proppen, het Henegouwse Moeskroen. De situatie rond “Les Hurlus” is vrij vaag, maar volgens de voorzitter blijft de ploeg dankzij saneringen bestaan. Tragisch voor ons voetbal.        

 

Midden in de tunnel van duisternis is er toch een lichtpuntje. Vincent Kompany, jong, Belgisch, en barstensvol talent. Deze jonge knaap is in 2004 volledig ter ontbolstering gekomen. Op zijn eentje behoedde hij Anderlecht voor nog meer schande. Alleen spijtig dat hij vermoedelijk op het einde van dit seizoen ons land verlaat. Maar voor zijn persoonlijke ontwikkeling heeft hij hier niets meer te zoeken. Het is te hopen dat vele Belgische ploegen hem als voorbeeld nemen om toch maar in eigen jeugd te investeren.

 

 

Door Jimmy Wouters