Analyse Germinal Beerschot-Lokeren

De halve finale van woensdagavond kondigde zich aan als de belangrijkste wedstrijd die Germinal Beerschot ooit speelde. Nog nooit wist de fusieploeg zoveel fans te mobiliseren en zo'n enthousiasme los te weken.

Nochtans was het niet de eerste keer dat Europees voetbal lonkte. De eerste twee seizoenen van Germinal Beerschot waren de Europese plaatsen immers niet veraf. Daarna verminderde het niveau van de ploeg, maar toch slaagde de club erin om in 5 jaar liefst drie maal de halve finale te halen. 

Tweemaal liep het dus mis, de derde maal was het eindelijk prijs. Slachtoffer van dienst was Lokeren. De Waaslanders leken woensdagavond in niets op de sterke ploeg die enkele weken geleden Germinal Beerschot tegen eigen doel muur drukte. De ratten gaan verdiend door en hadden de wedstrijd eigenlijk al snel moeten/kunnen beslissen. Daar ligt trouwens ook het grote gemis op het Kiel: een doeltreffende spits, iemand met scorend vermogen, die weegt op een verdediging.

In ieder geval toonde Brijs dat hij niet in het hoekje van 'verdedigende trainers' mag worden geschoven. De Antwerpenaar liet zijn ploeg ten aanval trekken, maar liet zijn troepen nooit de verdediging uit het oog verliezen. Daardoor kreeg Lokeren het bijzonder moeilijk, en creëerde het maar weinig kansen. Daarnaast had Germinal Beerschot kansen genoeg om de wedstrijd te beslissen. Mogen we even verwijzen naar de woorden van Willy Reynders voor de heenmatch? "Een goed  verdedigend systeem kan ik opzetten in twee weken. Aanvallen, dat is moeilijk." 

Wel Willy, vandaag slaagde je ploeg in geen van beide. En Marc, pak Club Brugge hetzelfde aan, en misschien zit een stunt er wel in. Een mooie wedstrijd zal het dan in ieder geval worden, op 28 mei in de Heizel.