Analyse Germinal Beerschot

En kijk, Germinal Beerschot begon aan de competitie met een 6 op 6, voor de eerste maal sinds het ontstaan van de club. Die zes op zes kwam tot stand na de onverwachte maar verdiende 0-1 zege op Gent en de droge 4-0 tegen Oostende. In deze twee wedstrijden scoorde de nieuwe Braziliaan Cadu liefst vier maal.

En dan stopt het sprookje abrupt. AA Gent dient een klacht in wegens het al dan niet terecht opstellen van Cruz, een zaak die Germinal Beerschot waarschijnlijk de drie punten kost. Lierse wint van de mannekes, en Charleroi heeft aan één afgeweken bal genoeg om op het Kiel te komen winnen. Of hoe van een 6 op 6 nog maar 3 op twaalf overblijft. Daarbij komt dan nog dat Kristof Snelders door een deel van de aanhang geviseerd wordt, en zich genoodzaakt voelt te verhuizen naar Brussels.

Ondertussen bieden ook de Brazilianen niet de gewenste meerwaarde. Jorge Luis raakt in de eerste wedstrijd al geblesseerd. Marcelo en Felipe mogen snel opkrassen, zonder veel speelkans gekregen te hebben. Daarna verdwijnt ook Corrèze met stille trom. In hun plaats komen twee grote namen: Fabio Rossitto, ex-Lazio Roma en Squadra Azurri, en Mario Cvitanovic, ex-Kroatisch international. Maar door problemen met de vrijgavepapieren kan Mario pas tegen La Louvière voor het eerst meespelen. 

Deze ervaren rotten vervangen niet alleen de vertrokken Brazilianen: Cavens (tot nieuwjaar), Hoefkens (6 weken) en Van der Weerden (volledig seizoen) zijn immers alledrie voor langere tijd uit. 

Door al deze extrasportieve perikelen zouden we al bijna vergeten dat er ook nog gevoetbald werd op het Kiel. Dat komt misschien ook door het spel. Het voetbal was saai en onaantrekkelijk, de spelers liepen er niet altijd even gemotiveerd bij, en er werden te weinig punten gehaald. Enkel tegen Standard liep het nog lekker, de 1-0 zege was dan ook niet gestolen. Ook Moeskroen en Brussels moesten er aan geloven: 3-1 en 2-0, met telkens twee doelpunten van Cadu. Daar hield het dan ook op. Het is misschien moeilijk te geloven, maar thuis won de ploeg, ooit geroemd om haar thuisreputatie, nog maar vier maal. Kwamen winnen op het Kiel: Charleroi (0-1), Lokeren (1-2), Club Brugge en Anderlecht (beide 0-1). Ook uit oogt de balans mager: winst op Gent en Bergen, en gelijke spelen tegen La Louvière en STVV (1-1). 

Wat meteen opvalt aan deze cijfers, is dat er niet veel gescoord werd. Vorig seizoen haalden de ratten uit een minimum aan doelpunten een maximum aan punten. De sterke verdediging werd behouden, en aanvallend werd er versterkt (Cadu, Cavens). Toch scoort Germinal Beerschot ook nu weer zeer weinig. Het krijgt ook even weinig goals binnen, enkel Lierse won met een verschil van twee doelpunten: 2-0. De rest van de verloren wedstrijden: 2-1 (tweemaal) en 1-0 (vijfmaal!). Vorig jaar rolde de bal goed en won de ploeg vaak met 1-0 of 2-1. Maar de efficiëntie van een seizoen geleden verdween, pech kwam in de plaats.

Wat zijn dan de oorzaken van deze sportieve malaise? Misschien speelt Marc Brys te voorzichtig met zijn troepen. Zijn twee verdedigende middenvelders wel altijd nodig? Waarom moest Rossitto van het veld voor een extra aanvaller net toen het middenveld versterking nodig had, waarop Anderlecht prompt scoorde na een actie op het middenveld? Waarom speelt Cadu, de enige goalgetter, zo ver teruggeschoven? We hebben hierboven al pech aangehaald als factor, maar 17 wedstrijden pech is teveel om er niets aan te verhelpen. Niet één maal werd van systeem veranderd, hoewel dat systeem duidelijk te weinig punten oplevert.

Het is natuurlijk gemakkelijk alles op de trainer te steken terwijl niet alle spelers bieden wat ze zouden moeten. Camara teert teveel op flitsen, en hoewel hij een van de enigen is die voor gevaar kan zorgen, komt dat er te weinig. Cruz lijkt de laterale dribbel tot doel verworven te hebben, en zorgt te weinig voor gevaar. Hij tekende een jaar bij om zich in de kijker te spelen, maar op deze manier zullen niet veel clubs interesse hebben voor hem. En Karel Snoeckx, een jaar geleden enthousiast binnengehaald, speelde op zoveel verschillende plekken dat hij het zelf niet meer wist en bij De Graafschap testte. Dat hem niet moest hebben. Drie spelers met enorme intrinsieke kwaliteiten, die de ploeg in de steek laten.

Toch is het niet allemaal kommer en kwel op het Kiel. Rossitto (middenveld) en Cvitanovic (verdediging) ontpopten zich tot klasbakken en zijn beide zeer populair bij de supporters. Moussa Dembele, 17 slechts, speelde een sterke heenronde in de plaats van de geblesseerde Cavens. Messoudi toonde eindelijk waarom hij een groot talent genoemd werd, en scoorde ook al drie maal. Ook een pluim voor Kris de Wree, een speler die een ware metamorfose ondergaan heeft. Hij vervangt Van der Weerden zo sterk dat die absoluut niet zeker lijkt van een basisplaats wanneer hij terugkeert.

Met deze kern 20 punten halen is dan ook te weinig. Kwaliteit is er voldoende, het is de mentaliteit die moet verbeteren. Op dit moment kan Germinal Beerschot nog beide kanten uit: de degradatiezone ligt niet veraf, maar ook de top-5 is niet onbereikbaar. Maar om die te halen zal Germinal Beerschot ferm uit zijn pijp moeten schieten. Niet onmogelijk natuurlijk, wanneer we even terugdenken aan de enorm sterke terugrondes die Germinal Ekeren vroeger steeds neerzette.