Column Het moment van Emile

 

Hoe vurig Mpenza op dit ogenblik had gehoopt, verduidelijkte de spits zelf na het eindsignaal: „Dit was het belangrijkste doelpunt in mijn leven. Ik voel me bevrijd, alsof er een hele last van me is afgevallen. Nu pas is het hoofdstuk-Schalke voor mij helemaal afgesloten”. Daarbij moet vermeld worden dat Mpenza volgens de officiële statistieken niet eens de maker van het doelpunt in kwestie is: het zou uiteindelijk Krstajic geweest zijn die met een own-goal zijn eigen ploeg nekte. Maar het was wel Emile, wiens vastberadenheid Krstajic in moeilijkheden had gebracht. Of Mpenza nu wel of niet als laatste nog zijn voet tegen de bal plaatste, doet weinig ter zake. Belangrijker is dat Schalke de titelambities nu wel definitief mag opbergen. Na deze 1-2-nederlaag, het tweede competitieverlies op rij, tellen de Koningsblauwen nu al zes punten achterstand op leider Bayern en gelooft niemand in Gelsenkirchen nog in de titel. En dat het uitgerekend Mpenza was, die hen al dan niet indirect deze pijnlijke thuisnederlaag aansmeerde, maakt het er niet malser op.

 

Ze hadden het echter moeten zien aankomen bij de club uit het Ruhrgebied. Schalke-manager Rudi Assauer  veroorloofde zich – alweer – bijzonder veel in de aanloop naar de wedstrijd tegen Hamburg. De hele week had Assauer, op Schalke vaak flamboyant maar daarbuiten al even vaak arrogant genoemd, het niet kunnen nalaten zijn ongezouten mening over Mpenza te pas en te onpas te verkondigen: dat het in het kopje van Emile nog steeds niet rustig was en nooit zou worden, en dat de spits maar beter gewoon terug richting Luik kon vertrekken. Net voor het begin van de wedstrijd ging Assauer gewoon door met zijn provocaties. In de spelerstunnel was de sigarenrokende manager op de Belg toegestapt: „Hallo mijn vriend“, luidde het. Mpenza drukte hem koeltjes de hand en gunde hem verder geen blik. Waarop Assauer: „Je moet niet zo verbeten kijken, waarom lach je niet een beetje meer!“ Mpenza’s repliek; „Omdat je mijn vriend niet bent“. Amper 90 minuten later was het Mpenza die lachte en kon Assauer een verbeten blik moeilijk onderdrukken.

 

Het zal wel nooit meer goedkomen tussen de Rode Duivel en de manager. Het vertrek van de Mpenza bij Schalke was er eentje met slaande deuren. Assauer verklaarde toen in de pers maar al te graag waarom: Emile was een diva. Emile verzorgde zich niet goed. Emile was niet stabiel. Kortom, Emile had een gebrek aan professionalisme. Kritiek waar ongetwijfeld een bron van waarheid in zat, en mogelijk nog steeds zit. Maar zaterdag reageerde Mpenza wel zoals het een prof betaamt: op het veld, met een sterke prestatie. Gedreven in plaats van gedestabiliseerd door de provocaties van Assauer en de fluitconcerten van de Schalke-aanhang ging Emile op zoek naar zijn goal en zijn gram. Nadat hij beide had gekregen, rende hij met tranen in de ogen af op trainer Thomas Doll, die hem verstandigerwijze én met alle plezier de kans had gegund om met zijn verleden af te rekenen.

 

Assauer toonde zich daarentegen een weinig sportieve verliezer: „Kom nu alsjeblieft niet met Emile Mpenza. Hij heeft niet eens het doelpunt gemaakt.“ Het flauwe argument waarmee hij de boemerang die hij voor de wedstrijd zelf had gelanceerd probeerde te ontwijken, pakte niet bij de Duitse pers: „Volgens Assauer is het niet rustig in Mpenza’s kopje. Maar in deze wedstrijd was de spits tenminste rustig genoeg, om zijn vroegere werkgever door zijn sterkte in de duels van zowat alle titelkansen te beroven“, aldus de Frankfurter Allgemeine Zeitung. En Bild: „Schalke verdient geen medelijden. Ditmaal provoceerde Assauer Hamburg-held Mpenza. Een grote mond op het verkeerde moment: Schalke mag de titel nu wel vergeten.“ De pers zette het moment van Emile graag nog een beetje kracht bij.

 

Het is nu eenmaal een van de lelijke trekjes van Assauer: als een discussie hem te veel of te lastig wordt, weigert hij gewoon ze voort te zetten. Ook al heeft hij de discussie zelf op gang gebracht. Dat was met het geval-Mpenza na de wedstrijd dus niet anders: „Het loont zich niet om over Mpenza te praten. Voor Schalke is hij gestorven, al maakt hij nu nog vier of vijf goals per wedstrijd.“, aldus de Schalke-manager die voor de wedstrijd nog met veel plezier uitlegde waarom Mpenza het volgens hem nooit zou maken. Blijkbaar heeft de zaak-Emile plots zichzelf opgelost in Gelsenkirchen. Op Schalke hebben ze de Belg doodsimpel begraven. Helaas geldt sinds zaterdag ook hetzelfde voor de blauw-witte titeldromen.