Interview Voetbalkrant sprak met Santalab

Het is veel beter en de kwetsure is nu definitief achter de rug, het heeft me vijf zware maanden gekost om terug te komen. Ik ben zeer blij dat het nu volledig achter me ligt, maar nu ik me goed voel en klaar ben om er terug te staan, duiken er andere dingen op die me wat weerhouden om er te staan zoals het zou horen. Vorige week was er het auto-ongeval waarbij ik betrokken was, dan werd ik naar het reserventeam verwezen en nog een paar dagen later werd ik opgepakt in verband met die gokaffaire. Dat zijn allemaal van die dingen waardoor je je niet volledig op het voetbal kan concentreren zoals dat zou moeten zijn.

Ik was op weg naar de training en zoals gewoonlijk ga ik een broodje uithalen om voor de training nog iets klein te eten. Ik kom aan de bakkerij tegenover Staaien, voor me stopt een auto omdat de auto voor hem de parking van de bakkerij opdraait, ik rij tot naast de auto voor me en draai mee de parking op met dat ander voertuig en net achter die auto duikt er plots een andere auto op, die me in mijn zijkant aanrijdt. Mijn wagen werd een vijftiental meter weg gekatapulteerd en voor één of andere reden sloten alle deuren. Ik probeerde er dan uit te raken maar dat lukte niet meteen, ik weet ook niet echt goed hoe ik er ben uitgeraakt. Toen ik bijkwam op de schoot van Els Vandeweyer van het secretariaat begon ik me pas goed de dingen terug te herinneren. Alle omstaanders waren zeer bezorgd om mij maar de eerste tien minuten kon ik niet echt goed begrijpen wat iedereen zei. Ze hebben me toen met de ziekenwagen naar het ziekenhuis gebracht voor een check-up, dezelfde avond nog was ik terug thuis. Ik voelde me een paar dagen wat stijfjes, dat is nu beter maar ik heb nog steeds last van mijn nek en krijg zware aanvallen van hoofdpijn.  

 

Ik zat relaxed thuis en plots stonden er twee mannen aan de deur die me vroegen of ik naar het politiebureau van Hasselt kon komen. Ik dacht eerst echt dat het in verband was met het auto-ongeval, maar op weg naar Hasselt vertelden ze me dan dat het te maken had met de zaak-Ye. Ik heb dan een interview afgelegd, het duurde maar een tiental minuten en dan mocht ik reeds beschikken. Ik wil dit interview hier dan ook aangrijpen om te zeggen dat mijn naam zuiver is en dat ik er totaal niets mee te maken heb, maar dat ik het goed vind dat de politie dit doet om op deze manier meer informatie te vergaren en zo een beter zicht te krijgen op de hele zaak want de rotte appels moeten er uit!

 

De bosbranden bedoel je dan. Door de droogte hebben we hiermee toch zo goed als elk jaar te kampen hoor. De branden ontstaan in de grote wouden in de bergen. Sommige branden ontstaan uit zichzelf door rondzwervend vuil zoals glas en blik, maar spijtig genoeg worden de meeste branden aangestoken door kwajongens. Veel mensen verloren tijdens de laatste branden hun huis. Of mijn familie er bij betrokken was? Neen, maar het was dit keer zeer dichtbij, op een goede twee kilometer van ons huis kreeg men gelukkig het vuur onder controle. Minder gelukkig verging het sommige brandweermannen die hun leven lieten tijdens de bestrijding van het vuur. Elk jaar trouwens komen er brandweermannen om tijdens de bosbranden in en rond Wollongong. Drie jaar geleden herinner ik me een vuur dat vijftig kilometers bos en maar liefst 150 huizen in de as legde.  

 

Neen, het is niet zoals elke gekwetste speler, want ik werd ook naar het B-team verwezen voor de trainingen en dat is toch minder goed nieuws. Maar ik aanvaard het en ik zal via het B-team bewijzen dat ik mijn plaats verdien bij de eerste ploeg.

 

Eerst en vooral was ik blij om er weer bij te lopen en ook al vond ik van mezelf dat ik niet zo goed speelde, de goal en de assist na vijf maanden buiten strijd te zijn geweest deden goed en geven me moed en vertrouwen. Ik wil me blijven bewijzen en hoop dat ik binnen twee à drie weken terug in het A-team zit. Raar maar waar, na mijn kwetsure bij Oostende speelde ik ook één wedstrijd mee bij de reserven, ook toen was het uitgerekend tegen Anderlecht.

 

Dat verhaal hoorde ik ook, maar ik heb nooit mijn middenvinger opgestoken naar de fans, dat is een verhaal dat zijn eigen leven ging leiden. Ik kwam toen net terug van mijn eerste kwetsure en was eigenlijk nog niet klaar voor de strijd, maar Vermeulen wou me sowieso in het team droppen. Ik zat er dan ook snel door en ik moest het wat kalmer aan doen doordat ik terug pijnscheuten voelde in mijn knie. Op een gegeven moment ging de bal richting zijlijn en als ik in topconditie was had ik deze makkelijk kunnen binnenhouden maar nu verkoos ik om hem gewoon te laten lopen en hem nadien in te werpen. Sommige mensen begonnen met boegeroep wat ik goed kon begrijpen want het was een echt rampzalige match voor ons. Ik zwaaide met mijn arm om te vragen te stoppen met het boegeroep, maar dat werd door sommigen geïnterpreteerd alsof ik mijn middenvinger toonde wat helemaal zo niet was. Mensen die mij beter kennen zullen beamen dat ik zoiets nooit zou doen.

Eerst wil ik zeggen dat de groepsgeest er heel veel op verbeterd is. Cears speelt ook veel aanvallender voetbal en dat is niet alleen goed voor het spel maar ook voor mezelf omdat ik een spits ben. Nogmaals, ik ga mezelf bewijzen in het B-team zodat ik naar het einde van het seizoen toe nog mijn steentje kan bijdragen aan het behoud van STVV in eerste klasse. Ik denk dat de trainer mijn snelheid en neus voor goals nog goed zal kunnen gebruiken in zijn systeem van aanvallend voetbal.

 

Ik moet zeggen dat ik daar toen wel in een ongelooflijke topconditie verkeerde en dat ik vrij was van kwetsures. Al in de eerste minuut voelde ik het vertrouwen, de mensen stonden er achter me en geloofden in mij en dat is iets wat ik echt wel nodig heb om goed te kunnen presteren. Ik speelde er ook wel eens een slechte match, maar telkens liet men mij op mijn plaats als centrumspits staan en dat is iets wat elke speler nodig heeft. Die regelmaat en dat vertrouwen bracht me echt naar een hoger niveau. De competitie is niet zo sterk als de Belgische competitie, dat geef ik toe, maar door zoveel vertrouwen voelde ik gewoon elke keer dat ik het veld opstapte dat ik zou scoren, wat ik ook deed. Het was een rare competitie, elke wedstrijd waren er wel enkele gevechten tussen spelers en kreeg ik enkele tegenstanders rond me die me in het oor kwamen fluisteren dat ze me wisten wonen en zouden lynchen. Die periode is voor mij tot nu toe het hoogtepunt uit mijn carrière en ik wil deze geweldige tijd van Singapore hier met Sint-Truiden graag herbeleven wanneer ik de kans krijg.

 

Eerst en vooral woonde ik te ver van de stad waar ik elke dag werk. De mensen kennen me hier waardoor ik meer een thuisgevoel heb en dichter bij de club ben. De trainingsfasciliteiten zijn nu allemaal binnen handbereik, dat is goed. De eenzaamheid op mijn appartement in Genk begon ook wel wat door te wegen. Ik heb het me nog geen seconde beklaagd dat ik de stap gezet heb, ik voel me de afgelopen maand terug zeer goed in mijn vel wat ook een goede invloed had op mijn revalidatie. 

 

Mijn ambitie is om een regelmatige speler en een vaste waarde bij de eerste elf te worden. Ik hoop dat ik nu alle pech gehad heb, vooral wat mijn kwetsuren betreft, zodat ik kan laten zien aan de club en haar supporters wat ik werkelijk in mijn mars heb.

Brendon Santalab is duidelijk gebeten om er terug te staan. Wij wensen hem alvast het allerbeste toe. 

Door Mario Lelièvre. [AN]