125 jaar Antwerp: de stadions

In het 125-jarige bestaan van de club wisselde Antwerp regelmatig van stadion. De huidige locatie in Deurne werd pas vanaf 1923 in gebruik genomen. Van de Wilryckse Pleinen tot in Deurne, een overzicht...

De plaats waar Antwerp begon met voetballen, ligt verrassend genoeg in Wilrijk, thuisbasis van aartsrivaal (Germinal) Beerschot. Gezien Beerschot toen nog niet bestond, was er van die rivaliteit natuurlijk geen sprake. Het ‘Wilryckse plein’ is de plek waar nu het Bouwcentrum ligt, en werd toen regelmatig gebruikt voor militaire manoeuvres. Voetballen mocht, op voorwaarde dat na elke match alles werd opgeruimd : van lijnen tot doelpalen. Die palen waren dan ook maar dunne stokken met een touw ertussen.

Na de oncomfortabele situatie kwam het domein in Berchem als een geschenk uit de hemel. De club mocht de terreinen, zo’n 1400 m², voor drie jaar lenen. Ze betaalde 1.000 frank per jaar. Om de aanleg van de terreinen te betalen, was Antwerp de eerste Belgische club die entrée vroeg : voor de wedstrijd tegen de Rotterdamse « Victoria Cricket and Football Club Â» betaalden er 500 toeschouwers 50 centiemen. De wedstrijd eindigde op 2-2.

Na het verlopen van het huurcontract in Berchem verhuisden de voetballers weer naar Wilrijk. Door contacten met die andere opkomende sport, het wielrennen, mocht Antwerp naast de Vélodrome voetballen. In 1897 mochten de wedstrijden zelfs in het terrein van de wielerpiste voetballen. Deze locatie kende twee problemen : de koers kreeg voorrang op het voetbal, en in de winter werd het terrein onder water gezet om op te schaatsen.

Antwerp mocht daarom voor 6 jaar een nabijgelegen stuk bouwgrond gebruiken. De zandbak die het terrein was werd tijdens de zomer in orde gemaakt, en een kleine barak moest als kleedkamer dienen. Later mochten de spelers zich boven een nabijgelegen café omkleden.

Door het voortdurende gesukkel dat verhuizen met zich meebracht, én de groeiende toeschouwersaantallen, besloot Antwerp zelf een terrein aan te kopen. Aan de Broodstraat werd voor het eerst een tribune opgericht. Die was 32 meter lang, en bood plaats aan 350 man. Vijfduizend anderen konden de wedstrijden volgen vanaf een aarden wal met treden rond het veld.

Na de oorlog bleven de toeschouwers stijgen, terwijl er in Wilrijk geen ruimte meer was om uit te breiden. Daarom werd er een nieuw terrein gezocht en gevonden in Deurne-Noord. Toen was er nog geen huis in de buurt te bespeuren. Omdat de voetbalbond voetbal niet als professionele sport aanzag, werd in de beste Belgische traditie de NV Antwerp Stadion opgericht, die naast de Vzw Antwerp bestond. Zo kon Antwerp wel winst puren uit het nieuwe complex. De Bosuil (de foto dateert uit 1936) werd ingehuldigd met een wedstrijd België- Engeland, die op 2-2 eindigde. Op de Bosuil vonden veel interlands plaats, waaronder de ‘Derby der Lage Landen’. In ’77 vond er de laatste interland plaats. Ondertussen was het stadion vergroot tot 60.000 toeschouwers.

Door een gebrekkig onderhoud werd het stadion hoe langer hoe meer een bouwval (foto links), tot burgemeester Detiège in 1997 zelfs besloot Antwerp niet meer thuis te laten spelen voor aan de veiligheidsvoorschriften werd voldaan. Ondertussen werd het businessseat-complex ‘Atrium’ gebouwd, en werd een nieuwe tribune (foto rechts) opgericht. Van het oorspronkelijke stadion staan nog de twee grote tribunes aan weerszijden van het veld overeind.

Special '125 jaar Royal Antwerp Football Club'

125 jaar Antwerp: de cijfers
125 jaar Antwerp: Mirakel tegen Sofia
125 jaar Antwerp: de stadions
125 jaar Antwerp: de geschiedenis
125 jaar Antwerp: 'Antwerp is als de Titanic' interview met Paul Bistiaux

Met dank aan:
http://www.the-antwerp-collection.be/