Analyse Les 1: Hoe word ik rode lantaarn

Germinal Beerschot kreeg zaterdag een lesje in efficiëntie van FC Brussels. De bekerwinnaar komt hierdoor alleen op de laatste plaats, met een beschamende zes punten. Hoe is het zover kunnen komen?

1. De kern is niet goed samengesteld

De Roeck, Lolo, Van Dooren en Cvitanovic. Vier kandidaten voor een stek als centrale verdediger. Maar, geen van hen is een leidersfiguur, die verdween met Carl Hoefkens. En laat dat net zijn wat een verdediging nodig heeft. Enkel rechtsachter Van der Weerden is in staat de defensie iets bij te brengen, maar hij zit op de bank. De defensie op het Kiel is nog maar een schim van wat ze de voorbije jaren was. Dat geldt ook voor het middenveld. Snoeckx, De Decker, Dickson, het zijn allemaal verdedigende middenvelders. Op zich niets mis mee, maar ze samen laten opdraven is niet dé oplossing voor aanvallende impulsen. Germinal Beerschot mist spelers die het spelletje zien. Daarnaast zijn de spitsen teveel hetzelfde type. Tegen Brussels is een breker nodig, niet een snelle spits. Wat heb je eraan als je sneller loopt als de tegenstander tegen de achterlijn plakt?

2. De kern is te laat samengesteld

Het excuus dat Brijs aanhaalde, en het klopt. Een ploeg die al van in de voorbereiding samen speelt, mag kwalitatief armer zijn, het samenspel zal beter verlopen. Ken je sterktes, ken vooral je zwakheden, het is een ijzeren (voetbal)wet. En daarop kunnen ze zich op het Kiel niet beroepen. Het aantal malen dat twee of drie man naar dezelfde bal sprong en of liep, is niet te tellen. Het bestuur haalde inderhaast nog enkele spelers, maar geen van hen liet zijn meerwaarde al zien. Hendrikx stelt teleur, Badza kreeg maar één kansje, Julien brengt niets bij, N'Diefi zit meer in Kameroen dan in Antwerpen. En vanop een halve meter missen is niet meteen een teken van doeltreffendheid.

3. Daerden brengt niets bij

Brijs leekt op het einde van zijn ambt op een depressie af te stevenen. Daarvoor had hij twee jaar en enkele maanden nodig. Na enkele weken lijkt ook Daerden het niet te weten. Hij past voortdurend aan en start nooit met dezelfde ploeg. En zoals puntje twee al zei, dat is niet bevorderlijk voor de automatismen. En wie vertrekt zonder middenvelder met een goede inspeelpass, is op voorhand verloren. Benieuwd hoe lang hij het volhoudt.

4. Te korte contracten

Het lijkt een bijzaak, maar een aantal bepalende spelers -of spelers die dat zouden moeten zijn- kreeg een contract voor één seizoen. Wat er dan met Germinal Beerschot gebeurt, je m'en fou. Oztürk, die zich op het veld gedraagt als de man maar niets klaarkrijgt. Lolo, die rode kaarten verzamelt als was het om zijn muur te behangen, zelfs Dosunmu, die de medische staf weken in het duister liet over zijn blessure.

5. Elf spelers, geen ploeg

Negentig minuten lang vlogen de hoge ballen richting Brussels. Het tekent het gebrek aan teamgeest, want ten eerste zijn onder andere Ouon en Van Dooren niet de mannen met de meest precieze lange bal, ten tweede kunnen de pocketspitsen van Germinal Beerschot daar niets mee aan. Wanneer zij toch aan de bal kwamen, was het aantal vlotte combinaties op één hand te tellen. Nee, liever liepen zij zich dood op het beton van Vermeersch. En ook het aantal rode kaarten tekent de slechte sfeer in de groep. In plaats van zich in te houden, geven de spelers zich over aan hun emoties, daarbij hun ploeg én het imago van de club besmeurend. Lolo en Luciano lieten hun ploeg tweemaal in de steek op belangrijke momenten.

Conclusie

Pas wanneer de spelers willen beseffen wat er aan de hand is, hun ego naast zich willen neerleggen en aan de groep willen bouwen, kan Germinal Beerschot naar boven klimmen. Anders is deze club rijp voor het slachthuis. En laat dit ook een les zijn aan het bestuur: elke linie heeft een leider nodig, en wie enkel verdedigers en brekers op het middenveld koopt, krijgt vroeg of laat de rekening gepresenteerd. [AN]