De Supercup van Hugo en Franky

Dit weekend staat de eerste topper van de nagelnieuwe competitie op het programma. Genk en Anderlecht bekampen elkaar in het Limburgse Fenixstadion in wat wel eens een mooie wedstrijd zou kunnen worden. Pittig wordt het zeker, want met Genk-coach Hugo Broos en Anderlecht-trainer Franky Vercauteren staan twee goede vrienden tegenover elkaar. Vorig jaar zaten ze nog naast elkaar op de bank bij paars-wit, maar weinigen weten dat beiden ooit nog samen bij Anderlecht op het veld stonden.

Voor een match waarin beiden in de basis stonden, moeten we al terug naar de zeventiger en tachtiger jaren, toen Anderlecht nog tot de Europese top behoorde. De Brusselse club scheerde hoge toppen met spelers als Robby Rensenbrink, Arie Haan, Gilles Van Binst en dus ook Vercauteren en Broos. Anderlecht behoorde tot het kliekje van de grootste teams van Europa. Andere giganten als Hamburg, West Ham en Barcelona gingen in het Astridpark voor de bijl. Anderlecht domineerde haar tegenstanders en haalde de Uefa-beker en de Beker der Bekerwinnaars binnen. En ja, moest Anderlecht de kans hebben gekregen, dan hadden ze wellicht ook de Beker der Landskampioenen gewonnen. De Brusselaars hadden echter de pech dat tegen Club Brugge, Beveren en Standard niet lukte wat tegen Barcelona wel kon: winnen. En aangezien toen nog enkel de landskampioen naar de Europacup I mocht, bleef de allergrootste Europese roem uit.

Toch werd Anderlecht op een bepaald moment aanzien als het beste team van Europa. Die titel verdienden ze op 30 augustus 1976, toen ze thuis het grote Bayern München de Europese Supercup ontnamen. En vraag het maar aan Broos en Vercauteren: de 4-1 zege tegen Bayern is één van de mooiste wedstrijden die zij én Anderlecht ooit speelden.

Nochtans zag het er voor de wedstrijd niet echt goed uit. In de jaren '70 werd de Supercup over twee wedstrijden beslist en aangezien Anderlecht, dat een jaar eerder de Europabeker voor Bekerwinnaars had binnengehaald, de heenwedstrijd in München met 2-1 had verloren, was er maar weinig hoop. Trainer Raymond Goethals geloofde niet in thuiswinst tegen de Duitsers, zo vertelde hij in de media: “Ik geloof niet in een 0-0 uitslag in het Astridpark. Bayern zal niet liever vragen dan de tegenaanval te komen spelen. En met het hervonden Torinstinkt van Gerd Müller moet dat ons fataal worden. Er zit slechts één mogelijkheid in voor ons: onze tegenstander neerdolken door hem op een te grote achterstand te plaatsen, waardoor hij alle illusies zou verliezen.”

Dat laatste lieten de spelers van Anderlecht zich geen twee keer zegen. Na een klein halfuur spelen stond Bayern al 2-0 in het krijt. De openingstreffer was van niemand minder dan slangenmens Robby Rensenbrink (foto rechts), altijd aanwezig op de grote afspraken. De Nederlander legde een piekfijne voorzet van Vanden Daele met het hoofd binnen. Rensenbrink had ook zijn voet in het tweede doelpunt, dat amper vijf minuten later viel. Bayern-doelman Maier loste een voorzet van de Nederlander, waarna Swat Van der Elst maar voor het intikken had.

Het voetbal dat Anderlecht liet zien, deed het thuispubliek, dat met z'n 30.000 man naar het Astridpark was afgezakt, jubelen van plezier. Rensenbrink bleef de Duitse verdediging geselen en was zelfs dicht bij de 3-0. Toch kregen ook de bezoekers een dot van een kans, maar Müller miste. De Duitse aanvaller zou na de rust toch zijn doelpuntje meepikken. Ondertussen had Arie Haan wel al de 3-0 gescoord op aangeven van wie anders dan Robby Rensenbrink.

Anderlecht maakte zich op voor een spannend laatste halfuur, want een tweede Duits doelpunt zou Bayern de Supercup schenken. Dat was echter buiten Rensenbrink gerekend. De Nederlander, zonder twijfel de beste man op het veld, wist Beckenbauers verdediging in de 82e minuut voor een vierde keer te verschalken. Een wonderschoon doelpunt, dat de analen ingaat als het doelpunt dat van Anderlecht de beste club van Europa maakte.

Na de wedstrijd liet voorzitter Constant Vanden Stock zijn emoties de vrije loop. “Ik heb de indruk dat ik eindelijk iets bereikt heb in mijn loopbaan als clubvoorzitter”, aldus Vanden Stock. “Dit is een hoogdag in mijn leven.”

En hoe verging het Vercauteren en Broos? Beide spelers speelden een beresterke wedstrijd in hun compartiment. Vooral de 19-jarige Vercauteren viel op, want hij speelde zonder complexen tegen de op papier veel sterkere tegenstanders.
En Bayern? Hen verging het een stuk minder. De zware nederlaag betekende het einde van een mooi tijdperk voor de Duitsers. Twintig jaar later was Franz Beckenbauer (foto links) er nog altijd niet uit hoe zijn maatje Raymond Goethals hem die avond in het Astridpark zo geflikt had.



Met dank aan "Anderlecht in Europa", geschreven door Rudy Nuyens.