Column Tribune: KVO (opnieuw) te kijk gezet
Foto: © SC
Word fan van KV Oostende! 579
Tribune: KVO (opnieuw) te kijk gezet
Ja, we moesten eens lachen hoe hij ons vorig seizoen tijdens de ploegvoorstelling, in grappig Nederlands met Frans accent, te woord stond voor de camera van de West-Vlaamse televisie. Op de vraag wat Bodart als nieuwe trainer van de ploeg verwachtte in tweede klasse, geraakte hij niet meer uit z’n woorden. Plots schudde hij de volgende zinsconstructie uit z’n mouwen. “Deze groep heeft kwaliteit, ik moet gewoon zorgen voor de… mayonaise.†Mayonaise? Menig kijker moet het uitgeproest hebben. De uitdrukking “kers op de taart†was hem toen nog wereldvreemd. En zo kleurde Bodart ook dit seizoen met andere leuke quotes. “We zijn geen kloteploeg†en “Ik ben geen jeannetâ€, iedereen kent die uitspraken intussen.
Bodart was altijd in voor een kwinkslag en stond altijd open voor een interview. Ook als het moeilijk ging. Het woord persstop stond niet in zijn woordenboek, de man met de micro voorbijlopen deed hij nooit. Bij een nederlaag, een kritische vraag, steeds antwoordde hij. Soms stoïcijns kalm, soms emotioneel. Ook nam hij mij regelmatig apart om over het voetbal te praten. Over de keeperskwestie bijvoorbeeld. Hij vertelde doodeerlijk dat hij het even niet meer wist toen hij vorig seizoen Thieren onder de lat moest zetten. Maar hij gaf de jonge doelman vertrouwen en dat loonde.
Vertrouwen en spelers motiveren, dat zijn de pluspunten van deze Gilbert Bodart als coach. Soms werd hij wel eens kritisch aangepakt om zijn tactische keuzes, maar zijn gedrevenheid drong dat naar de achtergrond. Dat enthousiasme zagen we plots niet meer zaterdag in de oefenmatch tegen Scheveningen. De ex-Standardkeeper bleef gewoon vastgekluisterd op de bank toekijken, daar waar hij normaal altijd aangemaand moet worden om terug neer te gaan zitten. Ook toen in de slotfase een incident met spits Jo Vermast, die rood kreeg, dreigde te escaleren, deed hij niks. Alsof het hem allemaal niets meer kon schelen.
De manier waarop Gilbert aan de deur is gezet, is laag bij de grond. Maar het is een kroniek van een aangekondigd afscheid. Na het opstappen van Franklin Sleuyter als voorzitter van de het directiecomité, werd er verteld in de wandelgangen: “Nu zal Bodart opstappen en met hem Okon en Marino†(twee spelers die onder impuls van Bodart naar Oostende kwamen, jdj). Maar Bodart bleef, Okon en Marino ook, de Italiaan tekende zelfs een half jaar bij.
Tot gisteren. De kranten zijn het vandaag oneens of Vergeylen nu zelf Bodart op de hoogte bracht van zijn ontslag – na een sms’je vanuit z’n Spaans vakantieoord waarop Bodart moest terugbellen (Het Nieuwsblad) - of de voorzitter anderen opscheepte met die opdracht (Het Laatste Nieuws). Overal klinkt wel hetzelfde verhaal dat de KVO-trainer vriendelijk maar wel dringend werd verzocht de sleutels van z’n auto in te leveren. Hij moest maar met de trein terug naar Luik. Dat werd weinige ogenblikken later toch nog op een menselijkere manier opgelost.
Dat voorzitter Vergeylen niet meteen de meest stijlvolle kerel is in dergelijke zaken, bewees hij al in het verleden. Maar leren doet hij blijkbaar niet. Want hoe hij dit aan boord legde, daar zet hij KVO weer voor het hele land mee te kijk. Dat hij zijn eigen imago besmeurt, tot daar aan toe, maar dat hij daardoor de Oostendse eersteklasser belachelijk maakt voor de hele natie, ontgaat hem wellicht.
Jean-Marie Pfaff binnenhalen gaat hij nu niet meteen doen. Neen, normaal wordt het Raoul Peeters. Van de voorzitter van zijn huidige ploeg, vierdeklasser Rupel-Boom, zou hij groen licht krijgen. Peeters, die al twee keer trainer was van de kustploeg, beseft dat dit “een kamikaze-opdracht' is, maar omdat Oostende hem nog steeds na aan het hart ligt, zou hij het er willen op wagen.
De reacties op het KVO-forum zijn verdeeld. Sommigen juichen de komst van Peeters toe, anderen noemen die mensen dan weer naïevelingen “alsof hij het allemaal zal reddenâ€. Maar waar ze zich het meest aan ergeren, is dat Eddy Vergeylen er weer in geslaagd is om KVO negatief in het nieuws te brengen. Spottend zal de KVO-fan weer aangekeken worden, wanneer hij zijn favoriete club bekend maakt.
Bodart was altijd in voor een kwinkslag en stond altijd open voor een interview. Ook als het moeilijk ging. Het woord persstop stond niet in zijn woordenboek, de man met de micro voorbijlopen deed hij nooit. Bij een nederlaag, een kritische vraag, steeds antwoordde hij. Soms stoïcijns kalm, soms emotioneel. Ook nam hij mij regelmatig apart om over het voetbal te praten. Over de keeperskwestie bijvoorbeeld. Hij vertelde doodeerlijk dat hij het even niet meer wist toen hij vorig seizoen Thieren onder de lat moest zetten. Maar hij gaf de jonge doelman vertrouwen en dat loonde.
Vertrouwen en spelers motiveren, dat zijn de pluspunten van deze Gilbert Bodart als coach. Soms werd hij wel eens kritisch aangepakt om zijn tactische keuzes, maar zijn gedrevenheid drong dat naar de achtergrond. Dat enthousiasme zagen we plots niet meer zaterdag in de oefenmatch tegen Scheveningen. De ex-Standardkeeper bleef gewoon vastgekluisterd op de bank toekijken, daar waar hij normaal altijd aangemaand moet worden om terug neer te gaan zitten. Ook toen in de slotfase een incident met spits Jo Vermast, die rood kreeg, dreigde te escaleren, deed hij niks. Alsof het hem allemaal niets meer kon schelen.
De manier waarop Gilbert aan de deur is gezet, is laag bij de grond. Maar het is een kroniek van een aangekondigd afscheid. Na het opstappen van Franklin Sleuyter als voorzitter van de het directiecomité, werd er verteld in de wandelgangen: “Nu zal Bodart opstappen en met hem Okon en Marino†(twee spelers die onder impuls van Bodart naar Oostende kwamen, jdj). Maar Bodart bleef, Okon en Marino ook, de Italiaan tekende zelfs een half jaar bij.
Tot gisteren. De kranten zijn het vandaag oneens of Vergeylen nu zelf Bodart op de hoogte bracht van zijn ontslag – na een sms’je vanuit z’n Spaans vakantieoord waarop Bodart moest terugbellen (Het Nieuwsblad) - of de voorzitter anderen opscheepte met die opdracht (Het Laatste Nieuws). Overal klinkt wel hetzelfde verhaal dat de KVO-trainer vriendelijk maar wel dringend werd verzocht de sleutels van z’n auto in te leveren. Hij moest maar met de trein terug naar Luik. Dat werd weinige ogenblikken later toch nog op een menselijkere manier opgelost.
Dat voorzitter Vergeylen niet meteen de meest stijlvolle kerel is in dergelijke zaken, bewees hij al in het verleden. Maar leren doet hij blijkbaar niet. Want hoe hij dit aan boord legde, daar zet hij KVO weer voor het hele land mee te kijk. Dat hij zijn eigen imago besmeurt, tot daar aan toe, maar dat hij daardoor de Oostendse eersteklasser belachelijk maakt voor de hele natie, ontgaat hem wellicht.
Jean-Marie Pfaff binnenhalen gaat hij nu niet meteen doen. Neen, normaal wordt het Raoul Peeters. Van de voorzitter van zijn huidige ploeg, vierdeklasser Rupel-Boom, zou hij groen licht krijgen. Peeters, die al twee keer trainer was van de kustploeg, beseft dat dit “een kamikaze-opdracht' is, maar omdat Oostende hem nog steeds na aan het hart ligt, zou hij het er willen op wagen.
De reacties op het KVO-forum zijn verdeeld. Sommigen juichen de komst van Peeters toe, anderen noemen die mensen dan weer naïevelingen “alsof hij het allemaal zal reddenâ€. Maar waar ze zich het meest aan ergeren, is dat Eddy Vergeylen er weer in geslaagd is om KVO negatief in het nieuws te brengen. Spottend zal de KVO-fan weer aangekeken worden, wanneer hij zijn favoriete club bekend maakt.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief