Interview Voetbalkrant sprak met Rocky Peeters

Marco Nys is net als jij van de Kempen, kende je hem voordien persoonlijk?

Neen, ik kende hem niet persoonlijk, wel vanuit het voetbal, deze wereld is nu niet zo groot qua spelerspotentieel. Van ziens kenden we elkaar wel, maar meer ook niet. Hij is van Mol en ik van Olen-centrum, dus we woonden maar op een goede tien kilometer van elkaar. Nu beseffen we pas dat we altijd dicht bij elkaar zijn geweest, maar echt persoonlijk kende ik hem niet.

Je scoorde dit seizoen al zes doelpunten in zestien wedstrijden voor Roeselare, waar hoop je te eindigen aan het einde van het seizoen?

Als Sint-Truiden daardoor gered is, wil ik zelfs alles inleveren of dan wil ik geen enkel meer bijmaken, dan mag het bij zes blijven. Maar natuurlijk, als ik STVV met meer doelpunten aan een verlengd verblijf in eerste klasse kan helpen, dan mogen er nog een paar bijkomen. Ik heb sowieso iets van, dit is al mooi voor mijn eerste jaar eerste klasse. Daar kunnen er veel van dromen, ik heb er al zes staan. Ik zou er toch nog graag vier scoren, dan heb ik een mooi rond getal staan (lacht). Maar dat is niet het belangrijkste, het belangrijkste is en blijft dat we ons met Sint-Truiden redden en wie ze dan maakt, speelt geen rol.

Zijn er vergelijkingen tussen Roeselare en STVV?

Ik denk het wel ja, zij hebben toch ook een jong spelerspotentieel. Hier proberen ze toch terug meer met jongens van eigen streek te werken en voetballen en ginder is dat ook zo. Je merkt dan ook dat de mentaliteit zeer goed is, allemaal Belgische jongeren, jongens uit hetzelfde land met dezelfde achtergrond, dat klikt altijd iets beter dan dat je elkaar nog moet leren kennen. Ook de mentaliteit van Roeselare en STVV zijn vergelijkbaar, ze hebben beiden een winnaarsmentaliteit van elke wedstrijd te willen winnen, mes tussen de tanden, karakter dat boven komt, negentig minuten pompen.

In een ploeg als Beveren zou jij je dus niet thuisvoelen?

Ik denk het niet neen. Voetbal is wel voetbal en blijft voetbal natuurlijk, als je dat spelletje graag doet dan speelt het geen rol waar je het doet. Maar het grote verschil ligt hem in het feit dat je je goed in je vel moet voelen om te kunnen presteren op het veld en als je dan natuurlijk tussen allemaal buitenlandse voetballers moet rondlopen, dan is dat toch een beperking. Ik zou mij daar niet 100% in thuis zou voelen.

Roeselare had een amateurstatus, hoe zat dat, gingen de jongens daar nog werken, werkte je zelf nog?

Ik ben gestopt met werken. De verplaatsingen naar Roeselare, heen en terug, namen toch een vier uur in beslag. Dat was echt niet meer te combineren. Na een tijdje hebben ze me toch nog gebeld om wat part-time te werken. Dat heb ik toen gedaan omdat ik toch niets om handen had en anders lig je toch maar tot elf uur in je bed bij manier van spreken. En nu had ik van half negen tot half één een dagtaak en daarna ging ik trainen. Tot eerste klasse heb ik dat nog gecombineerd, maar begin dit seizoen ben ik dan terug gestopt en ben ik mij voltijds gaan concentreren op het voetbal. 
Het grootste deel van de spelers bij Roeselare studeerde nog, de rest had een part-time job, pakweg 80% had toch nog wel een dagtaak.

Tijdens je eerste wedstrijd voor je nieuwe werkgever knalde je al meteen een bal tegen de netten en dan nog wel uit een hoekschop, iets wat hier al eeuwen geleden leek.

Ja dat klopt, het is natuurlijk altijd leuk dat je voor je nieuwe werkgever meteen kunt scoren want in het begin is het natuurlijk toch wel altijd wat zoeken. Maar ze hebben ook direct gezien dat ik ook een karakterjongen ben, dat ik er alles voor zal doen en voor elke bal zal vechten en dat maakt de aanpassing wel gemakkelijker. En het is natuurlijk mooi dat je dan in je eerste wedstrijd meteen kan scoren. Tenslotte in de competitie scoorde ik ook al meteen, jammer genoeg werd dat doelpunt ten onrechte afgekeurd. Een voorval waar ik nog altijd veel spijt van heb, want als je dan bij de rust twee nul voor staat, denk ik nog altijd dat de wedstrijd gespeeld is en nu kan Lierse nog terugkomen. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer. De wedstrijd is gedaan, die tweede goal telt niet, maar zoals ik net al zei, het is het belangrijkste dat we een punt hebben en wie dan scoort is niet belangrijk. Het is natuurlijk altijd wel fijn om zelf te scoren. 

Je hebt in het verleden wel vaker gescoord uit stilstaande fases… 

Dat klopt, vroeger in tweede klasse, de meeste doelpunten die ik toen maakte kwamen tot stand uit stilstaande fases, vooral uit hoekschoppen en vrije trappen. Ik denk van de zes doelpunten die ik dit jaar in eerste klasse maakte de meeste toch ook uit zulke fases kwamen. Twee uit hoekschop waarvan één tegen STVV en twee uit vrije trappen, dus vier van de zes toch uit stilstaande fases zeg maar.

Wat denk jij van jouw nieuwe collega's? Heeft STVV voldoende potentieel om zich te redden?

Ik denk het wel, ik bedoel als je alleen al ziet naar het jeugdig talent dat klaar staat om er in te komen, ik noem maar een paar namen op: Niels Prud’Homme, Jürgen Rutten, Jonas Bogaerts, Kristof Delorge. Dat zijn toch een vier-, vijftal jonge gasten die nu al voltijds met ons meetrainen. En als je dan ziet dat ze eerste staan bij de reserven, dan denk ik toch dat er een jeugdig potentieel klaar staat om de stap te maken of die de stap al gemaakt hebben en al een aantal speelminuten gekregen hebben. De toekomst is verzekerd. 
Ik denk dat er in de huidige kern ook potentieel genoeg zit. Het is alleen zo dat er tijdens de eerste ronde heel veel gekwetsten waren. Sint-Truiden heeft natuurlijk zo geen spelerskern als Anderlecht of Club Brugge met dertig internationals bij manier van spreken, dus dat weegt dan zwaarder door als je blessures hebt. Door al die geblesseerde spelers hebben ze hier ook nooit met hun typeploeg kunnen spelen en dat hebben wij in Roeselare wel kunnen doen. De schorsingen zijn daar ook laat gekomen, de eerste elf wedstrijden hebben wij daar met dezelfde ploeg kunnen spelen en dat doet toch veel, want dan kan je combinaties opzetten, je kweekt automatischmen, je weet waar de andere gaat lopen enzovoort. Dat ontbreekt hier wel wat. Maar de meeste gekwetsten zijn aan het terugkomen en ik denk dat we voldoende gewapend moeten zijn om de tweede ronde positief af te sluiten en het behoud te verzekeren.

Enkele uren voor het afsluiten van de transferperiode trok de club nog snel Ibrahim Tankary aan, hoe valt hij mee in de groep?

We hebben er nu toch al een week mee getraind en zoals ik net al zei bij Nys, de voetbalwereld is klein, we zijn elkaar al tegen gekomen in tweede klasse. In Zulte toen ik bij Roeselare zat, in Geel, bij Lommel toen die failliet gegaan zijn en hij daar speelde, dus ik ken hem wel en weet dat hij gevaarlijk is in de zestien en redelijk gemakkelijk scoort. Het is een gemakkelijke jongen in de omgang, hij praat ook Nederlands trouwens. Dus ik denk dat er geen probleem is en dat die jongen zich hier makkelijk zal integreren, het is te hopen dat hij zoals in tweede klasse gemakkelijk zijn doelpuntje zal kunnen meepakken. Ik denk dat dit zeker een jongen is die het verschil kan maken en dat is toch ook wel vrij belangrijk.

Rocky I, II, III, IV... deze flauwe grap ben je zeker moe gehoord?

Vooral op school vroeger, het is een naam die niet veel voorkomt. De naam komt ook verder uit het boksen, maar niet van de film want ik ben voor de films geboren. Mijn vader is eigenlijk boksfanaat, mijn moeder is Schotse dus een Engelstalige naam en mijn vader volgde het boksen intensief en heeft vele wedstrijden gevolgd waaronder die van Mohamed Ali, maar vooral die van Rocky Marciano, ook een goede bokser uit die tijd. Dus ben ik toch blij dat ze mij Rocky genoemd hebben naar Rocky Marciano en niet naar Mohamed Ali, want dat had niet bij mij gepast (lacht).

Wat is je lievelingsclub in België naast STVV en waarom?

Dan moet ik toch wel zeggen dat dat Lierse is, de laatste jaren wat minder omdat daar toch heel wat buitenlanders bijgekomen zijn, maar ik heb tijdens de jeugd bij Lierse gespeeld. Ik weet dat voor mijn geboorte mijn vader al voor Lierse supporterde, het is ook een ploeg uit de Kempen natuurlijk, van de streek dus. Jammer genoeg is de club nu wat in verval, maar de tijd dat ik ging kijken speelden er heel wat Belgen. Ik heb ze van tweede naar eerste weten komen en landskampioen zien spelen onder Eric Gerets. Lierse heeft me altijd wel aangetrokken dus. Het is zoals STVV een echte familieclub, die normaal goed meedraait in de middenmoot. 
Als ik dan een club moet kiezen waar ik zou willen spelen, dan denk ik dat Anderlecht voor mij té technisch is. Bij Standard is het altijd wel iets, dus zou ik voor Club Brugge gaan. Ik denk dat het Brugse voetbal mij ook wel ligt, stevig voetbal. Van de topclubs zou ik dus kiezen voor Club Brugge.

Op de site van je ex-club stond dezelfde vraag en daar antwoordde je Racing Genk...

Daar is een hele anekdote rond: Voetbal Magazine heeft daar ook al eens voor gebeld en de krant ook. Het zit zo: mijn vrouw heeft nog een jongere broer die momenteel zestien is, maar toen dat papier ingevuld werd was die nog maar tien of elf jaar, juist in de periode dat Genk kampioen speelde met Strupar en Oulare. Ik heb dat in Roeselare nooit ingevuld maar die hebben dat gewoon overgenomen van de site van Geel, dus dat is vijf à zes jaar geleden. En de tijd dat ik dat moest invullen heeft die broer dat ingevuld en er Racing Genk opgeschreven, dat is eigenlijk het verhaal erachter. Want ik denk dat de club van elke jonge voetballer toch nog altijd Anderlecht, Standard of Brugge is.

De kanaries brachten vorige week enkele dagen door in het Sporta trainingscenter te Tongerlo, daar zal jij vooral tevreden mee geweest zijn…

Ja, voor mij is dat echt wel in mijn achtertuin, om precies te zijn twee kilometer van mijn deur. Ik kon dus ’s morgens langer in mijn bed blijven liggen (lacht). Maar de accommodaties waren er natuurlijk ook wel goed, we werden er goed onthaald, goed ontbijt gehad daar. We konden er trainen op een kunstgrasveld, iets wat toch wel ideaal is. Als je de velden er nu hard bevroren bij ziet liggen is het gevaar op blessures, enkelblessures en dergelijke toch wel aanwezig en daarom is zulk veld dus ideaal. Je kan de bal goed laten gaan, geen risico dat je in een kuiltje trapt, voet omslaagt op een bult ofzo. We hebben er twee dagen getraind en dat was echt wel ideaal, van mij mogen ze er elke dag gaan trainen (knipoogt).

In je eerste officiële wedstrijd voor geel-blauw liep je meteen een schouderblessure op. Volgens de eerste geruchten was je weken uit, maar jij verkondigde in de krant dat je absoluut wou spelen tegen Charleroi met de woorden “Ik ben niet naar Sint-Truiden gekomen om werkloos toe te kijken.” Je was meteen populair…

Tja ik weet niet of ik meteen populair was, ik weet ook niet wie die uitspraak allemaal gelezen of gehoord heeft, maar zo ben ik gewoon. Ik heb met de trainer ook nog samen gezeten en de dag voor de wedstrijd met inspuitingen getraind om toch maar klaar te geraken, wat op zich al absurd is want wie traint er nu met inspuitingen. Maar ik heb het dus gedaan om toch maar alles te proberen om speelklaar te geraken. Pas als het echt niet gaat? speel ik niet. Ik kan ook wel wat pijn verbijten, maar het mag ook geen hypotheek werpen op de toekomst. Het kan niet zijn dat ik die ene wedstrijd toch zou spelen en dan nadien voor langere periode out zou zijn. Het risico was dan toch te groot en de medische staf heeft beslist om het toch niet te doen. Nu zit ik met hetzelfde probleem, de laatste twee weken heb ik gewoon met de groep meegetraind en ik ben de laatste dagen terug mee in duel gegaan en nu is het erger geworden. Een paar duels aangegaan en de reactie is dat het terug wat meer gezwollen is en vocht ingekomen. Ik was er tegen Beveren en Charleroi dan ook niet bij. Het doet wel een beetje pijn dat ik niet kan spelen, want ze hebben me naar Staaien gehaald om bij te dragen aan de redding van STVV en dan is het eens zo erg om van aan de kant werkloos toe te zien.

Je vader volgde de bokswereld intensief, maar heeft hij van voetbal kaas gegeten of zelf het spelletje bedreven?

Misschien vroeger wel met de plaatselijke jeugd laat ons zeggen, maar echt gevoetbald heeft hij niet. Ik heb wel een neefje in Schotland die voetbalt, David Nixon is zijn naam, hij is 17 en tekende pas een profcontract bij Motherwell. In Schotland is het nog zo dat de jongeren in de groep alles moeten klaarzetten voor de anciens. Ook een achterneef van mijn moeder, Kevin McKenna, heeft bij de jeugd van Celtic gezeten en is van daar naar Heart of Midlothian getrokken en zit nu in Duitsland bij Energie Cottbus. Ook Tom Boonen is trouwens verre familie, maar dan wel heel ver. De moeder van Boonen, daar een broer van, is getrouwd met de zuster van onze pa. Dus wel heel verre familie maar ik herinner me toch nog dat vroeger mijn oom thuis binnen kwam en zo zei van “de jonge van onze Dré heeft weer gewonnen met zijn fietske”.

Je moeder is Schotse zei je, hoe hebben jouw ouders elkaar leren kennen?

Er was een Schot die hier in België een zaak had en dat was een goede maat van mijn vader en die liet zijn nicht overkomen voor de vakantiemaanden en mijn moeder was daar de beste vriendin van, zo hebben ze elkaar leren kennen. Vroeger ging ik ook drie tot vier keer per jaar naar Schotland. Elke vakantie zaten we ginder. De laatste acht jaar is dat met het voetbal onmogelijk geworden, maar ik probeer toch nog elk jaar een paar keer de overtocht te maken. Na het seizoen denk ik dat ik er nog eens voor een weekje naartoe trek. 

Dus we moeten niet verbaasd opkijken dat jij later gaat uitbollen bij een Schotse club? 

Neen, dat behoort tot de mogelijkheden, maar ik denk niet dat ik een speler ben die ooit zal uitbollen maar dat het vechten zal zijn tot de laatste snik, tot het echt niet meer gaat. Ik zal direct stoppen als het niet meer de moeite is.Op mijn veertigste zullen ze mij van het veld moeten afdragen!

Danku Rocky.

Lelièvre Mario