Tribune: Zwarte avond in De Kuip, deel II

 

Dit wordt geen column met leedvermaak - we zouden niet durven, want recht van spreken hebben wij al niet meer sinds december. Ja, we konden het hebben over een zwarte avond voor het Nederlandse voetbal omdat alleen AZ zich bij de laatste zestien van de Uefa Cup kon scharen, en Feyenoord, Ajax en Heerenveen met de billen bloot gingen. Maar de incidenten die zich voordeden in De Kuip gisteravond, zullen langer blijven nazinderen.

 

Een rookbom en tal van projectielen die vanuit de tribunes op het veld werden geworpen, verwondden spelers van Sporting Lissabon, lieten de scheidsrechter de wedstrijd een goed kwartier staken en schreven een nieuwe zwarte bladzijde in de geschiedenis van het Nederlandse voetbal. Feyenoord-trainer Ruud Gullit kreeg op de bank vijf minuten lang een déjà vu. Achttien jaar geleden maakte hij het als speler van Oranje zelf mee, toen een vuurwerkbom in dezelfde Kuip de Cypriotische doelman Andreas Charitou trof. 

Feyenoord ving de wedstrijd aan met een 2-1 achterstand tegen het uitgekookte team van Sporting Lissabon. De match begon alvast niet op tijd. Scheidsrechter Florian Meyer wilde niet starten, zolang het vuurwerk aanhield. 

 

Eén goal was genoeg voor de Rotterdammers om door te stoten naar de 1/8 ste finales. Maar Feyenoord kon in de eerste helft niet de indruk wekken dat het daartoe in staat was en dat leidde tot frustraties bij de Feyenoordfans. De eerste 20 minuten bleef het bij af en toe wat boegeroep en fluitconcertjes hier en daar. Tot de Portugese doelman Ricardo neerzeeg. Niet ver van hem was een rookbom ontploft. De international bleef voor dood liggen.

 

"Ik kreeg een flashback", aldus Ruud Gullit na afloop. Plots spookten de beelden door z'n hoofd van de wedstrijd Nederland-Cyprus, een kwalificatie-interland voor het EK ’88. Nederland speelde toen ook in De Kuip en zette de Cyprioten simpel met 8-0 opzij. Maar de match moest herspeeld worden. Een zware voetzoeker in het Cypriotische strafschopgebied deed keeper Andreas Charitou onwel worden en de bezoekende spelers verlieten uit protest het veld. Na lang aandringen hervatten ze de wedstrijd. Nederland vreesde voor een uitsluiting – en dan waren ze geen Europees kampioen geworden -, maar uiteindelijk besliste de UEFA de match te herspelen voor een leeg stadion. Op 9 december 1987 won Nederland met een doelpuntje minder, 7-0.

 

Meyer koos er gisteren voor om voorlopig verder te spelen. De smeekbede van stadionspeaker Peter Houtman aan de supporters om zich te gedragen, was pakkend. De rust werd bereikt met een 0-0 stand. In de tweede helft kwam Sporting Lissabon 0-1 voor via Liedson en de Portugezen gingen juichen voor de tribunes gevuld met Feyenoordfans. Het feestende groepje werd bekogeld met allerhande projectielen, waaronder een aansteker die Enakarhir op het hoofd raakte. Het sein voor de ref om alle spelers naar binnen te roepen. Een kwartier liet hij de fans tot inkeer komen.

 

Gullit zei achteraf dat hij na het bomincident zelfs even niet meer aan de match dacht. "Vijf minuten moest ik bekomen op de bank." En dat ze in Nederland zwaar tillen aan dit voorval, was te horen in de vraag van een NOS-reporter aan Dirk Kuijt. "Dirk, het is nog niet zeker of je bij Feyenoord blijft. Kunnen dergelijke zaken je vertrek bespoedigen?" Kuijt antwoordde dat het legioen van Feyenoord fantastische supporters heeft en het om enkelingen ging. En hij had gezien hoe diehards de toeschouwer die de bom had gegooid, aanpakten.

 

De Kuip beleefde gisteravond dus opnieuw een zwarte avond. Nochtans is dit één van de gezelligste voetbaltempels in Europa. Ze zal volgend seizoen wellicht jammer genoeg lange tijd geen decor meer vormen voor de Europese wedstrijden van Bart Goor en co. De Nederlandse pers bedankt vandaag doelman Ricardo, want "als hij zijn al of niet vermeende toneelstuk tot het einde had uitgespeeld en niet meer had willen verder spelen, dan was de wedstrijd vrijwel zeker onmiddellijk gestaakt." En nog volgens diezelfde media mag Feyenoord arbiter Meyer ook bedanken voor zoveel tolerantie. Hopelijk kent dit verhaal maar twee hoofdstukken. Deel III van de “Zwarte avond in De Kuip” wil niemand nog zien of lezen.