Analyse Winteranalyse: Sporting Charleroi

Bij aanvang van het seizoen was het voor de grote menigte meteen duidelijk: Charleroi zou opnieuw een moeilijk seizoen doormaken, met eventuele degradatie tot gevolg. Al op de eerste speeldag werd dat gevoel bevestigd door de Karolo's, want thuis ging men kansloos onderuit tegen een collectief sterk La Louvière (2-5).

Een week later pakte Charleroi uit met een verrassing van formaat. Op Sclessin won men met 1-2 van Standard, ondanks een matige wedstrijd. Het wisselvallige spelpeil van de Karolo's werd op de volgende speeldag nog eens in de verf gezet, want Westerlo kwam met 0-1 winnen in Charleroi.

Pas vanaf de vierde speeldag stond het echte Charleroi op. Mathijsen pakte op bezoek bij Germinal Beerschot uit met een ijzersterke organisatie, wat hen naar een gevleide 0-1 zege leidde. Amper één week later maakte Charleroi zich op een voor echte topper. Competitieleider Club Brugge kwam op bezoek. Tegen Blauw-Zwart hadden de Karolo's niets in te brengen. Enkel een uitstekende Laquait kon een zwaardere score vermijden. Het bleef uiteindelijk bij 0-1.

Op de zesde speeldag was Charleroi te gast bij Bergen. De Karolo's bevestigden er hun uitreputatie door opnieuw met het kleinste verschil te winnen. Het bracht hen op een ietwat vreemde situatie: 0/9 thuis en 9/9 uit.

Charleroi had dus niet bepaald een grote thuisreputatie, maar op 24 september wist het toch in eigen stadion landskampioen Anderlecht te kloppen. Een blunder van Peersman schonk een goed georganiseerd Charleroi de 2-1 zege. Een weekje later speelde Charleroi dan weer gelijk bij Sint-Truiden (2-2). Op de negende speeldag ging Beveren voor de bijl (2-1).

Pas op 23 oktober volgde het eerste uitverlies. AA Gent toonde zich met 3-1 te sterk. Dat werd op de elfde speeldag goedgemaakt, door thuis met 1-0 te winnen van Oostende. Daarna was het niets dan goed nieuws in het Stade du Pays: na een gelijkspel op Lierse (1-1) won men op bezoek bij Moeskroen met 0-1. Ook Cercle Brugge (5-1), FC Brussels (1-2) en Racing Genk (2-0) gingen voor de bijl. De heenronde werd uiteindelijk afgesloten met een 1-1 gelijkspel op Lokeren.

Al deze knappe resultaten brachten Charleroi op de derde plek. Wie dat durfde voorspellen in augustus, zou wellicht met een schaterlach weggestuurd geweest zijn.

Het succes heeft grotendeels te maken met de nieuwe trainer. Sinds Jacky Mathijssen eind vorig seizoen de Waalse troepen vervoegde, ging het enkel maar beter en beter met de Karolo's. Hij redde Charleroi ternauwernood van de degradatie en bracht hen in zijn eerste echte halve seizoen meteen aan de top. Dromen van Europees voetbal is toegestaan, maar dan moet de kern wel behouden worden. Ook een puntenpakker als Bertrand Laquait en een doelpuntenmaker als Toni Brogno moeten koste wat het kost in het team gehouden worden. Gebeurt dat niet, dan dreigt een snelle aftocht.