Genk kan niets op het Kiel

Germinal Beerschot plaatste zich gisterenavond voor de halve finales van de beker van België. In een waar spektakelstuk met een einde als de beste thriller moest favoriet Genk het onderspit delven. De oververdiende zege kostte de ratten echter bloed, zweet en tranen. Uiteindelijk werd het 3-1 na verlengingen, en kan Genk-voorzitter Vaessen eens beginnen denken over wat hij met René Vandereycken gaat doen. En de Germinal Beerschot-supporters bleken echte voetbalkenners toen ze al voor de match 'Moons trisée' riepen. In de halve finale wacht de ratten Lokeren.

In de heenwedstrijd puurde Germinal Beerschot uit een minimum van kansen een maximum aan doelpunten: 1-1 was de stand. De thuisploeg had dus een voordeel, dat psychologisch nog versterkt werd doordat Genk enkele weken geleden met 3-1 op het Kiel was komen verliezen. Verder kon Genk nog nooit winnen op het Kiel.

De nieuwe sfeergroep 'Armata Viola' had voor de start ballonnen en vlaggen voorzien, en de sfeer zat er ondanks de magere opkomst, zo'n  8000 man, dik in. 

De wedstrijd begon met een gretige thuisploeg. Die wilde duidelijk meer dan de 1-1 'voorsprong' verdedigen. Een vrije trap van Cvitanovic ging eerst nog naast. Iets later ontfutselde Cavens Matoukou de bal. Hij probeerde de bal van aan de middellijn te lobben, maar Moons kon gerust toekijken hoe de bal in het Genkse supportersvak verdween. Na 20 minuten volgde de eerste echte kans. Weer Cavens met een schot dat nog afweek op een Genks been. Een opgeluchte Jan Moons zag de bal naast zijn kooi vliegen.
Genk probeerde dan toch de match in handen te nemen. Dat resulteerde in enkele standjes voor het thuisdoel, maar de bal viel nooit goed. Tot uitgespeelde kansen kwam Genk nooit, ook omdat Stojanovic in de buitenspelval bleef trappen. 
Op slag van rust konden de mannekes dan nog eens een aanval opzetten. Messoudi vlamde staalhard op de vuisten van Moons. De 0-0 was op dat moment wel gerechtvaardigd. De ratten combineerden soms vlot en leverden gevaar, maar ook Luciano zag enkele hete standjes voor zijn goal. En Cavens ontsnapte na een doodschop aan rood.

De tweede helft begon met een duidelijke missie voor Genk: scoren. En dat lukte al na zo'n tien minuten. Dickson recupereerde een bal, maar verloor die na een slechte pas. Chatelle ging ermee aan de haal, Vandenbergh legde (met de arm?) terug en Engelaar vlamde staalhard binnen. Genk geplaatst dus bij deze stand.
Dat was echter buiten de thuisploeg gerekend. Het publiek zorgde voor een helse sfeer, en de ratten stormden naar voor, zonder echter de organisatie uit het oog te verliezen. Moons redde tot tweemaal toe een vlam van Cruz, en ook een prachtig schot van Hoefkens kon de Genkse goalie niet in verlegenheid brengen. Even later stond hij weer op de juiste plek om diezelfde Hoefkens te voorkomen met de bal in doel te lopen. En ook Cavens kreeg de bal vanop een meter niet voorbij het ijzeren gordijn dat Moons vormde. Genk zag de buit binnen en wisselde Vandenbergh. Die jende het thuispubliek nog wat door extra traag van het veld te gaan. Dit tot woede van Germinal Beerschot-coach Brijs, die naar de tribunes werd verbannen.
Maar vlak voor tijd geschiedde dan toch gerechtigheid. Met een wonderlijke plaatsbal wist Cavens Moons dan toch te vloeren. 

Verlengingen dus. In de eerste verlenging gebeurde niets noemenswaardigs. Mits iets meer durf had Cavens kunnen schieten, maar hij besloot te passen en zo de wenkende kans te verknallen.

De tweede verlenging leverde wel vuurwerk op. Al na 2 minuten kopte de ingevallen Cadu een vrije trap binnen. Het Kiel ontplofte. Genk moest wel aanvallen, maar de lange ballen misten elke richting. 
Twee minuten later was het helemaal gedaan. De ook al ingevallen Thompson besloot een lange rush van Snoeckx in doel. Genk probeerde, maar met wat meer koelbloedigheid was het de thuisploeg die nog één- of tweemaal had kunnen scoren.

De bezoekers verloren dus verdiend, en Europees voetbal lijkt ver weg. De thuisploeg mag het in de halve finale opnemen tegen Lokeren

Extra: sfeerverslag