De geboorte van de Europabeker
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Het wonderlijke verhaal van de Europabeker begon in Engeland. De plaatselijke kampioen Wolverhampton Wanderers speelde in de zomer van 1953 enkele vriendschappelijke wedstrijden tegen ondermeer het Argentijnse Racing Club, het Russische Spartak Moskou en een Zuid-Afrikaans elftal. The Wolves wonnen hun wedstrijden met sprekend gemak en toen ook het Hongaarse Honved, met enkele spelers van het nationale team – ook wel de Magische Magyaren genoemd –, verslagen werd, riep manager Stan Cullis luidkeels dat zijn team het beste van Europa was.
Het was die uitspraak die de aanleiding gaf tot de geboorte van 's werelds mooiste voetbaltoernooi. De Franse journalist Gabriel Hanot, actief bij L'Equipe, was het immers niet eens met Cullis' uitspatting. Hij stelde voor om een toernooi te organiseren waaraan al de beste teams van Europa meedoen. “Want vooraleer we Wolverhampton onoverwinnelijk mogen noemen, zouden zij eerst eens in Moskou en Boedapest moeten spelenâ€, vertelde hij in zijn krant. “En er zijn nog andere grote teams: AC Milan en Real Madrid, om er maar twee te noemen. Er moet een groot Europees kampioenschap voor clubs komen. Dan pas kan een team zich het beste team van Europa noemen.â€
En zo geschiedde. Amper twee jaar later was het eerste Europees kampioenschap een feit. Zestien teams schreven zich in voor de allereerste editie. Anderlecht, Real Madrid, AC Milan en PSV waren er bij, maar het waren Sporting Lissabon en Partizan Belgrado die de eerste wedstrijd mochten spelen.
De 30.000 toeschouwers die op 4 september 1955 naar het stadion van Lissabon afzakten, konden onmogelijk weten dat hen een historisch duel te wachten stond. Niemand verwachtte toen dat het toernooi zou uitgroeien tot 's werelds mooiste
Stjepan Bobek |
In Lissabon kregen de toeschouwer niet alleen een historisch, maar ook nog eens een mooi duel te zien. Sporting en Partizan zorgden met elk drie doelpunten voor een fantastisch spektakel. Eigenlijk was dat niet verbazend, zeker niet van Sportings zijde, want de Portugezen hadden een fantastische voorlijn met vijf steraanvallers, die in de volksmond ook wel eens “de vijf viooltjes†werden genoemd. Manuel Vasques, José Travaços en Albano hadden die naam vooral aan hun gracieus en harmonieus spel te danken.
Ook de bezoekers hadden enkele spelers om u tegen te zeggen. Vooral aanvallers Stjepan Bobek en Marko Valok en de onverzettelijke middenvelder Branko Zebec mochten gezien worden.
In die tijd was het moeilijk om van favorieten te spreken, dus startten beide teams met gelijke kansen. Het was Sporting dat als thuisploeg het eerste d
Milos Milutinovic |
Dat beide teams zo'n goed voetbal brachten was, ondanks hun sterke elftal, toch verwonderlijk, zo vertelt Sporting-verdediger Manuel Caldeira 50 jaar later. “Het regende pijpenstelen die avond. Het water op het veld maakte het erg lastig om goed voetbal te brengen. Bovendien was Partizan een fysiek erg sterk team. Ze werkten hand, waardoor wij, als technisch beter team, niet konden winnen.â€
Een kwartier voor het einde van de wedstrijd zag het er zelfs naar uit dat Sporting de wedstrijd zou verliezen. In de 73e minuut scoorde Bobek het derde Slavische doelpunt van de avond. “Op voorhand wisten we eigenlijk niks van Sportingâ€, vertelde Bobek later. “De verplaatsing naar Lissabon was bovendien niet van poes. Gelukkig waren de Portugezen erg vriendelijk voor ons.â€
Het zag er even naar uit dat Bobek die avond de matchwinnaar zou worden, maar Martins, die ook al het eerste doelpunt scoorde, wist dat te verhinderen. Het doelpunt van Martins betekende de afsluiter van een heerlijk avondje voetbal, waarvan er in de komende vijftig jaar nog een hoop zouden volgen.
De terugwedstrijd zou een stuk eenzijdiger verlopen. Dankzij vier doelpunten van Milutinovic wist Partizan thuis met 5-2 te winnen. Ruim voldoende voor de kwalificatie. In de volgende ronde liep het echter fout voor de Joegoslaven. Real Madrid was over twee wedstrijden gezien te sterk. Madrid won haar thuiswedstrijd met 4-0, maar de troepen van Di Stefano gingen in Belgrado wel met 3-0 verliezen. Real zou trouwens enkele maanden later de eerste Europabeker binnenhalen door Stade de Reims met 4-3 te kloppen.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief