Column Kaas met gaten

 

 

Afgelopen weekend is onze vaderlandse competitie terug op gang geschoten. Naast een resem nieuwe spelers is het me opgevallen dat de verdedigers het verdedigen verleerd zijn. Niet verwonderlijk komt de nieuwe “Zeef van Europa” uit België (Cercle). 

 

Vooral de Ivoriaantjes van Beveren weten niet waar lopen tot grote frustratie van doelman Volders. Talloze keren moest hij zijn keel schrapen zodat zijn “verdedigers” toch maar de juiste posities gingen bezetten. Want positiespel ligt de zwarte parels van het Waasland niet. Denk maar eens aan de manier waarop Blondel het openingsdoelpunt mocht scoren.

 

Daarnaast viel het “mooie” doelpunt van Fasotte op. In de wedstrijd Standaard Lierse viel de bal pardoes voor de voeten van Fasotte. Die wou de bal ontzetten, maar trapte knullig tegen de benen van Nicolovski, met een doelpunt tot gevolg. Allemaal vrij klungelig. Trouwens de  hele defensie van Lierse stond mooi voor schut bij bijna alle Standard – doelpunten.

 

Maar hoe kan het toch dat de profs niet meer verdedigen kunnen? Ze kunnen toch niet hun kwaliteiten op stage vergeten zijn? Aangezien beide ploegen het land niet hebben verlaten kan dat de oorzaak niet zijn. Misschien is juist het gemis van een buitenlands trainingskamp de reden van het verdedigend falen. Hoe kun je je eigenlijk ook voorbereiden in eigen land. Koud en slecht weer, zware velden, de pers voortdurend op je dak, … Nee, ga dan toch maar beter op oefenkamp. Lekker warm en zonnig weer, mooie velden, lekker vakantiesfeertje, noem maar op.

 

Neem nu Anderlecht, lekker onder de Spaanse zon op stage. Ideale trainingsaccommodaties, prachtig hotel, … Er werd zelf stevig doorgetraind met felle duels en gretige oefenwedstrijden. Misschien iets te fel voor trainer Broos. Maar wat wil je in dat mooie weer. Terug in België is van dat moois niets te zien. Moeskroen was dan nog te zwak om als echte waardemeter te gelden, maar Genk, dat was al wat anders. Veel slechte passes, weinig duelkracht, geen inzet, geen creativiteit. Met slecht voetbal en vervolgens een terechte uitschakeling tot gevolg. Reden: er is namelijk te weinig zon!!!

 

Onze “salonvoetballers” spelen liever onder een stralend zonnetje. Worden ze lekker bruin van. Stevige duels, drassige terreinen, vervelende tegenstanders, zijn de gruwel van de hedendaagse voetballer. De moderne voetballer is een “gennet” geworden. Voetballers zijn maar al te vaak op de catwalk te bewonderen. Een beetje show verkopen met dure kleding en een modieus kapsel. Maar op het veld, hó maar. Liever hun voet terug trekken en een goal tot gevolg dan een sneetje in hun frêle gezicht. 

 

Voetbal is dus bijzaak geworden, een manier op in de media te komen. Deze winter lanceerde de kalendercommissie het idee om ook bij ons tussen kerst en nieuwjaar te voetballen. Menig supporter zou dat geweldig vinden. Gegarandeerd dat die speeldag ook veel stadions zou laten vollopen. Alleen zijn de clubs tegen. Ze willen en krijgen een extra week winterstop. Wat zou u namelijk zelf willen. Een week ploeteren en vechten op zware drassige voetbalvelden of een weekje trainen onder een zalig zonnetje?

 

Het wordt stilaan tijd dat men mannen als Erik Gerits of Stijn Vreven het veld opjaagt. Mannen die willen sterven voor hun club en hun supporters. Mannen die 95 minuten vechten voor elke bal. Zij die hun voet niet terugtrekken. Die ten koste van alles de bal niet in eigen doel zien verdwijnen. Dat soort voetballers heeft België nodig. Niet wat exoten die twee jaar nodig hebben om zich aan de koude aan te passen.

 

Toch zijn technisch verfijnde spelers nodig om voetbal aantrekkelijker te maken. Mannen met een actie in de voeten, die plots kunnen versnellen en hun man te kijk kunnen zetten. Alleen zijn die bij ons erg dun gezaaid omwille van de prijs. Zolang men in België niet wil investeren in degelijke voetballers, zal de kloof met Europa alleen maar groter worden. Getuige het geklungel achterin op onze velden.

 

 

 

Door Jimmy Wouters