Voorbeschouwing STVV-la Louvière

Bij het horen van de naam La Louvière zullen de STVV fans wel altijd met een wrang gevoel en een beetje maagpijn blijven zitten sinds die zwarte 1 juni 2003. De Wolven doen ook deze competitie weer van zich spreken, al is dat niet altijd in verband met hun zuiver sportieve prestaties en daar schuilt nu net ook het gevaar voor STVV.

Bij aanvang van het seizoen haalden de groen-witten fluitend de ene overwinning na de andere. De ploeg leek op weg naar een plaats hoog in de subtop, tot de flamboyante voorzitter Gaone droogjes in de pers te kennen gaf dat zijn ploeg niet te veel meer mocht winnen, omdat de centjes op waren. Tijdens de winterstop werden dan met Klukowski, Ishiaku (beiden naar Club Brugge), Assou-Ekoto (Standard) en Vervalle (Bergen) enkele sterkhouders van de hand gedaan om terug geld in het laatje te brengen.

De aanslepende story rond de ontplofte bal in de wedstrijd tegen Anderlecht zorgde, meer dan de resultaten op het veld (9 op 36), ervoor dat La Louvière ook in de terugronde voortdurend in het nieuws bleef. Toen de Waaltjes uiteindelijk de juridische strijd tegen Anderlecht staakten, deed het vreemde interview met hun advokaat, die Anderlechtfan bleek, nogal wat stof opwaaien, maar niemand kon vermoeden dat de een nog veel grotere storm over de Borinage zou losbarsten.

Het kleine La Louvière stak echter enkele wedstrijden later de middenvinger uit naar de Belgische voetbalbond, omdat men niet tevreden was met de datum van de terugwedstrijd in de beker tegen Club Brugge, door tegen datzelfde Brugge het weekend voor die return een volledig beloftenelftal te laten opdraven. Dat leidde tot enorm veel heisa in de media en zorgde ervoor dat de KBVB een onderzoek instelde na de wedstrijd Bergen-La Louvière. Voorzitter Gaone liet zich ook toen nog eens van zijn beste kant zien door de onderzoekers met de Gestapo te vergelijken, maar ook zijn ploeg maakte het die avond in Bergen wel heel bont door hun buren in hun degradatiestrijd nauwelijks iets in de weg te leggen.

Bij zoveel blijk van Waalse solidariteit fronst men ten noorden van de taalgrens dan wel ernstig de wenkbrauwen, maar er valt nu eenmaal weinig tegen te ondernemen. Het vermoeden rijst alleszins dat de Wolven zich op Staaien minder gemakkelijk als lammeren naar de slachtbank gaan laten leiden en waarschijnlijk zal Cartier meer dan een veredelde reserveploeg in stelling brengen om één van de concurrenten van hun buren te bekampen.

Trainer Cartier, die tegenwoordig ook in de belangstelling staat van een aantal andere eersteklassers (waaronder Lokeren), kan in ieder geval met Silvio Proto op een groot talent en betrouwbaar sluitstuk rekenen. De jonge doelman heeft zich met zijn prestaties trouwens opgewerkt tot Rode Duivel en wordt niet onterecht als ’s lands nummer één beschouwd.

Voor Proto is er nog steeds voldoende ervaring aanwezig om een moeilijk ontwrichtbare verdedigingsgrendel te organiseren met de Fransmannen Toyes en Zambernardi. Toyes bracht een hoop ervaring uit de Franse eerste klasse mee, maar liep tegen Anderlecht tegen een derde gele kaart aan en zit dus op Staaien een schorsingsdag uit. Zijn maatje Zambernardi, die eerder aan de slag was bij de Hibernians uit het Schotse Edinburgh, schoof tegen Anderlecht door naar het middenveld, maar wordt nu wellicht terug een rij achteruit gehaald om naast Olivier Guilmot in het hart van de verdediging te gaan spelen.

Op links in de verdediging heeft de jonge Clamy al enkele malen de leemte opgevuld die ontstaan was door het vertrek van Klukowski, maar ook de Fransman Laurent Montoya kan op die positie aardig uit de voeten. Deze ex-speler van Lyon en Rouenn wordt echter ook vaak een linie vooruit geschoven worden om het middenveld verder te versterken.

Op rechts neemt normaal ex-Standardman George Blay de flank voor zijn rekening, maar de Ghanees is momenteel geblesseerd, waardoor Algerijnse international Fadel Brahami een rij achteruit schuift. Brahami is een typische flankspeler, die technisch erg sterk is en eigenlijk beter tot zijn recht komt als rechtermiddenvelder.

In dat middenveld van de Wolven vinden we ook niet echt veel ronkende namen, maar soliede voetballers zoals verdedigende middenvelder Mario Espartero , die iedere ploeg kan gebruiken. De voormalige speler van Metz knapt trouwens niet enkel heel wat verdedigend werk op, maar heeft ook een niet onaardige voorzet in de voeten. Naast hem vinden we de polyvalente Algerijn Dainèche, die eveneens in de verdediging aan de bak kan, en aan de rechterkant Gunter Vanhandenhoven, die sinds de deelname van zijn zus Sandrine aan de Idool-zangwedstrijd bij VTM nu eerder als broer van bekeken wordt dan als de talentvolle voetballer die hij is. Gunter, die na dit seizoen naar andere oorden wil uitwijken, kan eventueel ook centraal worden uitgespeeld.

Ook in de middenste linie werd bij onze zuiderburen geshopt om het vertrek van enkele vaste waarden tijdens de winterstop op te vangen. In Frankrijk vond men zo bij Wasquehal de 20-jarige Yera Dio versterking die met zijn 1 meter 90 de ploeg ook wat lengte bijbrengt.

Vooraan als eenzame spits in een 4-5-1 opstelling vinden we sinds januari de Haïtiaan Wagneau Eloi, die tegen Anderlecht met een strafschop zijn doelpuntentotaal op 3 bracht. In het aanvallend departement steken ook enkele jongeren van eigen kweek de neus aan het venster. Ronny Baynon en Julien Pinnelli zijn beiden belofteninternationals en kregen bijvoorbeeld in de veel besproken wedstrijd tegen Club Brugge hun kans. Ook is er nog Mickaël Murcy, maar de laatste invalbeurt van de Franse spits dateert alweer van 30 januari tegen Brussels.

STVV zal de mouwen moeten opstropen om dit blok te overwinnen, zo bewijst ook het gelijkspel van Anderlecht op Tivoli, en dient op te letten voor scherpe counters. De 0 op 6 tegen Genk en Lokeren heeft in de rangschikking het effect van de uitzege op Brussels nog niet volledig uitgewist, mede door het falen van de concurrenten, maar de Kanaries weten dat de thuiswedstrijden tegen La Louvière en Westerlo cruciaal kunnen worden om het behoud definitief te bewerkstelligen. Er wachten immers onder meer nog een verplaatsing naar Standard en een thuiswedstrijd tegen Club Brugge.

Hoewel Castro in doel een behoorlijk niveau blijft halen, kregen de Kanaries tegen een Lokeren, met de rem op in het vooruitzicht van de halve finales van de beker, vier doelpunten te slikken, terwijl de technische staf het enkele weken geleden bewezen achtte dat de verdediging de nul kon houden. Uiteraard was de uitsluiting van Matthieu Béda hier niet vreemd aan, maar tegen La Louvière loopt de ex-Bordeauxspeler er normaal gezien nog gewoon bij. Centraal blijven Mangelschots en co. vasthouden aan het duo Wisniowski-Hayen, maar is men in Lokeren toch weer van teruggekomen van een vijfmansverdediging, met Baratto, naar een achterlinie met vier. Op links presteert een plichtsbewuste Tom Van Imschoot als back ruim voldoende tijdens zijn laatste wedstrijden in het geel-blauwe tenue van STVV.

Op het middenveld geraakt Dimitri De Condé wellicht terug speelklaar. Dimi presteerde in duo met kapitein Peter Delorge de laatste tijd erg sterk en is niet te beroerd zijn truitje nat te maken, maar hij miste het duel tegen Lokeren met een kwetsuur in de bilstreek.
Op links kunnen Raymaekers en Voets gelukkig weer beroep doen op Tamas Hajnal. De kleine Hongaar zette op Daknam in samenspel met Ipoua Buvens knap op weg naar het tweede STVV-doelpunt. Zijn terugkeer kan het combinatiespel met andere STVV-middenvelders, zoals Kris Buvens en Dimi De Condé enkel maar ten goede komen.

Op de andere flank presteert de immer hard werkende Fin Jari Niemi de laatste weken iets minder, zodat men bij de Kanaries er toch weer eens aan moet denken om Benji De Ceulaer naar rechts te halen. Zelfs nu zijn transfer naar Feyenoord met tussenstop in Waalwijk afgewikkeld lijkt, blijft het voor de jongeman uit Termien moeilijk om zich als spits te manifesteren. Hij mag dan al met een bal uit de voeten kunnen, maar net als in voorgaande weken miste De Ceulaer ook in Lokeren weer een dot van een kans, zodat zijn teller op 3 blijft staan. Een spits wordt nu eenmaal afgerekend op zijn treffers en voor Benji is het nu al geleden van het vorige duel op Daknam, voor de kwartfinales van de beker, dat hij nog eens kon raak treffen.

Het is dan ook een beetje onbegrijpelijk dat Mangelschots blijft de ogen sluiten voor Samuel Ipoua, die zich met een invallersrol tevreden moet stellen. Nochtans bewees de bonkige Kameroener ook tegen Lokeren weer dat hij aanvallend een versterking is die deze ploeg beter kan doen draaien. Sam is balvast, stevig, heeft een klare kijk en pikt zelf ook wel zijn doelpuntje mee als het kan. Ipoua was trouwens één van de belangrijkste redenen waarom STVV met 10 man tegen Lokeren de tweede helft toch zoveel beter voetbalde en bijna een puntje meepikte. Zelfs al kan hij misschien geen volledige 90 minuten aan, toch verdient deze ‘moeilijke’ jongen wat meer speelgelegenheid en zou een plaatsje in de elf aan de aftrap zeker niet misstaan. Men kan zich trouwens niet van de indruk ontdoen dat de technische staf er heel wat minder moeite mee heeft om die andere ‘moeilijke’ jongen Kimoto in de strijd te gooien.

In ieder geval zal de druk op de schouders van de STVV’ers tegen La Louvière groot zijn. De resultaten thuis laten wat te wensen over, sinds Mangelschots de scepter van Wilmots heeft overgenomen, maar ditmaal is puntenwinst imperatief, om het met de woorden van Genk-voorzitter Vaesen te zeggen. Met in hetzelfde weekend Oostende-Brussels op het programma, kan geel-blauw een grote stap richting behoud zetten. Met behulp van het trouwe Staaienpubliek moet dat lukken, ook tegen een moeilijk te manoeuvreren geheel als La Louvière.

Kris Vanmunster