Analyse Seizoensanalyse Cercle Brugge

 

 

Cercle begon het seizoen tegen Lokeren, La Louvière en Standard met een één op negen, maar bleek na overwinningen tegen Westerlo en GB gelanceerd.  Vooral de offensieve spelstijl verraste vriend en vijand.  Tegen Club, Anderlecht en Beveren werd op verplaatsing wel zwaar verloren, maar de Bruggelingen wonnen telkens de volgende thuiswedstrijd.  Met een overwinning op Oostende en een gelijkspel tegen Lierse nestelde Cercle Brugge zich in de middenmoot. 

 

Na de bekeruitschakeling door Olympique Charleroi ging het echter helemaal fout.  Het overlijden van de vriendin van kapitein Viane had een enorme weerslag op de hechte spelersgroep van Cercle Brugge.  Onmachtig verloor het team van Harm Van Veldhoven met respectievelijk 5-1 en 6-0 van Charleroi en Moeskroen.  De verdediging, eerder ook al het pijnpunt van de ploeg, liet het helemaal afweten.  Daar kon ook doelman Mollez, die na de wedstrijd op Moeskroen de voorkeur kreeg op Begeyn, weinig aan veranderen.  Na nipte nederlagen tegen Brussels en RC Genk was de winterstop meer dan welkom.

 

Een uitgebreide analyse van de heenronde vindt u hier.

 

Naar aanleiding van de zwakke resultaten kort voor de winterstop, werd Cercle Brugge door heel wat analysten naar voren geschoven als een van de voornaamste degradatiekandidaten.  Het was dan ook belangrijk om meteen wat punten te sprokkelen om het vertrouwen op te krikken.  Daarvoor versterkte Cercle zich met Sergio Peter (van de Blackburn Rovers) en de Fransman Christophe Grondin.  Die laatste zou vrij snel een basisplaats opeisen.  Net als bij de start van het seizoen begon Cercle echter met een één op negen.  Na het 0-0 gelijkspel tegen Westerlo, in een partij waar de Bruggelingen heel wat kansen misten om de drie punten thuis te houden, volgde de ommekeer.

 

Op het veld van Germinal Beerschot wonnen de West-Vlamingen met 2-3.  Het was pas de eerste overwinning sinds 7 november.  Een week later volgde de stadsderby tegen Club.  Groen-zwart speelde blauw-zwart bij momenten van het kastje naar de muur en verbaasde met schitterend voetbal werkelijk vriend en vijand.  Cercle stuitte echter meermaals op Butina en ging in de tweede helft toch nog de boot in.  De ploeg van Van Veldhoven had beter verdiend, maar liet het niet echt aan zijn hart komen en bleef in de volgende wedstrijden punten sprokkelen.  Cercle bracht de drie punten mee uit Bergen en Sint-Truiden, maar verloor logischerwijze thuis van Anderlecht.  De Bruggelingen leken op weg naar een stek in de eerste kolom, maar eindigden door enkele nederlagen op het einde van het seizoen uiteindelijk op één punt van de negende stek van Germinal Beerschot. 

 

 

Cercle mag vooral tevreden zijn over het geleverde spel en het gevoerde transferbeleid.  Trainer Van Veldhoven pakte vooral in de heenronde uit met offensief en aantrekkelijk voetbal.  Na de winterstop koos hij voor een iets behoudendere tactiek, maar de spektakelwaarde bleef in vergelijking met vorig seizoen hoog.  Vooral op verplaatsing speelde Cercle een sterke terugronde en de Bruggelingen kwamen eigenlijk nooit echt in moeilijkheden. 

 

De West-Vlamingen wisselden tijdens het tussenseizoen niet alleen van coach, maar haalden ook heel wat nieuwe spelers binnen.  Na het vertrek van Jbari werd vooral het offensieve compartiment met Dekelver, Roiha en Pivaljevic grondig versterkt.  Achteraan kwam Van Mol erbij en in de winterstop werd Grondin binnengehaald om voor meer evenwicht op het middenveld te zorgen.  Ondanks het grote aantal versterkingen, nam Cercle traditiegetrouw geen financiële risico’s en dat zou voor een stabiele basis moeten zorgen om opnieuw uit te groeien tot een stabiele middenmoter. 

 

 

Trainer Van Veldhoven was ongetwijfeld een van de belangrijkste transfers van het seizoen.  Hij liet de ploeg aantrekkelijk voetballen en drong aan op enkele versterkingen.  Vooral Dieter Dekelver, topschutter van de ploeg, had een belangrijk aandeel in het sterke seizoen van Cercle Brugge. 

 

De jonge Stijn De Smet was de belangrijkste revelatie op het veld.  Vooral in de heenronde bewees de aanvaller heel wat in zijn mars te hebben.  Hij wekte de interesse van een aantal topclubs, maar kende een mindere terugronde.

 

 

Doelman Begeyn ontpopte zich vorig seizoen op een bepaald moment tot een van de beste doelmannen van eerste klasse.  Mede door een gebrek aan vertrouwen van Van Veldhoven en een nieuwe keeperstrainer, kon hij die status dit seizoen niet waarmaken.  Mollez kreeg uiteindelijk de voorkeur en speelde ook iets standvastiger.  Na het aantrekken van Vandendriessche besloot Begeyn volgend seizoen andere oorden op te zoeken.

 

De samenwerking met de Blackburn Rovers leverde veel minder op dan verwacht.  Er kwam geen enkele speler over die een meerwaarde kon vormen voor de ploeg.  De andere transfers waren grotendeels succesvol.  Alleen Miskovic kon niet overtuigen en mag op zoek naar een andere werkgever.