Analyse Seizoensanalyse La Louvière
Foto: © SC
La Louvière startte de competitie met een bijzonder knappe zege op Charleroi. De Wolven etaleerden hun kunnen op Mambourg en wonnen met 2-5. Geen kattenpis zou later blijken, want ook Charleroi was één van de verrassingen van dit seizoen.
De zege op Charleroi was het begin van een mooie reeks. In de volgende wedstrijden werd thuis gewonnen van Cercle Brugge, Racing Genk en Moeskroen. Buitenshuis ging het wat minder, want zowel op Brussels (1-1) als op Lokeren (1-0) leed men puntenverlies.
In de toppers liep het wel wat minder. Tegen Racing Genk werd thuis nog wel gewonnen, maar tegen Standard werd het niettemin een nederlaag. Ook op Club Brugge en Anderlecht werd er verloren, al valt er over dat laatste te discussiëren, want wie herinnert zich de ontplofte bal van Walter Baseggio niet?
Toch bleef La Lou het uitstekend doen tegen de kleine ploegen. Na 14 speeldagen stond het op een bijzonder knappe derde plek. Sindsdien ging het bergaf, ondermeer omdat voorzitter Gaone riep dat het allemaal wat minder mocht omdat hij anders de winstpremies niet meer kon betalen. Uiteindelijk sloot La Lou de heenronde af op de zesde plek, nog altijd twaalf plaatsen hoger dan verwacht.
Tijdens de winterstop moest succescoach Albert Cartier drie basispionnen afstaan. Klukowski en Ishiaku trokken naar Club Brugge, Assou-Ekotto koos voor Standard. Ook Murcy verliet Tivoli, hij trok naar Denemarken. Toch trachtte Cartier er het beste van te maken, al werden de resultaten wel erg wisselvallig. De ene keer speelde men thuis 1-1 gelijk tegen Anderlecht, de andere keer verloor men met 4-1 op het veld van Bergen.
La Lou bleef ook voor rumoer zorgen. Eind maart gaf het zelf forfait in de zaak rond de onfplofte bal. “Ik gun Anderlecht het kampioenschapâ€, riep de advocaat van de Wolven. Amper een week later stelde Cartier uit protest zijn B-elftal op tegen Club Brugge, dat uiteindelijk wel met veel moeite afstand nam van de Wolven. Ook in de Beker van België bezorgde La Louvière Club Brugge heel wat problemen, want in de heenwedstrijd van de kwartfinales kwam het 0-2 voor op het veld van de landskampioen. Het werd nog 2-2, waarna Club met 2-3 ging winnen in Wallonië.
Ondanks de mindere terugronde wist La Louvière zijn plek in de linkertabel te vrijwaren. Het eindigde uiteindelijk op de zevende plek. De Wolven sprokkelden 44 punten, wat een evenaring is van het clubrecord van vorig seizoen. Toch eindigde het seizoen op een valse noot: La Lou verloor de slotwedstrijd op Lierse met 7-0. Tot overmaat van ramp kondigde Cartier zijn vertrek aan.
De meevallers
Dé meevaller van het seizoen was ongetwijfeld Albert Cartier. De relatief onbekende Fransman loodste een degradatiefavoriet met knap voetbal naar de zevende plek. Moest het bestuur ook wat meegewerkt hebben, dan zat een vijfde plek er ongetwijfeld in.
Ook doelman Silvio Proto verdient een pluim. De Doelman van het Jaar pakte regelmatig punten voor zijn ploeg en speelde zich zo in de nationale ploeg. Hij zal La Lou straks heel wat geld opleveren, want een vertrek naar een topclub lijkt ondertussen onafwendbaar.
Eigenlijk verdient heel het team een vermelding. La Louvière moet het vooral hebben van het collectief, dat uitstekend geleid werd door Van Handenhoven. Ook Toyes, Espartero, Klukowski, Ishiaku, Assou-Ekotto en Brahami mogen zeker niet vergeten worden.
De tegenvallers
Als tegenvaller komen we vrij snel bij Rafik Djebbour terecht. Djebbour maakte al heel wat naam in Frankrijk, maar in het niettige België liep het lang niet zo makkelijk als verwacht. In 20 wedstrijden wist de aanvaller slechts 3 keer te scoren. Teleurstellend, zeker als je zijn verleden bekijkt.
Conclusie
La Louvière kan terugkijken op een meer dan behoorlijk seizoen. De Wolven eindigden zevende, wat veel beter is dan verwacht. Toch moet men oppassen voor volgend seizoen, want naast Cartier vertrekt straks ook sterkhouder Proto. Maar zeggen dat ze straks degradatiekandidaat zijn... Neen, dat durven we niet meer.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
