Analyse Seizoensanalyse Standard

 

Dragutinovic kreeg in juli met Onyewu, Deflandre en Leonard drie nieuwe spelers in zijn verdediging. Op het middenveld waren enkel Curbelo en Walasiak overgebleven. Voorin was er, in tegenstelling tot de rest van de veldbezetting, wel slagkracht met Bangoura, Kaklamanos en Datti. Maar dat bleek een illusie. Datti werd uitgeleend aan Bergen en de Griek van zijn kant, kreeg al gauw de bijnaam Cokeklamanos, en werd gedurende lange tijd geschorst. Vóór de uiterste transferdatum werd Conceiçao nog binnengehaald. Ook Geraerts, Garbini, Wamberto en Kovalenko kwamen de rangen versterken. Het Luikse bestuur moest wel, want na de slechte competitiestart (5 op 15) was het gemor immers opgestaan vanuit de tribunes.

 

Gelukkig waren de oude en de nieuwe Rouches net op tijd ingespeeld op elkaar voor het Europese treffen met Bochum. Het 0-0 gelijkspel gaf de ploeg voor de eerste maal een beetje zelfvertrouwen. Dus gingen ook La Louvière en Lokeren vervolgens voor de bijl. Daarna volgde de terugwedstrijd in Bochum. Het werd een moeilijke en gesloten wedstrijd maar toch kon Wiston Curbelo in extremis Standard Europa in schieten. Een Luikse droom werd werkelijkheid. Er werd in Duitsland met een groot hart gespeeld. Op dat elan werden ook Moeskroen en Westerlo opzij gezet. 

De Europese loting had beslist dat de eerste poulewedstrijd van de Uefa Cup in Boekarest zou plaatsvinden. De Roemenen van Steaua wonnen met 2-0 maar Standard had dat enkel aan zichzelf te danken. De owngoal van Dragutinovic luidde opnieuw een periode in van kommer en kwel. Er kwam een nederlaag op het Kiel en er was de 1-4 blamage tegen Club Brugge. “Het wordt tijd dat er versterking komt”, moet Luciano D’Onofrio in november gedacht hebben. Met de transfer van Milan Rapaic haalde de Rouches nogmaals een internationale ster binnen. De 31-jarige Kroaat, die een contract tekende tot 2006, zal wel een verbod krijgen van de Uefa voor de Europese wedstrijden.

 

Ook Onyewu, pas 3 maanden eerder aangetrokken, kreeg meteen een contractverlenging aangeboden. Hij bedankte tegen Bergen met twee doelpunten; 2-3. De komst van Anderlecht moest bepalen op welk niveau de groep ondertussen zat. Er werd 1-0 gewonnen, een doelpunt van Sergio Conceiçao, die steeds meer zijn stempel wist te drukken. Ook tegen Parma was hij bij de uitblinkers. Er werd in een vol huis met 2-1 gewonnen, een hoogtepunt in het seizoen zou achteraf blijken. Maar de ontnuchtering kwam snel.

 

Een onnoemelijk zwak Standard werd op Staaien in de vernieling gespeeld door de Kanaries van Marc Wilmots. In één week van de hemel naar de hel. Opnieuw komt er kritiek. Zelfs Runje is zich bewust van het probleem. “Het is een schande hoe sommige spelers hun wedstrijden uitkiezen. Hoe kan je met zo’n volk een ploeg bouwen? Een schande”, reageert de doelman. De slechte wedstrijden stapelden zich op. Tegen Besiktas en Gent werd gelijkgespeeld, en dan volgde de confrontatie met Bilbao. Een wedstrijd van alles of niets. Het werd een ontluistering voor de Rouches, die met de 1-7 niet enkel uitgeschakeld waren, maar ook een smet wierpen op hun nochtans fraai ogende Uefa Cup parcours.

Slechter kon er niet meer gevoetbald worden. Dus werd het weer tijd voor Luciano om iemand uit zijn zak te toveren. Dit keer was het Matthieu Assou-Ekotto, een Wolf die voor meer stabiliteit op het middenveld moest zorgen. Een goede zet, want samen met de steeds beter spelende Geraerts bracht dat een natuurlijk evenwicht in de ploeg. Eveneens in de maand december werd Cedric Roussel gecontacteerd. Hij zou twee weken later toekomen. De competitie kon eindelijk beginnen voor de Luikenaars. De 5-0 tegen Oostende en de 4-1 tegen Lierse leken Standard weer op het goed pad te brengen, maar weer kwam er een opdoffer van formaat. De Rouches werden immers uitgeschakeld door Charleroi in de beker. In de loterij die zich strafschoppen noemt misten Geraerts en Conceiçao. Er zat nu niets anders meer op dan die derde plaats te pakken.

 

Tegen Cercle en Brussels werd gewonnen, maar toen sloeg het noodlot weer toe in Luik. Mumlek, Drago, Bangoura en Conceiçao werden van training gepikt door de gerechtelijke politie. Ook de boekhouding werd ter inzage meegenomen. De betrokken spelers voelden zich als criminelen behandeld en weigerden de aankomende partij tegen Lokeren te spelen. Toch ging de wedstrijd door, eindstand 0-0. Ook thuis tegen Genk kon Standard de nul houden. Het won met 1-0, een mooie goal van Rapaic. Ook tegen Moeskroen en La Louvière werd zonder tegendoelpunten gewonnen zodat de wedstrijd tegen Westerlo (1-2) Runje een nationaal record bezorgde.

Twee weken later, na de verloren wedstrijd op Anderlecht, verklaart trainer D’Onofrio dat hij er volgend jaar mee stopt. Hij zou naar eigen zeggen de groei van de club in de weg staan. In de stand was het ondertussen drummen voor een Uefa-ticket. Genk en Charleroi lagen op de loer, maar toch kon Standard de derde plaats vasthouden. Tot de wedstrijd op Oostende, waar een zoveelste nachtmerrie werkelijkheid werd. Testwedstrijden zullen uiteindelijk moeten beslissen wie Europa in mag. Thuis werd overtuigend met 3-1 gewonnen. Maar in Limburg gaat het volledig fout. De angst om te winnen sloeg de Rouches al vroeg om het hart. De gekende vechtersmentaliteit en de Heilige wil om te winnen waren verdwenen. Een triest einde van een bijna even triest seizoen.

 

De absolute uitblinker was Sergio Conceiçao. De Portugees werd door de supporters eveneens verkozen tot beste speler. Grillig karakter, maar vaak onmisbaar voor Standard dit seizoen. Ook nieuwelingen Deflandre, Geraerts en Onyewu speelden in de terugronde op een hoog niveau. Met een sterk keepende Runje in doel gaven de Rouches in die terugronde niet veel prijs.

 

De tegenvaller van het seizoen was reeds in oktober gekend. Kaklamanos werd immers betrapt op het gebruik van cocaïne. Op sportief vlak vielen Juan Curbelo en Jonathan Walasiak het hardst door de mand. Curbelo acteerde te zwak en moest zijn plaats al vroeg afstaan aan Geraerts. Walasiak op zijn beurt begon goed aan het seizoen maar kon de positieve lijn niet doortrekken.

 

Ze hebben in Luik hun vooropgestelde doel niet bereikt. Men zou kunnen stellen dat Standard het enkel aan zichzelf te danken heeft. De leegloop van vorig seizoen weegde in het competitiebegin immers te zwaar door. Hoewel Geraerts, Onyewu en vooral Conceiçao een schitterend seizoen afwerkten, kon Standard toch te weinig een constante in haar prestaties leggen. De Rouches moeten zich dus gaan bezinnen over volgend jaar, want opnieuw staat er een spelerscarrousel op til. Runje, Léonard, de broertjes Curbelo, Mutavdic, Mumlek, Rapaic, Turnbull en Olondo mogen naar alle waarschijnlijkheid vertrekken. Standard maakte reeds bekend dat de nieuwe coach voor half juni aangetrokken zal worden, zodat hij van bij de start de spelers kan volgen en begeleiden. Nu hopen dat deze keer ook de spelers op tijd toekomen in Luik.