Analyse Seizoensanalyse Club Brugge

 

 

Club Brugge roerde zich amper op de transfermarkt en kon het seizoen beginnen met nagenoeg dezelfde spelers als in de terugronde van de voorgaande jaargang.  Toch werd met een valse noot begonnen.  Tegen Beveren kwam Club niet verder dan een gelijkspel.  In de laatste voorronde voor de Champions League ging het bovendien tegen een sterker Shakhtar Donetsk helemaal fout. 

 

In de competitie liep intussen alles wel op wieltjes.  De West-Vlamingen wonnen zes wedstrijden op rij en haalden het zowel tegen AA Gent, Cercle Brugge en FC Brussels met vijf doelpunten verschil.  Tegen RC Genk verloor Club op de achtste speeldag voor de eerste keer punten op eigen veld.  De ploeg van Sollied liet zich in de weken die volgden echter niet meer verrassen en bleef vlot zijn wedstrijden winnen.  Op het veld van Standard werd het zelfs 1-4 voor de Bruggelingen.

 

De maand december bracht zoals wel vaker onheil voor Club Brugge.  In Europa volgde na teleurstellende gelijke spelen tegen Austria Wien en Real Zaragoza de uitschakeling.  In de competitie kreeg Club bovendien een opdoffer op het veld van Anderlecht.  Alhoewel de West-Vlamingen nog op voorsprong kwamen via Ceh, gingen ze verdiend de boot in met 2-1.  Daardoor kwam er toch opnieuw wat spanning in de competitie, maar Club bleef de gedoodverfde titelfavoriet.

 

 

Ondanks de schitterende heenronde, trok Club Brugge tijdens de winterstop twee versterkingen aan.  Ishiaku en Klukowski kwamen over van La Louvière.  De linksachter werd aangetrokken met het oog op volgend seizoen, maar ook Ishiaku zou uiteindelijk nog geen bepalende rol spelen in het elftal.  Na een 12 op 12 leek Club Brugge af te stevenen op zijn dertiende landstitel.  Toch speelde de ploeg van Sollied lang niet op het niveau van voor de winterstop.  Tegen Charleroi verloor Club voor het eerst in de terugronde punten.  Omdat rivaal Anderlecht helemaal op de sukkel was, bleef Club zijn voorsprong toch uitbouwen.  Tegen Cercle werd met veel moeite nipt gewonnen en ook de partij tegen Brussels werd winnend afgesloten.  Daarna volgde echter een schamele één op zes.  De Bruggelingen gingen, mede door enkele twijfelachtige scheidsrechterlijke beslissingen, onderuit op het veld van RC Genk en tegen Lokeren kwam blauw-zwart niet verder dan een scoreloos gelijkspel.  Ondertussen won Anderlecht wél zijn wedstrijden en werd de titelstrijd dus steeds spannender. 

 

Tegen Standard werd ook slechts gelijkgespeeld, maar een week later liet de rivaal uit Anderlecht punten liggen op La Louvière.  Na een ruime zege tegen GBA leek de Brugse machine opnieuw helemaal gelanceerd te zijn en recht op zijn doel af te gaan.  Dat Club een eerder wisselvallige terugronde afwerkte, werd nogmaals duidelijk in de volgende wedstrijd.  Tegen Moeskroen werd het 0-1, door een doelpunt van Balaban in het slotkwartier.  De Bruggelingen hadden dankzij die nipte zege wel genoeg aan een overwinning tegen Bergen om zich tot landskampioen te kronen.  De titelviering werd na een scoreloos gelijkspel echter nog wat uitgesteld.  Tussen hoop en vrees ontving Club Brugge Anderlecht in het eigen Jan Breydelstadion   Na een ware thriller volgde de ultieme bekroning voor een knap seizoen.  Opnieuw bewees Butina zijn grote waarde voor de Bruggelingen, die zich verdiend tot de nieuwe landskampioen kroonden.  Doordat Club de laatste wedstrijd tegen Sint-Truiden verloor, bedroeg de uiteindelijke marge met Anderlecht amper drie punten.  Voor de bekerfinale tegen GBA kon de kersverse kampioen zich niet meer opladen en bovendien botste Club op een uitstekend GBA, zodat de droom van de dubbel uiteenspatte.  Die teleurstelling mag echter geen smet vormen op een schitterend seizoen, met vooral een uitzonderlijk sterke heenronde die zoals vaker de basis vormde voor de landstitel.

 

 

Club Brugge bracht zeker niet het spectaculairste voetbal van de Jupiler League, en beschikt niet over het talent van Kompany, Wilhelmsson en andere Anderlecht-spelers, maar kon in tegenstelling tot de Brusselaars bouwen op een hecht blok.  Doordat Sollied bovendien geen nieuwelingen hoefde in te passen, waren de spelers van bij aanvang van het seizoen goed op elkaar ingespeeld.  Naast de grotere regelmaat en een groot scorend vermogen, was echter vooral de doelman van doorslaggevend belang in de titelstrijd.  Terwijl Anderlecht de gekende problemen had met zijn keepers, kon Club Brugge rekenen op een betrouwbare Butina die de nodige punten pakte voor zijn team.  Zijn aandeel in de dertiende landstitel mag dan ook niet onderschat worden.

 

 

In de Belgische competitie kende de Brugse verdediging eigenlijk weinig  problemen.  Op Europees niveau werden de gebreken vooral tegen Shakhtar Donetsk pijnlijk blootgelegd, maar in eigen land hield de defensie goed stand.  Bovendien konden de verdedigers steeds rekenen op doelman Butina, die met vertrouwen stond te keepen en meerdere keren punten pakte voor zijn team.  Op de linkerflank behield Van Der Heyden ook na de komst van Klukowski zijn basisstek.  Door zijn blessure op het einde van de seizoen kreeg de Pool de kans om zich te bewijzen en hij toonde klaar te zijn voor volgend seizoen.  Aan de overkant speelde De Cock aanvankelijk de meeste wedstrijden, maar in de terugronde werd Cornelis de vaste pion.  Beide spelers bewezen hun waarde voor de verdediging en zorgden ook voor de nodige aanvallende intenties.  Birger Maertens werd eveneens enkele keren uitgespeeld op de rechterkant.  Centraal moest vooral door blessureleed een aantal keer geschoven worden.  Rozehnal stond niet altijd even stevig te verdedigen en Clement werd een aantal wedstrijden aan de kant geschoven door Sollied.  Maertens kwam uiteindelijk aan de meeste speelminuten.  Omwille van blessures kwam Spilar ook dit seizoen amper aan spelen toe.  Simons werd ook enkele keren achteraan uitgespeeld.

 

 

Centraal bleef Simons een zekerheid.  Uitzonderlijk speelde Clement op zijn positie.  Op rechts kende Englebert een heel sterke periode.  Op links speelde Ceh vooral een heel sterke heenronde.  Blondel kende een vrij wisselvallig seizoen en werd volgens vele supporters te veel op de bank gelaten door Sollied. 

 

 

Rune Lange bewees opnieuw zijn waarde voor Club Brugge.  Zowel Europees als nationaal zorgde hij vaak voor het beslissende doelpunt.  Balaban begon heel sterk aan het seizoen, maar kon na een blessure niet meer bevestigen.  In de terugronde liet hij niet veel meer zien en werd hij al eens uit de kern gelaten voor een bekerwedstrijd.  Victor moest zich meestal tevreden stellen met de rol van invaller en zijn prestaties rechtvaardigden zijn plaats op de bank.  Ishiaku kwam aan de winterstop over van La Louvière, maar kon nog weinig tonen in Brugge.  De jongelingen Yulu-Matondo en Van Tornhout bewezen tijdens invalbeurten eveneens iets in hun mars te hebben en vonden beiden al de weg naar de netten voor Club.  Op rechts speelde Gert Verheyen zoals steeds een verdienstelijk seizoen.  Met zijn belangrijke doelpunten en tomeloze inzet blijft hij hét boegbeeld van Club Brugge. 

 

 

De toekomst van de landskampioen blijft vooralsnog vrij onzeker.  Trainer Sollied wordt her en der aan buitenlandse teams gelinkt en ook aanvoerder Simons staat dicht bij een overgang.  De flankverdedigers Cornelis en Van Der Heyden zijn reeds vertrokken.  Cornelis speelde een sterke terugronde en De Cock blijft blessuregevoelig.  Naast hem zijn er weinig alternatieven voor de positie van rechtsback.  Op links trok Club al in de winterstop een vervanger aan.  Klukowski bewees al klaar te zijn voor de opvolging, maar ook voor zijn plaats is er niet echt een alternatief.  Het blijft wachten op andere transfers de komende weken.  Vooral een mogelijk vertrek van Simons kan volgend seizoen zwaar doorwegen.  Eén ding is zeker: de concurrentie zit niet stil en als Club het voorbije seizoen dus wil evenaren, zal het op zoek moeten naar degelijke versterkingen.