Analyse Racing Genk: Nog niets verloren

Juist, er is nog niets verloren voor Racing Genk. De Limburgers staan aan de winterstop op een vijfde plaats, maar het doel, Europees voetbal halen, lijkt nog tot de mogelijkheden te behoren. Dan zal Genk in ieder geval wel een constantere tweede ronde moeten spelen. In de eerste ronde kenden de Limburgers immers zeer wisselvallige momenten.

 

Van de kern waarmee René Vandereycken vorig jaar Europees voetbal mee wist af te dwingen vertrok er niemand noemenswaardig. Er kwamen met Hans Cornelis, Gonzague Vandooren en Sunday Oliseh aanvankelijk zelfs drie versterkingen bij. Net voor het sluiten van de transfermarkt werd ook Bob Peeters nog naar Genk gehaald. Ook begonnen de Limburgers met een nieuwe trainer aan het seizoen. Hugo Broos wilde in Genk gaan bewijzen dat hij nog niet mocht worden afgeschreven en moest er de ontslagen Vandereycken gaan opvolgen. Ondanks dat de Limburger de doelstellingen wist in te lossen tot ieders verbazing mocht hij van voorzitter Vaessen toch ophoepelen. Toen voorzitter Jos Vaessen aan het begin van het seizoen Europees voetbal vooropstelde voor Hugo Broos en zijn team kon dat worden gerechtvaardigd. Bovendien had hij nog de hoge verwachtingen om aan de nodige punten spectaculair voetbal te koppelen.

 

Cornelis en Vandooren lagen, zoals vele Genk-spelers, echter bijna de ganse eerste ronde in de lappenmand. Bovendien bleek Sunday Oliseh niet echt de versterking te zijn waar men in Genk op gehoopt had. Bob Peeters moest afrekenen met vele vooroordelen maar langzaam aan rendeerde hij toch en zou hij een onmisbare schakel gaan worden in de kerstboomopstelling van Hugo Broos. Echt veel plezier beleefde Genk tot nog toe dus niet aan zijn nieuwe spelers.

 

De maanden augustus en september legden al meteen een serieuze hypotheek op de doelstellingen van Racing Genk. Na vijf speeldagen had de club amper 4 punten bij elkaar weten te sprokkelen. Daarbij noteerden we vier gelijke spelen op de eerste vier speeldagen. Het is waar dat Westerlo en Lokeren op verplaatsing en Charleroi en Anderlecht thuis geen cadeaus zijn, maar toch waren vier punten veel te weinig. Meteen daarna werd er ook in Gent verloren. Pas daarna leek Hugo Broos zijn troepen op de rails te krijgen. In één week tijd werd er drie keer op rij gewonnen in de competitie en Genk leek zich ook makkelijk te gaan plaatsen voor de groepsfase van de UEFA Cup. In de eerste voorronde werd het Letse Metallurgs makkelijk gewipt en datzelfde lot leek ook het Bulgaarse Litex Lovech beschoren na een 2-2 gelijkspel in Bulgarije. Op donderdag 29 september volgde echter de grootste Genkse ontgoocheling van het huidige seizoen. Genk verloor thuis met 0-1 en was de wanhoop nabij.

 

Ondertussen had al die Genkse ellende ook zo z’n voordelen met zich meegebracht. Genk had in het begin van het seizoen vaak af te rekenen met talloze blessures en daardoor kregen enkele jongeren volop hun kans. Kenneth Van Goethem, Jordan Remacle en vooral Steven Defour grepen hun kans. Die laatste was misschien wel de beste transfer die Genk de afgelopen jaren heeft gedaan. Toen ook vaste waarden zoals bijvoorbeeld Orlando Engelaar terug in de ploeg kwamen herpakte Genk zich. Het won zes maal op rij en onder meer streekgenoot Sint Truiden werd in het Fenix stadion wandelen gestuurd. Genk mengde zich, zonder het zelf te weten, plots in de titelstrijd en net dan kwam Club Brugge op bezoek. 

Club werd onder de voet gelopen, maar pakte toch een punt in Genk dankzij ervaren krijgers als Gert Verheyen en Philippe Clement. Ook Lokeren deed dat een week later en dus ging Genk alsnog met een wrang gevoel de winter in. Het spectakel waar Jos Vaessen zo op gehoopt had was in overvloed aanwezig in die laatste twee wedstrijden. Even leken de tijden van Strupar en Oulare of Sonck en Dagano terug. Helaas voor Genk haalden de Limburgers in hun twee laatste wedstrijden van het seizoen maar twee punten. Anders had men in Genk aan de winterstop nog terecht titelambities kunnen koesteren. Nu lijkt dat niet meer haalbaar te zijn. 

Dat wrang gevoel beterde er niet op toen Genk ook nog werd uitgeschakeld in de Beker van België. Uit bij derdeklasser Doornik werd er met de hulp van Bob Peeters nog wel gewonnen, maar in de volgende ronde was Sint Truiden te sterk. Genk ging voor het eerst in de geschiedenis onderuit op Staaien en dus was het einde verhaal in de beker.

 

De Limburgers uit Genk hebben er dus een uiterst wisselvallige heenronde opzitten, maar er is nog niets verloren. Als Genk bovendien na de winterstop weer een beroep zal kunnen doen op Koen Daerden, Hans Cornelis, Gonzague Vandooren en Gert Claessens zullen de Limburgers zeker nog een eindje meepraten in de strijd om Europa. Wel moest Genk met Mirsad Beslija een belangrijke speler laten vertrekken. Met Thomas Chatelle heeft men echter al een evenwaardige, en misschien zelfs betere, vervanger in huis.