Column The Boss

 

Door de vermeende 'crisis' bij Anderlecht werd de laatste tijd meer en meer een terugkeer van Johan Boskamp naar het Belgische voetbal geopperd. Na een tussenstop in Koeweit en bij Stoke City zou hij wel eens sneller dan verwacht opnieuw de Vlaamse dugouts onveilig kunnen maken. Maar waarom hebben de Belgische velden Johan Boskamp nodig?

 

Boskamp is een man die ongezouten zijn mening aan de man brengt en getuigt van een sterk inlevingsvermogen. Bij een verlies wordt een opdringerige reporter die bloed geroken heeft vriendelijk verzocht 'op te zouten', en wanneer hij daarentegen victorie wist te kraaien zou diezelfde reporter dit ook niet snel vergeten. Vergezeld van een overdonderende bulderlach waar zelfs de goedgemutste laaglandgorilla in de paartijd nog een puntje aan kan zuigen wordt de journalist compleet murw geslagen middels forse mokerslagen op zijn schouder. 

 

Johan is het type man dat men, bij aankomst in Zuid-Frankrijk op een terrein waar men geacht wordt voedsel uit blik te nuttigen, zijn sponde eigenhandig op te bouwen en gemeenschappelijk te douchen, fel zwetend en half ontbloot achter een stomende barbecue ziet staan met een Heineken in de hand. Nog voor je tijd krijgt je van enig zweet of bagage te ontdoen krijg je een broodje oorlog in de hand geschoven en word je gastvrij verzocht kennis te maken met een natje en een droogje.

 

Mijn inziens is Boskamp de meester van het cliché waar, in tijden van crisis, iets minder welbespraakte of inventieve spelers zoals Yves Vanderhaeghe en Chris Janssens naar teruggrijpen, namelijk 'de neuzen in dezelfde richting krijgen'. Wie ons deze draak van een beeldspraak bijbracht laten we in het midden, doch het heerschap Boskamp weet er wel weg mee. Hij moet geen haantjesgedrag, capsones of grillen van overbetaalde sterren. Hij weet hoe de team spirit aan te vuren en via 'het collectief' grote resultaten neer te zetten.

 

Als geen ander kan 'Jean' Boskamp mijns inziens ook scheidsrechterlijke dwalingen aanvechten. Hij veert furieus van de bank en richt zich vervolgens moeiteloos heiligschennend tot de assistent-scheidsrechter. Hij komt bij elke dubieuze tussenkomst zonder enige twijfel tussen om zijn kudde te beschermen tegen onrecht dat zijn volgelingen zou kunnen aangedaan worden.

 

De terugkeer van een man met een dergelijk charisma, een vurige passie voor de sport en een menselijkheid die maar weinigen tegenwoordig in de voetbalwereld met zich meedragen kan het Belgische voetbal in vrije val alleen maar ten goede komen. [AN]