Analyse Seizoensanalyse KV Oostende

 

 

Onder Gilbert Bodart voetbalde KV Oostende in de heenronde vaak te naïef en de neo-eersteklasser ging dan ook veelal nipt onderuit tegen sluwere, meer ervaren en efficiëntere tegenstanders.   Enerzijds kreeg Oostende veel te veel domme tegendoelpunten, te wijten aan een gebrek aan concentratie en ervaring.  Ex-gouden schoen Paul Okon moest de sterkhouder worden van de West-Vlaamse verdediging, maar de Australiër kon die rol nooit helemaal waarmaken. 

 

Anderzijds faalde KVO bij de afwerking.  Zoko was in de heenronde de enige spits die kon wegen op de verdediging van de tegenstander, maar de Ivoriaan scoorde uiteindelijk amper acht doelpunten in 27 wedstrijden.  Regelmatig werd dan ook met het kleinste verschil verloren, terwijl Oostende vaak wel degelijk voldoende kansen kreeg om de drie punten te mogen opeisen.  Het zou uiteindelijk wachten zijn tot de 16e speeldag alvorens de kustjongens hun eerste overwinning mochten vieren.  Tegen La Louvière werd het 2-1. 

 

Voor een uitgebreide analyse van de heenronde: klik hier

 

 

Tijdens de winterstop trok Oostende enkele versterkingen aan.  De Wilde moest voor de doelpunten zorgen en Joly werd aangetrokken als ervaren creatieve middenvelder.  Vlak voor het begin van de terugronde kwam wellicht de grootste versterking.  Het bestuur besliste (eindelijk) een einde te maken aan de samenwerking met Bodart.  Herman Vermeulen kreeg de moeilijke opdracht de West-Vlamingen te behoeden voor een onmiddellijke terugkeer naar tweede klasse. 

 

De trainerswissel leverde niet onmiddellijk resultaten op, maar de zespuntenwedstrijd tegen Bergen werd wél gewonnen.  Een week later ging Oostende op bezoek bij een zwalpend Anderlecht, waar Vercauteren net had overgenomen van Broos.  Dankzij een doelpunt van Marco Nys, een sterk keepende Habran en de medewerking van dame Fortuna en Anderlecht zelf, zorgde KVO voor dé stunt van de competitie.  Die zege luidde meteen een betere periode in voor de West-Vlamingen.  Met een zege tegen Sint-Truiden, een gelijkspel bij Beveren en een nieuwe zege tegen Moeskroen, bezette Oostende enkele weken een veilige 16e stek.  

Vanaf speeldag 27 ging het echter opnieuw helemaal fout.  In de beslissende fase van de degradatiestrijd volstond een vijf op vierentwintig niet voor het behoud.  Alleen in de belangrijke wedstrijd tegen Brussels kon KVO de drie punten naar zich toe trekken.  Dankzij een nieuwe stunt in het Fenixstadion hield Oostende de hoop nog even levendig.  Op het gelijkspel tegen RC Genk volgde echter een pijnlijke thuisnederlaag tegen een zwak Lokeren.  Pas op de voorlaatste speeldag viel op het veld van La Louvière de definitieve beslissing over de degradatie.  Thuis tegen de Rouches stuntte KVO nog één keer door 1-1 gelijk te spelen tegen een onherkenbaar Standard. Op die manier nam de kustploeg in schoonheid, en met een erfenis in de vorm van testmatchen tussen Standard en Genk, afscheid van eerste klasse. 

 

 

De grootste revelatie van KV Oostende was ongetwijfeld Marco Nys. De middenvelder had met 5 belangrijke doelpunten een groot aandeel in de 27 punten die Oostende zou behalen. Zijn goede prestaties vielen ook andere eersteklassers op.  Sint-Truiden was er het snelst bij om de linkerflankspeler een contract voor volgend seizoen aan te bieden.  Nys zal dus ook volgend jaar in de hoogste klasse te bewonderen zijn.  

De Limburgers legden ook coach Vermeulen vast.  Hij bewees in de terugronde nogmaals het beste uit een spelersgroep naar boven te kunnen halen.  

Doelman Habran bewees nog steeds een klassedoelman te zijn die de nodige punten kan pakken voor zijn team.  

 

 

De transfers van Thompson en Lauwers, twee spitsen met ervaring in eerste klasse, waren absolute tegenvallers.  Beide spelers kwamen respectievelijk 169 en 193 minuten in actie voor KV Oostende.  De Braziliaanse middenvelder Juninho kon evenmin overtuigen in het rood-gele shirt.  

 

Dimitri Habran speelde op sportief vlak wel een sterk seizoen, maar liet zich ook een aantal keer in negatieve zin opvallen.  Hij kreeg maar liefst drie rode kaarten en was telkens uitzinnig van woede na zijn uitsluitingen en andere scheidsrechterlijke beslissingen.

 

Het bestuur had ook zijn aandeel in het zwarte seizoen van KV Oostende.  Tijdens de winterstop leidde een conflict tussen voorzitter Vergeylen en geldschieter Sleuyter tot het vertrek van die laatste als voorzitter van het directiecomité.